روزگاری رادیوی افغانستان برنامه‌های ارزنده و پُرشنونده‌یی داشت که به‌خوبی می‌توانست توجهِ شنونده را جلب نموده و علاقه‌اش را در زمینه‌های ادبی و هنری، مطالعه و کاوش برانگیزد. در رادیوی آن‌وقت آهنگ‌هایی نشر می‌شدند که همه با شعر پُرمحتوا، کمپوزهای دلنشین و آوازخوانانِ خوش‌صدا و پُرتلاش و پذیرفته‌شده از سوی استادانِ مجرب اجرا می‌شدند. یکی از این آوازخوانانِ آن دوره‌ها، رحیم جهانی بود که با لحن صمیمی و صدای آرام، عاشقانه و دلنشین آهنگ اجرا می‌کرد.
رحیم جهانی از جمله هنرمندانِ پُرتلاش و تکاپویی بود که از یک خانوادۀ روشنفکر و فعال مدنی با فعالیت‌های شایسته در عرصه‌های مختلف هنری چون تیاتر، نواختن آلات موسیقی و آوازخوانی پا به عرصه گذاشت و در دستۀ آماتوران جوان با نواختن بانگو درم رسماً هنر موسیقی را پیشه کرد.
رحیم جهانی در سلک هنرمندانِ خوب با کار بهتر برای خود جا باز کرد و توانست همدوشِ سایر همراهان و استادان هم‌عصرِ خویش چون مرحوم استاد زلاند، کبیر هویدا، عزیز آشنا، ظاهر هویدا، چترام سانی، سید حبیب علوی، آقا‌محمد کارگر و احمد شاکر که از نخستین چهره‌های این گروه بودند و سرپرستی‌شان را مرحوم استاد جلیل زلاند برعهده داشت، به عنوان چهره‌یی نوآور و خوش طرح، موسیقی و آوازخوانی را رنگ و روحِ معاصر ببخشد.
آهنگ «تو در چشم من همچو موج جهانی» که کبیر هویدا روی شعر فروغ فرخزاد برایش کار کرده بود و بعدها هم این آهنگ در تلویزیون لب‌خوانی شد، با فضای ساده ذهن بیننده را فقط معطوف به شنیدن و لذت بردن از آهنگ می‌کرد.
رحیم جهانی آهنگ‌های زیادی در رادیو اجرا کرد که معروف‌ترین آن‌ها همین «تو در چشم من» که در بالا از آن ذکر کردم و دیگر «همراه خود نسیم صبا می‌برد مرا»، «عشق من بیا برقصیم که هنوز نیم شب است»، «او دلبر جانم بی‌قرارم امشب»، «گر شکست دلم صدا می‌داشت»، «باز آمدم باز آمدم تا باز مهمانت شوم» و بسیاری دیگر بود که در کنار شعر و صدای صمیمی وآرام آوازخوان از ریتم موسیقی دل‌انگیز و پرده‌های فوق‌العاده آرام‌بخش و روح‌نواز و فراموش‌نشدنی ساز نیز برخوردار بودند که به آهنگ سبک و سیال به‌خصوص می‌بخشیدند. قابل ذکر است هرچند این آهنگ‌ها بعضاً از طرفِ بعضی آوازخوانان کاپی‌خوانی شده‌اند ولی گرمی و لطف آرامشی را که در اجرا با صدای رحیم جهانی در خود دارند، نداشته‌اند.
در اواخر که رحیم جهانی بعد از ازدواج با سلما آوازخوان خوش‌آوازه و بنامِ دیگر در کنار صدای گیرایِ او یک‌جا به اجرای آهنگ‌های دوگانه پرداخت، صفحۀ تازه‌یی در زنده‌گی هنری‌اش گشوده شد که بدون شک به کار هنری‌اش تنوع و غنای پذیرفتنیِ بیشتر بخشید. «آنکه بی باده کند جان مرا مست کجاست»، آهنگ دوگانۀ رحیم جهانی با بانوی همسفرش است که شنونده‌گانِ فراوان داشت. جهانی از جمله آوازخوانانی بود که در کنار ریاضت شخصی، از آوان جوانی در عرصه‌های مختلف چون تیاتر و نوازنده‌گی و آوازخوانی تحت نظر استادان ماهر وقتش، تحصیلاتش را در دهۀ ۶۰ میلادی در حد عالی ماستر موسیقی در ماسکو فرا گرفته بود. وی بعد از مهاجرت از افغانستان، به کارهای هنری‌اش دوام داد و به‌خصوص یکی از فعالیت‌های خوب و چشمگیرش تربیت و راهنمایی پسرش رهی جهانی در رشتۀ نوازنده‌گی و آوازخوانی است که بدون شک او در هنر نوازنده‌گی طبله، کیبورد و هارمونیه با مهارت و سلیقۀ خاص بی‌جوره و کم‌حریف است.
جهانی در ۳۰ نومبر ۲۰۱۴ بر اثر ابتلا به بیماری سرطان در غربت و دوری از وطن در امریکا جهان را وداع گفت ولی صدایش همچنان در گوش عاشقانِ هنر موسیقی و آواز جاریست و نامش نیز با حضور رهی فرزند و سلما همسرش ماندگار و پُرتکرار خواهد بود.
روح این هنـرمند جاودان!