آیا دونالد ترامپ رییس‌جمهور امریکا، افغانستان را همچون دهۀ نود میلادی به حالِ خود رها می‌کند تا در ادامۀ جنگ جاری، آتش جنگِ همه علیه همه شعله‌ور شود؟
دونالد ترامپ رییس‌جمهور امریکا دیروز در کنفرانس تلیفونی به مناسبت عید شکرگزاری به سربازانِ امریکا در افغانستان گفت که «ما در حال مذاکرۀ بسیار بسیار قوی در افغانستان هستیم که خیلی از مردم دربارۀ آن نمی‌دانند». اما او همچنان گفت: ما نمی‌دانیم که این روند موفق خواهد شد یا نه؛ شاید نشود، کسی نمی‌داند!
اگر چیزی اتفاق بیـفتد، عالی خواهد بود و من بسیار خوشحال می‌شوم. اما به نظر نمی‌رسد اتفاقی که ترامپ را خوشحال بسازد، صلح پایدار در افغانستان باشد؛ زیرا صلح پایدار در افغانستانی که میدان بازی کشورهای: پاکستان، ایران، هند، روسیه، چین، عربستان، ترکیه، امریکا و آسیای میانه و اروپا است، به تنهایی توسط ترامپ و طالبان و در غیبت این بازیگران و بدون همسویی و توافق آن‌ها شکل نمی‌گیرد و محقق نمی‌شود.
ممکن است اتفاقِ خوشحال‌کننده برای ترامپ که از آن سخن می‌گوید، توافقی با طالبان باشد که بهانه‌یی برای رفتن امریکایی‌ها از افغانستان شود و افغانستان را به حال خودش بگذارند تا به شیوۀ افغانی با هم فیصله کنند؛ یعنی با هم بجنگند و بجنگند.
بسیار سخت است که با قطعیت گفته شود ترامپ مرتکب چنین خطا و حماقتی خواهد شد. اگر ترامپ واقعاً برای صلحِ افغانستان می‌خواهد با تمام کشورهای نام‌برده بر سر صلح به توافق و تعهد برسد؛ این‌ها و دونالد ترامپ مالک جنگ در افغانستان هستند، صلح نیز در مالکیت آن‌ها قرار دارد. مذاکرات صلح بدون توافق این مالکان جنگ افغانستان به نتیجه نمی‌رسد.