بخش چهارم/

اضطراب و ترس
ترس یک واژۀ عمومی است که واکنش ما در برابر عامل خطر است. به عنوان مثال: ما از افتادن از یک مکانِ بلند می‎ترسیم، همین‎طور که از امتحان‎دادن درحالی که آماده‎ایم هم می‎ترسیم. اما نوعِ ترس‎ها در اینجا متفاوت است. در اولی از یک چیزِ معلوم و در دومی از یک چیز نامعلوم می‎ترسیم. اضطراب یا همان دلشوره، ترس از یک چیز نامعلوم است؛ چیزی که نه علت آن‎ را می‎دانیم و نه این که آیا اتفاق می‎افتد یا نه. ما در بسیاری از اوقات زنده‌گی‎مان درگیر این نیستیم که ببینیم می‎ترسیم یا اضطراب داریم، زیرا ضرورتی نمی‎بینیم و فقط دنبال این هستیم که آن‎را از بین ببریم؛ اما حقیقت چیز دیگری است. اگر ما از چیزی بترسیم که علت آن‎را می‎دانیم، با رفع علت، ترس‎مان از بین می‎رود؛ ولی در مورد اضطراب اگر تمام آماده‌گی‎های لازم را هم داشته باشیم، بازهم اضطراب داریم. بنابراین بهترین راه این است که بعد از تلاش‎های لازم، نتیجه را به خدا بسپاریم و دیگر به چیزی فکر نکنیم .

ترس از سخنرانی
اصولاً ما زمانی که به انجامِ کاری که عادت نداریم، برای انجام و شروع آن با ترس روبه‎رو می‎شویم. ترس از سخنرانی و صحبت در ملای عام نیز یکی از این ترس‎هاست. یکی از ریشه‎های ترس مربوط می‎شود به این مسأله که ما نمی‎دانیم وقتی به جایگاه سخنرانی می‎رویم، چه اتفاقی قرار است برای ما بیفتد. بسیاری از سخنرانان برجسته در ابتدا از صحبت‎کردن در یک جمع کوچک هم ترس داشتند و بسیار برای آن‎ها دشوار بوده است؛ ولی به مرور زمان و با کسب مهارت‎هایی در این زمینه و تمرین توانستند بر ترسِ خود غلبه کنند.
مسلماً اولین سخنرانی ما قرار نیست که بی‌نقص و از هر نظر عالی باشد و یا بر ترس‎مان به کلی غلبه کرده باشیم، بلکه همین که با ترس خود روبه‎رو شدیم، یک قدم به هدف‎ نزدیک‎تر می‎شویم. اگر شما هم ترس از سخنرانی یا صحبت در جمع دارید، تا زمانی که با ترس خود روبه‎رو نشوید نمی‎توانید آن ‎را در خود از بین ببرید. هر چقدر رویارویی با ترس‎تان را به تعویق بیندازید، به همان اندازه میزان ترس در ذهنِ شما بزرگ و بزرگ‎تر می‎شود. بنابراین بر ترس خود، با ارایۀ سخنرانی‎های گوناگون در هر موقعیتی که برای‎تان پیش می‎آید، غلبه کنید.
بـرخی از افـراد همین که به صحبت‎کردن در جمع فکر می‎کنند، دچار اضطراب و نـاآرامـی شده و هنگامی که در مقام عمل شروع به سخنرانی می‎کنند، تپش قلب‎شان شدیدتر می‎شود، دست‎های‎شان شروع به لرزش می‎کند، و به صورتی گسسـتـه و لکنت‎وار شروع به صحبت می‎کند. اگر شما از ایستادن روی بلندی و صحبت‎کردن برای جمع میترسید، بدانید که تنها نیستید. در سال ۱۹۷۳ در آمریکا پژوهش جالب توجهی در مورد ترس انجام شد، و از ۲۵۰۰ نفر امریکایی خواسته شد که هر کدام فهرستی از عمدهترین زمینههای ترسِ خود را بنویسند. در پایان کار آنچه محققان را بسیار متعجب کرد، میزان ۴۱ درصدی پاسخگویان بود که همه‌گی بزرگ‎ترین مورد ترس خود را سخنرانی در برابر گروهی از مردم میدانستند. تا حدی که بسیاری از آن‎ها قبول چنین کاری را سرنوشتی هولناکتر از مرگ تلقی میکردند. درحالی‌که ۱۸درصد ترس از مرگ را ذکر کردند. در تحقیقات دیگر، ترس از سخنرانی جزو پنج ترس بزرگِ انسانهاست.