در آستانۀ انتخابات ریاست‌جمهوری، بار دیگر بحثِ پروژه‌های مهمِ زیربنایی روی دست گرفته شده ‌است. رییس حکومت وحدت ملی در واپسین دیدار با نماینده‌گان شورای ولایتی هلمند، گفته است که کار ساختِ بند کجکی با هزینۀ ۱۷۵ میلیون دالر آغاز می‌شود و مردم از این پروژه مستفید خواهند شد. در همین حال، راه‌اندازیِ برنامه‌ها و پروژه‌هایِ مهمِ دیگر در ولایت هلمند نیز وعده داده است. این وعده‌‌سپاری‌ها در حالی است که آقای غنی در انتخابات ریاست‌جمهوریِ گذشته هم وعده‌هایِ فراوانی داده بود. پنج سال پیش، او چنان وعده‌هایی به مردم افغانستان داده بود که اگر نیمی از آن‌ها عملی می‌گشت، افغانستان به گُل‌وگلزار تبدیل می‌شد.
رییس حکومت همچنین روی ساختن بلند سلما، بند شاه و عروس و چندین بند و پروژۀ کلانِ دیگر نیز تأکیداتی داشته و در افتتاح برخی از این پروژه‌ها فریادِ کار سر داده اما فردای آن، از کار خبری نبوده است. چه هزینه‌های سنگینی که صرفِ کارهای ناقص و نمایشی شده و زمان‌های زیادی برای «هیچ» به هدر رفته است. این رفتارِ آقای غنی در واقع نمایندۀ رفتار کُلِ سیاسیونِ افغانستان است که به مردم دروغ می‌گویند و به چشم‌شان خاک می‌زنند و فقط روی موجِ احساساتِ آن‌ها راه می‌روند. چنان‌که با نزدیک شدن به انتخابات ریاست‌جمهوری، بار دیگر این موج‌سواری آغاز شده تا به نامِ این پروژه و آن پروژه، از مردم رای بستانند و بعد به زعم خودشان، به خوش‌باوریِ مردم بخندند.
خوشبختانه مردمانِ افغانستان دیگر آن مردمانِ قدیم نیستند و تجربه کرده‌اند که سیاست‌مداران به چه پیمانه‌یی از عنصر «دروغ» در انتخابات استفاده می‌کننـد و به چه پیمانه‌یی از پروژه‌های ملی به عنوان ابزار در میدان سیاست بهره می‌جویند. اما بالاتر از این، ای کاش مردم افغانستان به حدی تغییر می‌یافتند که حسابِ کارنکرده‌‌گی‌ها و دروغ‌های مسوولین در انتخابات‌ها را از آن‌ها می‌گرفتند، شعارهای بی‌پشتوانۀ آن‌ها را به سخره می‌کشیدند و حکومتِ بعدی را ملزم می‌ساختند که از مسوولانِ پیشین حساب بخواهد که به چه میزان به شعارها و وعده‌های‌‌شان عمل کرده‌اند.
به هر رو، همین که مردم به عنصر دروغ و تبلیغاتِ پوشالی در انتخابات‌ها واقف شده‌اند، بخشی از نگرانی‌ها در انتخابات پیشِ رو را مرفوع خواهد ساخت. این‌که مردم ‌بدانند کسانی در میدانِ سیاست و قدرت وجود دارند که فقط از نشان دادن‌ِ باغ‌های سرخ‌وسبز، قصد موج‌سازی و موج‌سواری و استفاده‌جویی به سودِ خود دارند، باعث می‌شود که نوعی حساسیت و دقت برای شناختِ شخصیت و برنامه‌هایِ حقیقیِ نامزدان به میان بیاید. با این حساب، مسوولان حکومت وحدت ملی باید درک کنند که مردم حسابِ حرف‌ها و کلمات و جمله‌هایِ آنان را دارند و لاف‌وگزافِ آن‌ها را از واقعیتِ درونی‌شان تفکیک کرده می‌توانند.
پیشنهاد ما به سران حکومت به‌ویژه آقای غنی این است که از این پس، از پروژه‌های ملی و زیربناییِ کشور به عنوان ابزار انتخاباتی استفاده نکنند و از جایگاه قدرت و داشته‌های ملیِ دولت افغانستان، به مصاف انتخابات نروند. مردمِ افغانستان به حدِ کافی دروغ، وعدۀ کذب، مانور انتخاباتی و قهرمان‌نمایی دیده و شنیده‌اند و در تشخیصِ راست از دروغ استاد شده‌اند. در چنین شرایطی، حنـاهایِ گذشته رنگ و اثری نخواهند داشت و باید روی گزینه‌های بهتری کار کرد.
در پهلوی این، به نهادهای انتخاباتی توصیه می‌شود در صورتی‌که ادعایِ استقلال دارید و به این استقلالیت باورمندند، متوجه کمپاین‌هایِ پیش از وقت و استفاده‌جویانۀ نامزدانِ احتمالی به‌خصوص رؤسای حکومت وحدت ملی باشند.