بخش دوم و پایانی/
در دورن حاکمیت و از سوی افکار عمومی حمله به ارگ ریاست‌جمهوری در روز عید قربان امری پذیرفته شده نبود و نیست. با این وجود، در میانۀ وضعیت بی‌ثبات کنونی افغانستان، اشرف غنی براساس محاسبات عقلانی به‌طور هم‌زمان نمی‌توانست بر تشدید بحران بیافزاید و استعفای تمامی مقام‌های امنیتی را بپذیرد، اما این بدین معنی نیست که اختلاف وجود ندارد یا در آینده، غنی خواهان برکناری آن‌ها نمی‌شود.
رویکرد امریکا در مورد استعفای آقای اتمر
در ارتباط با دلیل پذیرش استعفای اتمر می‌بایست به موضوع مواضع و رویکرد امریکا اشاره داشت. بعد از استعفای مشاور امنیت ملی دولت از یک طرف حمدالله محب سفیر افغانستان در واشنگتن به‌زودی جاگزین آقای اتمر شد و از سوی دیگر، زلمی خلیل‌زاد در آستانۀ ورود به کابل است. این امر نشان می‌دهد که مهره‌های اصلی امریکا در افغانستان، در مسند قدرت و امور قرار می‌گیرند. این امر نوعی نشانۀ همراهی اشرف غنی با امریکا بوده و با توجه به رقابت پنهان میان آقای حنیف اتمر با رییس‌جمهور، منطقی به نظر می‌رسد که استعفای وی به موقع مناسبی صورت گرفته، پیچیده‌گی‌های افغانستان را اکثریت می‌دانند از هیچ‌کس پوشیده نیست از چندی بدین‌سو اضافه‌تر از دومرتبه بدون حضور نمایندۀ حکومت وحدت ملی و شورای عالی صلح افغانستان امریکایی‌ها در قطر با طالبان گفت‌وگو و مذاکراتی داشته‌اند؛ طالبان و مقامات امریکایی گفته‌اند ده الی دوازده ولایت از جمله ولایت‌های جنوبی و جنوب شرقی افغانستان به ما واگذار شود، محبوسین ما به‌شمول کسانی‌که محکوم به اعدام‌اند بدون قید و شرط رها سازید انتخابات ریاست‌جمهوری و پارلمانی در زمان دیگری برگزار شود نه در حال حاضر.
به باور من پس از تحولات کنونی و موج استعفاها به این امر توجه داشت که بر خلاف تصورات قبلی، به نظر می‌رسد امریکا می‌خواهد طرح دونالد ترامپ در افغانستان عملی شود به‌طور نسبی فشار امریکا بر پاکستان ادامه یابد. هم‌زمان با این رخدادها روسیه نیز طرحی ابتکاری را برای برقراری صلح در افغانستان اتخاذ کرده، بدون تردید طرح مسکو به هیچ عنوان خوشایند برای امریکا نیست و امریکا هرگز در نشست مسکو اشتراک نخواهد کرد و این امر باعث می‌شود تا کابل به‌خاطر عدم رضایت امریکا به اجلاس مسکو خیلی دل‌بسته نباشد. در مجموع به نظر می‌رسد در نتیجۀ رخدادهای به‌وجود آمده آمریکایی‌ها برنامه‌یی را در افغانستان پیش می‌برند.
پیشنهادی که در قطر در مذاکرات با طالبان، بر مبنای واگذاری چندولایت به طالبان و واگذاری سهمی از قدرت به آن‌ها در حکومت، به نظر می‌رسد طرحی است که امریکا در نظر دارد. در نهایت، برنامۀ کنونی این است که بخشی از قدرت به طالبان واگذار شود و این گروه از انجام اقدامات مسلحانه امتناع کند. با این وجود، در صورت اجرایی‌شدن این امر، با آن‌هم جنگ در افغانستان پایان پیدا نخواهد یافت؛ زیرا بیش از ۲۵ گروه رادیکال مسلح دیگر مانند داعش و القاعده در افغانستان حضور دارند. در صورت دادن این امتیاز به طالبان، این تهدید وجود دارد که دیگر گروه‌ها نیز چنین خواسته‌یی را مطرح کنند؛ در نتیجه امکان تغییر قانون اساسی افغانستان و ده‌ها پیشنهاد دیگر که حکومت افغانستان توان اجرای آن‌ها را نخواهد داشت مطرح خواهد شد.