آیا انتخابات در تاریخ تعیین‌شده برگزار خواهد شد؟
انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان، بر بنیاد زمان‌بندی کمیسیون انتخابات تا پنج‌ ماه دیگر، یعنی ۳۱ حمل ۱۳۹۸ باید برگزار شود؛ اما چندگانه‌گی‌های رفتاری تصمیم‌گیرنده‌گان، پرسش‌های جدی و قابل تأملی را به میان آورده است.
بحث صلح با طالبان یکی از مواردی‌ست که این روزها جدی گرفته شده است. نشست مسکو با تلاش روسیه، گماشتن زلمی خلیل‌زاد به عنوان نمایندۀ امریکا برای مذاکرات صلح افغانستان با طالبان، تعیین هیأت ۱۲ نفری حکومت افغانستان به‌خاطر پیشبرد گفت‌وگوهای صلح با طالبان، شماری از این اقدامات است.
امریکا برای زلمی خلیل‌زاد شش‌ماه فرصت داده است تا بحث صلح با طالبان را یک‌طرفه کند. نزدیک به دو ماه از این زمان گذشته و هنوز پیشرفت چندانی به میان نیامده است. در نشستی خبری آقای خلیل‌زاد پس از ارایۀ برنامۀ صلح حکومت افغانستان در نشست ژنیو، تأکید کرد که باید صلح با طالبان قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری به‌دست آید و امریکا در این زمینه عجله دارد. رییس‌جمهور غنی اما در نشست ژنیو که به تاریخ ۶ و ۷ قوس در سویس برگزار شد، برنامۀ صلح حکومت افغانستان را ارایه کرد و گفت رسیدن به صلح تا پنج سال دیگر زمان‌گیر است.
اما چندگانه‌گی رفتارهای تصمیم‌گیرنده‌گان نشان می‌دهد که سرنوشت انتخابات هنوز ناروشن است. کمیسیون انتخابات با شک و تردید زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری را ۳۱ حمل اعلام کرد؛ اما پرسش این است که آیا انتخابات در زمان تعیین‌شده‌ برگزار خواهد شد؟ چرا امریکا تلاش دارد تا صلح با طالبان پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری به دست آید؟ آیا حوصلۀ امریکا از حضور در افغانستان به سر آمده است؟ و چرا رییس‌جمهوری افغانستان رسیدن به صلح را تا پنج سال دیگر زمان‌گیر توصیف کرد؟
پاسخ دادن به این پرسش‌ها دشوار است. اما آنچه می‌توان گفت این است که هزینۀ حضور امریکا در افغانستان نسبت به سال‌های گذشته چندبرابر شده است. صف کشورهای قدرتمند منطقه‌ی‌ی که ضد سیاست‌های امریکا هستند، هر روز طولانی‌تر می‌شود. این کشورها همچنان به صداقت حضور امریکا به‌خاطر مبارزه با هراس‌افگنی در افغانستان مشکوک‌اند. روسیه، چین، ایران و پاکستان از کشورهایی هستند که رابطه با طالبان را پذیرفته‌اند؛ یعنی طالبان اکنون به گروهای مختلفی تقسیم شده‌ که حمایت‌های منطقه‌یی دارند.
از طرف دیگر سیاست‌هایی که آقای غنی در درون نظام پیش گرفت، سبب افزایش نارضایتی‌های گسترده شده است. از احزاب سیاسی، شخصیت‌های متنفذ، جنبش‌های مردمی گرفته تا شهروندان عادی اکثراً از حکومت و کارکردهای آن ناراضی‌اند. همچنان انتخابات شورای ملی نیز نشان داد که کمیسیون‌های انتخاباتی هنوز با مشکلات جدی مواجه‌اند.
رییس‌جمهوری اما به‌خوبی می‌داند که با آمدن طالبان به روند صلح شانس بودن و تداوم کارش دشوار و حتا ناممکن است. به این دلیل ریاست‌جمهوری و در کُل حکومت تلاش جدی خواهد کرد تا انتخابات برگزار شود؛ اما امریکا که پشتیبان عمدۀ حکومت افغانستان است، خواهان صلح با طالبان تا پیش از انتخابات است. این موارد نشان می‌دهد که سایۀ سنگینِ صلح بر انتخابات افغانستان، آیندۀ انتخابات را ناروشن و مبهم ساخته است.