چهار روز از رقابت‌های انتخاباتی نامزدان پارلمانی می‌گذرد و مردم و نامزدان توانسته‌اند یک فضای انتخاباتیِ خوب را در کشور شکل دهند. خوشبختانه هیچ رویدادی که سبب برهم خوردنِ محافلِ انتخاباتی در گوشه‌یی از افغانستان شده باشد، گزارش نشده و این به‌تنهایی امیدی است برای آنانی که به انتقال قدرت از رهگذر انتخابات دل بسته‌اند.
شکل گرفتن یک انتخاباتِ شایسته برای مردمانِ کشور که سبب ایجاد یک مجلس نماینده‌گانِ آبرومند گردد، امیدواری به برگزاری یک انتخابات بهترِ ریاست‌جمهوری را نوید می‌بخشد. در انتخابات‌ها اگر از یک‌طرف حکومت بتواند سعی در ایجاد فضای مساعد برای برگزاری بهترِ آن کند، در طرفِ دیگر مردم هستند که باید سعی کنند انتخاب‌شان به‌جا باشد و انتخابات‌شان را زیبنـده برگزار کنند و در آن سهمِ عالمانه بگیرند. بالعکس اگر حکومت بخواهد که در انتخابات دخل و تصرف و تقلب و مهندسی داشته باشد، بازهم این مردم‌اند که می‌توانند با مشارکتِ آگاهانۀ‌شان در برابرِ این برنامه‌ها قرار بگیرند.
خوشبختانه جامعۀ ما، جامعۀ دیروز نیست و رفتار حکومت هم نسبت به گذشته بسیار تعدیل یافته و سعی دارد مطابق قراردادهای قانونی حرکت ‌کند. در جامعۀ امروز افغانستان، مردم حقِ خود می‌دانند که بر همۀ تغییراتِ سیاسی و اجتماعی اشراف داشته باشند. با این حساب، انتظار این است که این‌بار مردم با مشارکِ فعال و آگاهانۀشان یک انتخاباتِ عالی را به نمایش بگذارند. تجربه‌یی که از انتخابات مجلس نماینده‌گان در گذشته داشتیم، تجربۀ خوبی نبود؛ زیرا مردم بیشتر بر اساسِ علایق و سلایقِ قومی و سمتی حرکت کردند و نماینده‌های شایسته را کمتر به مجلس فرستادند. اما حالا که تجربۀ گذشته چراغِ پیش رویِ ماست، شهروندان می‌توانند در انتخابِ خودشان دقیق‌تر عمل کنند.
دادن رای به یک نامزد فهیم، با دانش و صاحب‌نظر و پاک‌نفس ولو متعلق به یک قوم دیگر، به مراتب بهتر است از این‌که رای‌مان را به فردی از قومِ خودمان بدهیم که شایسته‌گی نماینده‌گی از مردم را نداشته باشد. اما از آن‌جا که شاید این نوع انتخاب برای بسیاری‌ها آرمان‌گرایانه به نظر برسد، پیشنهاد می‌شود در صورتی‌که به نامزدی مربوط به قومِ خویش رای می‌دهیم، در میان آنان «بهترین» را انتخاب کنیـم. این بهترین را باید برخی از ارزش‌ها و توانایی‌های نامزد و درک بالایِ رای‌دهنده‌گان تعیین کند. اگر قرار باشد که دولتِ فردا، یک دولتِ خوب و انتخابات ریاست‌جمهوریِ آینده یک انتخابات شفاف باشد، تخمِ آن را باید امروز با ریختن رایِ خویش در صندوق‌های رای‌دهیِ مجلس نماینده‌گان کشت ‌کنیم و فردا بر همین اساس، حاصل کارمان را در میدان سیاست درو خواهیم کرد: «هرکسی آن درود عاقبت کار که کشت».
اگر نماینده‌گانِ آگاه و با درک و پاک‌نفس و ظیفه‌شناس به مجلس نماینده‌گان به‌جای قاچاق‌بران، فاسدان و اعضای مافیا و بیمارانِ قومی و سیاسی راه یابند، مشخص است که آیندۀ افغانستان بهتر از امـروز خواهد بود و کارهای خوبی صورت خواهد گرفت. اما اگر بازرگانانِ سیاسی و افراد فرصت‌طلب و موج‌سوار زیر نام حتا «جوان» با رایِ ما وارد مجلس شوند، وضعیت بهتری در انتظار کشور نخواهد بود.
بنابراین خوب است که مردم امروز با رای‌شان تصمیم بگیرند که چه نماینده‌گانی را به مجلس می‌فرستند؛ این تصمیم‌گیری نشان خواهد داد که طی نزدیک به دو دهه چه تغییراتی در ذهن و روانِ افغانستانی‌ها به‌قوع پیوسته و آیا به‌راستی قادر هستند کشورشان را از مصایبی که به آن دچار است، به‌تدریج در مسیر ثبات و پیشرفت سوق دهند.