انتخابات در ولایت قندهار، بعد از یک هفته تأخیر برگزار شد. این انتخابات به‌دلیل کشته شدنِ جنرال رازق از فرماندهانِ معروفِ افغانستان و شماری از مقاماتِ آن ولایت، با هفت روز تأخیر برگزار شد؛ اما گزارش‌هایِ اولیه می‌رسانند که انتخابات در ولایت قندهار با همان مشکلاتی مواجه بوده که سایر ولایت‌های کشور در انتخاباتِ هفتۀ قبل با آن مواجه بودند. بی‌نظمی و کار نکردنِ ابزارهای بایومتریک و نیز نبود فهرستِ منظمِ رای‌دهنده‌گان و وجود تخلف و تقلب به‌سان دیگر ولایت‌ها، از مشکلات اساسی در انتخابات ولایت قندهار شمرده می‌شوند. یعنی با وجود آن‌که انتخابات در ولایت قندهار، یک هفته بعد از انتخابات کُلِ کشور دایر شد، هیچ تجربه‌یی از آن گرفته نشد و این نشان می‌دهد که مسوولان در پیِ آن نیستند که از گذشته تجربه بیـاموزند و آن را به کار ببندند.
این جدا از هر چیز دیگر، این نکته را برجسته می‌سازد که در افغانستان قرار نیست تلاش‌ها معطوف به برگزاری یک انتخاباتِ سالم و شفاف باشد. حالا شاید مهم نباشد که در نتیجۀ انتخابات، چه افرادی برنده و بازنده می‌‎شوند؛ اما قطعاً نگرانی این است که اتفاق‌ها در راستایِ کمرنگ جلوه یافتنِ انتخابات و بعد جنجال‌ساز شدن آن، سهوی نیستند و عمدی صورت می‌گیرند و این با گذشتِ هر دور از انتخابات آفتابی‎‌تر ‌نمایان‌ می‌شود. در افغانستان تجربۀ انتخاباتی چنان بوده که هر انتخابات از انتخابات‌های قبلی به مراتب خراب‌تر و بدتر برگزار شده است؛ چنان‌که انتخاباتِ اخیر نشان داد که مشکلات به مراتب بیشتر از گذشته شده و حتا کمیسیون، انتخابات را در دو روز برگزار می‌کند، آن‌هم به گونۀ بسیار ناقص و غیرقابل اعتماد.
این در حالی است که منطقاً انتخابات‌ها با گذشتِ زمان باید یکی از دیگری بهتر دایر شود و مشکلات و چالش‌ها بر اثر تجربه از میان برداشته شوند. اما آن‌چه که در این روزها اتفاق افتاده، بدبختانه نشانه‌هایی از تلاش برای انهدامِ انتخابات در افغانستان را برجسته می‌سازد؛ زیرا رفتارِ برخی سیاست‌مداران طی سال های اخیر نشان می‌دهد که آنان دلچسبیِ خاصی به انتخابات ندارند و سعی می‌کنند که انتخابات را از قاعـده بیرون سازند و به یک هزینۀ بی‌ثمر تبدیل کنند. این گروه نگران اند که اگر انتخابات به شکلِ شفاف دایر شود، قدرت دست به دست گردد، ساختار قدرت دگرگون شود و انحصارگرانِ تاریخی قدرت از گردونه بیرون گردند. این گروه از سیاست‌مداران که از انتخابات و شفافیت در پروسه‌ها و برنامه‌های سیاسی و حقوقی نگران اند، سعی می‌کنند که به خارجیان بقبولانند که شرایط افغانستان با انتخابات و دموکراسی همخوانی ندارد و استقرار یک رژیم مقتدر، بیش از هر چیزِ دیگری می‌تواند اوضاع کشور را در مطابقت با برنامه‌های غرب تحتِ کنترل درآورد. آن‌ها به امریکا و جامعۀ جهانی پیشنهاد می‌کنند که باید به‌جای انتخابات، روش‌های قدیمیِ قبیله‌یی و سنت‌های حاکمِ گذشته روی کار آید.
نگرانیِ بزرگ این است که اگر این لابی‌گری‌ها و روایت‌های کاذب در دستگاه‌های تصمیم‌گیرندۀ امریکا و غرب اثر کند، یک عقب‌گردِ بزرگ در دموکراسی افغانستان رونما گردد و مردم و امنیت جهانی، قربانی آرزوهایِ انحصارطلبانۀ یک جریان‌ِ کوچکِ داخلی و حلقه‌های بزرگِ استخباراتیِ بیرونی ‌شوند که می‌خواهند چهرۀ دیگری از افغانستان ترسیم کنند؛ چهره‌یی که بتوان در پوششِ آن صدای آزادی و عدالت‌ را خفه کرد و کسانی را بر سرنوشتِ افغانستان حاکم ساخت که دهه‌ها پیش خود را به بیگانه‌گان فروخته‌اند.
پیشنهاد ما به امریکا و جامعۀ جهانی این است که به‌جای چنین عقب‌گردی، رو به جلو در جهتِ حفظ سلامتِ انتخابات در افغانستان کار کنند و با قاطعیت همۀ کسانی را که پروژه‌ها و امکاناتِ جهان در افغانستان را به‌جای تقویت دموکراسی علیه دموکراسی به جریان انداخته‌اند، طرد و تنبیه سازند.