درست هفت‌سال ‌پیش از امروز در روز (۲۹ سنبله)، زمان به سختی می‌گذشت و آسمان کابل کم کم آماده می‌شد به تحمل باروت سیاهی که انبوهی از درد بود و دردی جانکاه! ماه سنبله، یادآور دوحادثۀ تلخی است، تلخ‎ترین، ۱۸ سنبله مصادف است به شهادت احمدشاه مسعود قهرمان ملی کشور و ۲۹ سنبله مصادف به شهادت استاد برهان الدین ربانی ریس جمهور اسبق و رهبر فرزانۀ جهاد و مقاومت هم‌چنان، رییس شورای عالی صلح مردم افغانستان است.
استاد شهید یکی از بنیانگذاران نهضت اسلامی است که در مقابل الحاد، ظلم، بی‌عدالتی، فساد و…، در سخت‌ترین شرایط به مبارزه برخاست و در پیچ و خم این دشواری‌ها سوخت و ساخت و اما، ابرو خم نکرد.
کاروان جهاد و مبارزات برحق مردم افغانستان را موفقانه رهبری کرد و برای زعامت افغانستان مستقل، با ثبات و نیرومند انتخاب شد، اما دشمنان قسم‌خوردۀ این مروز و بوم نگذاشتند که جهاد مردم افغانستان به سرمنزل مقصود برسد، در این راه چه دسایسی که برای سرنگونی حکومت اسلامی به راه انداخته نشد و چه ناروایی‌هایی‌که روا نداشتند.
استاد شهید بازهم با ارادۀ آهنین به‌خاطر افغانستان و مردم‌اش، دست از دفاع برنداشت و با رهبری خردمندانه ادامه داد تا آن‌جاکه بازوی نیرومندش احمدشاه مسعود بزرگ (قهرمان ملی) را از دست داد و در پایان مقاومت بازهم برای رسیدن به یک افغانستان باثبات از هیچ نوع خودگذری دریغ نکرد و برای حفظ چوکی و قدرت هیچ نوع دلبسته‌گی نشان نداد و پس از سال ۱۳۸۰ بار دیگر با فداکاری و تعهد تمام، در شکل‌گیری دولت موقت نقش بزرگی ایفاکرد و قدرت را برای اولین‌بار در تاریخ کشور به‌گونۀ مسالمت‌آمیز تسلیم داد و خود در کنار دولت و مردمش ماند و برای آوردن صلح و ثبات حتی با دشمنان قسم‌خورده‌اش حاضر به ملاقات و گفت‌وگو شد. سرانجام به تاریخ ۲۹ سنبله توسط خون آشام‌ترین انسان‌های روی زمین به شهادت رسید و ملت و مردمش را سوگ نشاند.