١- اگر شاگردانی را که شایسته‌گی وارد شدن به دانشگاه‌ها را ندارند، به دانشگاه راه دهیم، در آن صورت جواب بیمارانی را که از دست داکتری نالایق جان داده‌اند و زنان و مردان و کودکانی که زیر ویرانه‌های تعمیری مرده‌اند که دست انجنیری نالایق آن را مهندسی کرده است و مظلومانی که از سوى قاضیانی جاهل مجرم شناخته شده‌اند و انسانیتی که به دست عالم دینی نادانی زیر پا شده است، و بانک‌هایی که از دست متخصصان نالایق کمپیوتر ورشکست شده‌اند، پاسخ این همه قربانیان را، که به صورت قطع مربوط به تمامی اقوام کشور خواهند بود، کی خواهد داد؟
٢- طرح بدیل کانکور، افغانستان را به هشت حوزۀ تقسیم کرده است، پرسش این است که آیا این خود مقدمۀ فدرالیسم در کشور نیست؟
٣- در تمامی حوزه‌ها اسم مبارک کوچی دیده می‌شود، پرسشی که مطرح می‌شود کوچی کیست و کوچی‌گری چیست؟ آیا «کوچی» نام کدام قوم است و یا نحوه معیشت و زنده‌گی؟ آیا گروه‌های «چلو» و «شیخ محمدی» و «قرغیز» و «پامیری» و … هم کوچی به شمار می‌روند یا خیر. اگر به شمار نمی‌روند چرا؟
۴- اگر نقل و انتقال و کوچ کردن و بادیه‌نشینی لازمۀ زنده‌گی کوچی‌گری باشد، پس این گروه‌ها چگونه می‌توانند فرزندان شان را به مکتب بفرستند، و اگر کوچ کردن و بادیه‌نشینی لازمۀ کوچی‌گری نیست پس فرق میان کوچی و غیر کوچی در چیست؟
۵- من در میان مناطقی در ولسوالی‌های شکردره و کلکان و ده سبز و… که مربوط به ولایت کابل اند و مناطقی در بامیان و پکتیا فرقی نمی‌بینم و از این لحاظ افغانستان همه‌اش توسعه نیافته به شمار می‌رود. تعریفی که متفکران طرح بدیل کانکور از توسعه نیافته‌گی در ذهن دارند چیست؟
۶- تجربه ثابت ساخته است که تقریباً تمامی شاگردان و دانشجویان لایق مکاتب و دانشگاه‌های مرکز، منسوب به همین مناطقی بوده‌اند که امروز آن را توسعه نیافته می‌نامند. اگر چنین نمی‌بود چطور می‌شد که یکی از فرزندان همین گروه‌های توسعه نیافته در رأس حکومت مى‌بود. آیا این تجربه زنده خود طرح کانکور بدیل را زیر سوال نمی‌برد؟
٧- در غیاب نفوس شمارى چه کسی مى‌داند که شمار جمعیت هر ولایت چه تعداد می‌باشد؟
٨- قطب دیگر حکومت وحدت ملی در همچو معادلات بزرگ چه محلى از اعراب دارد؟ لشکر بزرگ مشاوران آن نهاد به اصطلاح اجرایی پاسخ دهند!
٩- طرحی با چنین وضع آیا خود مهندسی کردن اختلاف و تفرقه و دشمنی در سطوح حساس و عمیق جامعه نیست؟
١٠- در شرایطى که سنگ و چوب این سرزمین تشنه امنیت است، به‌جاى آنکه تمامى امکانات بالفعل و بالقوه دولتى و مردمى را در جهت برآورده ساختن این هدف مقدس به‌کار اندازیم، چه چیزى حکومت را وا مى‌دارد تا دست به اقدامى غیر ضرورى و غیر معقول یازد. آیا چنین اقدام خود حرکتی در جهت کمپاین انتخابات ریاست‌جمهورى نیست؟