گره زدن سرنوشت ۳۰ میلیون انسانِ این سرزمین با ملاک‌های شخصی، گروهی، قشری، قوم و قبیله‌یی برای زعامت و رهبری کشور، ذهنیت بدوی، عقب‌گرد تاریخی، نفع‌کشی سیاسی، کمبود داعیه و هدف‌مندی، نبود استراتژی و پایمال شدن حق الهی، طبیعی، انسانی و دموکراتیک انسان قرن ۲۱ را به نمایش می‌گذارد. این بینش سنتی در ۱۷ سال گذشته با وجود حمایت‌های بی‌حساب جهانی، امروز افغانستان را دوباره به همان نقطۀ صفری بحران رسانید و ثابت نمود که مغالطۀ آگاهانه یا ناآگاهانه سیاسی بیش نبوده است.
نسخهٔ نجات افغانستان فقط از درون برنامه‌ها، میکانیسم‌ها، دیدگاه‌ها، گفتمان‌ها و ساختارها در قالب یک استراتژی همه‌گانی می‌گذرد، نه از مسیر بازارتیزی‌ها، پوپولیسم، ذایقه‌های شخصی، وابسته‌گی، اشتهارات قومی و گروهی و قشری.
تصویر مریض سیاست افغانستان، پس از برهنه شدن آن توسط رژیم آقای اشرف غنی، نسل امروزمان را قطعاً به این آگاهی رسانیده است که انتخاب خود را داشته باشند.
در انتخابات پیش‌رو، برای تشکیل دولت متعادل ملی، کاندیدای خود را، رأی خود را، انتخاب خود را، نظارت خود را و سرانجام نتیجه‌گیری و بررسی خود را خواهیم داشت انشاءالله.
از برگۀ فیسبوک احمدولی مسعود