احمد مسعود: طالبان به هیچ تعهد خود به غیرقرارداد خود با آمریکا عمل نکردهاند.
گزارشگر:یک شنبه 15 میزان 1397 - ۱۴ میزان ۱۳۹۷
در این شب و روزها، شاهد حرارتِ کمپاینهای انتخاباتیِ نامزدان مجلس نمایندهگان هستیم. جادهها و کوچههای کابل و دیگر ولایتهای کشور، نمایشگاهِ عکسهای نامزدان انتخاباتی شده است. نامزدانی که صاحب پول و امکاناتِ بیشتر اند، در این شب و روزها هزینههای سنگینی را به هدف پیروز شدن در انتخابات متقبل شدهاند. در عین حال، شماری هم به دلیل نداشتن پول و امکانات مادی، در به نمایش درآوردنِ عکسها و بنرهای انتخاباتیشان عاجز ماندهاند. این وضعیت اکنون فضای انتخاباتی را در هیأتِ مبارزۀ فقیر و غنی به تصویر کشیده و حتا این نزاع را به مجالس انتخاباتی چنان سرایت بخشیده که بیمِ آن میرود که یک تضاد اقتصادی ـ طبقاتیِ جدید در ادبیات سیاسیِ کشور شکل بگیرد. افزون بر این، فضای انتخاباتی کشور به یک فضای تجاری تبدیل شده است. برخیها فقط به منظور تقویتِ تجارت و تضمین سرمایههایشان، وارد میدان انتخابات شدهاند و جز چاپ عکسهای بزرگ و رنگارنگ، چیز دیگری برای عرضه ندارند.
مجالس و محافل انتخاباتی اما به دلیلِ هراسهای امنیتی کمرنگ است. در ده روز گذشته، چندین محفلِ انتخاباتی و چند نامزد انتخاباتیِ مجلس نمایندهگان در ولایتهای شرقیِ کشور مورد حمله قرار گرفتند. بنابرین، وضعیتِ بدِ امنیتی افزون بر عوامل بالا، از جمله دلایلی است که سبب میشود مردم توجه خاصی به مسألۀ انتخابات نشان ندهند؛ به ویژه اینکه بارها تجربه کردهاند که آرای آنها به سرقت رفته یا به سود دیگری مصادره شده است.
با این حساب، انتخابات ۲۸ میزان زیر چند سایۀ هولناک قرار دارد. تقلب در انتخابات گذشتۀ ریاستجمهوری، بزرگترین سایه برای یأس و بدیینی نسبت به انتخاباتهایِ پیش رو است. ترس و هراسِ مردم از انفجار و انتحار نیز نامزدان و مردم را نمیگذارد که با خاطرِ آسوده به کمپاینهای انتخاباتیِ دلخواهشان بپردازند. این سایۀ خوفناک با نزدیک شدن به روز انتخابات، با تیرهگیِ تمام غلبه خواهد یافت. نگرانی از پیروزی کسانی که فقط به زور پول و امکاناتِ مادی میخواهند به کرسی پارلمان برسند، دلیلِ دیگری بر بیرغبتی مردم نسبت به شرکت در انتخابات شده است و مسلماً قبل از همۀ اینها، پایین بودنِ سطح شرکتِ مردم در پروسۀ ثبتنام رایدهی، مجال شرکتِ گسترده در انتخابات را از آنها میگیرد. عدم وجود یک سیستمِ شفاف و پاسخده در انتخابات برای شمارش آرای مردم نیز به عنوان یک سایۀ ترسانِ دیگر انتخابات را به چالش میکشد.
با این حال، سایههای نام برده شده، از انتخاباتِ پیشِ رو یک حادثۀ سیاسیـ اجتماعیـ امنیتیِ هولناک ساختهاند که اگر از همین حالا به آن توجه نشود، ممکن است که فرصت برگزاری یک انتخاباتِ خوب جایش را به یکی از انتخاباتهای بسیار بد در تاریخ بدهد. مهمتر از همه، این محاسبه هم وجود دارد که اگر انتخابات بهدرستی دایر نشود و رسواییهای گذشته دوباره تکرار گردند، فاتحۀ دموکراسی در کشور خوانده میشود؛ به این معنا که این نتیجهگیری عمومی به میان میآید که انتخابات در وضعیت و شرایط افغانستان قابلیتِ تطبیق و پاسخدهی ندارد و باید به سیستمها و میکانیسمهای دیگر برای تصمیمگیریهایِ کلانِ سیاسی و اجتماعی مراجعه کرد!
اما برای اینکه این اتفاق و عقبگردِ تاریخی رُخ ندهد، دولت و کمیسیون انتخابات و جامعۀ جهانی به خصوص دونرها، مسوولیت دارند که همۀ ظرفیتها را برای برگزاریِ یک انتخاباتِ شفاف و عادلانه به کار بیـندازند. اکنون که قرار است انتخابات زیر مدیریتِ دولتِ موجود دایر شود، بهرغم همۀ بیاعتمادیها، این فرصت هنوز باقیست که با به میان آوردن یک ارادۀ سیاسی، انتخابات را به گونۀ درست و قابل قبول برگزار کرد. مسلماً اگر آقای غنی درک کند که نیروهای ملی و بینالمللی و همۀ کشورهای دوست و همکارِ افغانستان، با حفظ بیطرفی کامل، خواهانِ برگزاری یک انتخاباتِ سالم و شفاف در کشور هستند، از تلاشِ بیشتر جهت نفوذ در انتخابات و مهندسی نتایجِ آن دست خواهد کشید.
Comments are closed.