سیدحسین عالمی بلخی، وزیر مهاجران و برگشت‌کننده‌گان می‌گوید که در یک سال اخیر۳۰۰هزارتن در کشور از خانه‌های خود بی‌جا شده‌اند.
آقای عالمی می‌افزاید که افزایش ناامنی‌ها و خشک‌سالی از علت‌های اصلی بی‌جاشدن این شهروندان کشور می‌باشد.
به گفتۀ او، نزدیک به ۸۰هزارتن از ولایت‌های مختلف تنها به پایتخت کشور آواره شده‌اند.
آقای بلخی افزود که ما ۵۲کمپ بی‌جاشده‌گان در پایتخت داریم که در جاه‌های مختلف است و در این کمپ‌ها نزدیک به ده‌هزار خانواده زنده‌گی دارند و شمار این بی‌جا شده‌گان در پایتخت تنها به ۷۰ تا ۸۰ هزارتن می‌رسد.
در همین حال، شماری از بی‌جاشده‌گان که از بخش‌های جنگ‌زدۀ ننگرهار به کابل پناه آورده‌اند، می‌گویند که با چالش‌های فراوان روبه‌رو استند.
محمدعلی که یکی از این بی‌جاشده‌گان است، می‌گوید: همراه با خانواده‌اش از ترس گسترش جنگ در ننگرهار به کابل آواره شده است، زنده‌گی دشواری را در پایتخت می‌گذراند: «در منطقۀ ما هنوزهم جنگ روان است؛ کسی نیست حتی که کشته‌شده‌‌های ما را انتقال بدهد و دفن کند و اکنون ما با مشکل‌های زیادی روبه رو استیم.
خانوادۀ محمدعلی و شماری دیگر از خانواده‌‌های بی‌جاشده‌، در منطقۀ احمدشاه بابا مینه در ناحیۀ هشتم کابل زنده‌‎گی می‌کنن. بسیاری از این خانواده‌ها مانند خانوادۀ ایزورخان که از اچین ننگرهار آواره شده، بیش از سه سال می‌شود که در این مکان استند.
ایزورخان می‌گوید که شهروندان اچین با بسیار مشکل از سوی داعشیان روبه رو استند، شماری از آنان برای گردآوری بته‌های جلغوزه به کوه‌ها بالا شده بودند، اما داعش آنان را به قتل رسانید و اکنون کسی جرأت نمی‌تواند که مرده‌های آنان را پایین بیاورد.
زیارخان تنها ده‌سال دارد و اکنون در میان صدها کودک دیگر در این منطقه، با سرنوشت ناروشنی روبه‌رو است: ما از جنگ خسته شدیم، ما صلح می‌خواهیم تا در فضای آرامش درس بخوانیم.