بخش دهم و پایانی/

ششم: تکفیر دموکراسی و انتخابات
حزب التحریر، انتخابات و دموکراسی را از منظر سیاسی اسلام، مؤلفۀ کفری دانسته و اساساً در تضاد و تناقض با شریعت اسلامی می‌داند؛ همان‌طور حقوق بشر، آزادی عقیده، آزادی بیان و ارزش‌های دیگرِ دموکراسی را در کشورهای اسلامی، توطیه‌های استعماری تلقی کرده و به‌ سود مسلمانان نمی‌داند.
جالب این است که حزب التحریر از یک‌طرف به‌ عقل‌گرایی بیش از حد از جانب سلفیت معاصر متهم است اما از سوی دیگر، هر دو مکتب در برابر دموکراسی، از گریبانِ تکفیر سر می‌کشند؛ در حالی‌ که برخی از فقهای معاصر، موضوع دموکراسی را به ‌عنوان یک‌ ساختار اجتماعی در بخش‌های سیاسی، تعلیمی، اجتماعی و اقتصادی، قابل تحلیل و تجزیه دانسته که در مواردی با اسلام سازگاری دارد و از آن می‌توان استفاده کرد.
دموکراسی، یک ‌نوع روش یا مؤلفۀ فلسفی-اجتماعی‌‌ست که یک‌سلسله قوانین وضعی در چارچوب آن شکل گرفته است، مسایل اقتصادی، تعلیمی و اجتماعی را در کشورهای غربی سر و سامان داده و سبب نجات ملت‌های غربی از دامن حاکمیت‌های مستبد خانواده‌گی و کلیسایی شده است.
در کشورهای اسلامی، پیش از اینکه به‌طور مطلق برچسب تکفیر بر دموکراسی زده شود، از دیدگاه فقه سیاسی معاصر می‌توان آن را به ‌نقد و بررسی گرفت که آیا ظرفیت پذیرش قوانین شرعی را از طریق تغییرات ساختاری دارد یا خیر؟ نقاط مشترک و متضاد آن کدام است و از این قبیل مسایل دیگر. اما فتوای تکفیر همۀ دروازه‌ها را به ‌روی ما می‌بندد و بدبینی‌ها نسبت به دیگران را ایجاد می‌کند و شریعت اسلامی را در برابر نظم نوینِ جهانی قرار می‌دهد که با درنظرداشت واقعیت‌های عینی جهان معاصر، ایستاده‌گی در برابر آن خیلی دشوار به‌ نظر می‌رسد.

پایان
حزب التحریر، بدون تردید بزرگترین جنبش سیاسی-اسلامی معاصر در جهان به ‌شمار می‌رود که با شعار احیای مجدد خلافت به‌ منهج سنت پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه وسلم و خلفای ایشان، با روش ویژه‌یی جوانان را فرا می‌خواند، با انگیزۀ سیاسی زنده‌یی برای رفتن به ‌سوی خلافت در جهان اسلام، تشویق می‌کند و در این راستا از وسایل رسانه‌یی بیشتر بهره می‌برد.
تهاجم غرب بر کشورهای اسلامی و استثمار منابع اقتصادی، مداخلۀ استعماری در دستگاه‌های آموزشی و اکادمیک، حاکمیت خانواده‌ها و اشخاص وابسته به‌ قدرت‌های استعماری بر سرنوشت ملت‌های مسلمان، ضعف و نقص سازمان‌های فکری و سیاسی، حرکت‌ها و جنبش‌های اسلامی معاصر، سقوط امپراتوری (خلافت) عثمانی‌ در قرن بیستم، پخش و نشر فساد اخلاقی، هرزه‌گی و بی‎بندوباری در شهرهای اسلامی، نبود عدالت، آزادی و برابری طبقاتی در نظام‌های سیاسی کنونی، مرزکشی‌های سیاسی میان کشورهای اسلامی، پخش و نشر نفاق و تفرقه و ستیزه‌جویی میان کشورها به‌ویژه جوامع اسلامی بر مبنای قومیت و ناسیونالیسم، وجود شکاف عمیق میان اسلام و مسلمانان از جمله بیماری‌هایی است که حزب التحریر برای درمان آن، پیروانِ خود را فرا می‌خواند و با سلاح فکر و اندیشه تجهیز می‌نماید و برای مبارزه جدی و پیگیر، تا رسیدن به‌ احیای شوکت سیاسی از دست رفتۀ مسلمانان، زیر چتر خلافت، آماده می‌سازد.
حزب التحریر، به ‌ساختارهای سیاسی جدید از منظر اجتهاد فقهی معاصر نگاه کرده و خلافت اسلامی را به‌ عنوان یگانه مؤلفۀ سیاسی برای نجات کشورهای اسلامی از بحران‌های کنونی می‌داند و فعالیت برای رسیدن به خلافت از راه بیعت با این جنبش را یکی از وجیبه‌های دینی می‌پندارد که با پشت سر گذاشتن سه‌ مرحله تثقیف، تفاعل و طلب نصرت، ممکن و میسر می‌نماید.
نگاه حزب به ‌ساختارهای سیاسی به‌طور مطلق اجتهادی بوده با این تفاوت که دموکراسی غربی و ارزش‌های آن را تکفیر می‌کند و تطبیق آن در جوامع اسلامی را زهری مهلک به ‌کام ملت‌های مسلمان می‌داند.
عدم حجیت خبر واحد در باب عقاید، مشروعیت جهاد زیر پرچم کفار، عدم توجه لازم به‌ تربیت روحی و معنوی افراد، رسیدن به ‌خلافت از طریق طلب نُصرت و سهل ‌انگاشتن آن، دارالفکر خواندنِ سرزمین‌های اسلامی و تکفیر دموکراسی و ارزش‌های آن، بخشی از مشکلات حزب التحریر به‌ شمار می‌رود که از منظر سایر جنبش‌ها و مکاتب فکری اسلامی مورد انتقاد قرار دارد.

منابع
۱- ترمذی، محمد بن عیسی، أبوعیسی (۱۴۲۲هـق)، الجامع الصحیح سنن الترمذی، تحقیق: شاکر، أحمد، دار إحیاء التراث العربی، بیروت.
۲- الحرانی، تقی الدین ابوالعباس احمد بن عبدالحلیم بن تیمیه (۱۴۱۶هـق/۱۹۹۵م)، مجموع الفتاوی، مکتبه المدینه، بیروت.
۳- دکمجیان، حرایر (۱۳۸۳هـ)، جنبش‌های اسلامی معاصر جهان عرب (بررسی پدیده بنیادگرایی اسلامی)، ترجمه: داکتر حمید احمدی، کیهان، تهران.
۴- عزام، عبدالله (۱۳۹۴هـش)، ترجمه: عمار، عبدالوهاب؛ دوسیه حزب التحریر، اکبر، کابل.
۵- القشیری، مسلم بن الحجاج، أبو الحسین؛ الجامع الصحیح المسمی صحیح مسلم (ب ت)، دار الجیل، بیروت.
۶- منشور حزب التحریر ۲۰ شعبان ۱۴۰۵/۹/۰۵/۱۹۸۱م.
۷- منشور حزب التحریر، نداء من حزب التحریر، حذار من الاقتتال (الطائفی)، ایها المسلمون، ۱۰محرم ۱۴۲۵هـق/۲/۰۳/۲۰۰۴م.
۸- منشور حزب التحریر، اجهزه الدوله الخلافه (فی الحکم و الاداره) (۱۴۲۶هـق)، دارالامه، بیروت.
۹- منشور حزب التحریر، معرفی مختصر امراء ثلاثه حزب التحریر (۲۸سپتامبر ۲۰۱۳)، سایت حزب التحریر، ولایت افغانستان.
۱۰- النبهانی، تقی‌الدین (۱۴۲۳ق/۲۰۰۲م). الدوله الاسلامیه، دارالامه، بیروت.