محمداشرف غنی در نخستین جلسۀ «بورد مشورتی صلح» در ارگ از احزاب سیاسی خواست تا از مذاکرۀ مستقیم با «طالبان و آی‌.اس‌.آی» ابا ورزند و سیاست خارجی را «گروهی و شخصی» نسازند. اما اکنون احزاب سیاسی از تشکیل هیأتی برای تفاهم نزدیک و آشکار با طالبان برای تسریع مذاکرت «بین‌الافغانی» خبر می‌دهند.

در این میان، برخی از نظامیان و آگاهان سیاسی کشور نیز نسبت به این تصمیمِ بورد مشورتی صلح دیدگاه‌های متفاوتی دارند.

فرید مزدک، نویسنده به این باور است که صلح امریکا با طالبان در اصل به «شریک شدنِ پاکستان در ادارۀ امور افغانستان» می‌انجامد. آقای مزدک در صفحۀ رسمی فیسبوکش نوشته است که صلح امریکا با طالبان برای مردم افغانستان صلح نمی‌آورد، بلکه راه را برای «برده» شدن هرچه بیشتر جامعۀ غیرطالب باز می‌کند.

آقای مزدک می‌گوید: آنانی که فکر می‌کنند با درآمدن طالبان در نظام سیاسی؛ وزن قومی شان سنگین‌تر می‌شود، در اشتباه اند. طالبان مانند گذشته بیشتر به خاستگاه اصلی خود آسیب می‌رسانند.

او در اخیر گزارۀ خود با بیان این‌که به «طالب» و به «صلح با طالب» باید «نه» گفته شود،افزوده است: “به بسیج و انسجام نیروهای غیرطالب و ضدطالب باید فکر کرد”.

در این میان، امرالله صالح، رییس پیشین امنیت ملی کشور و یکی از کسانی که نامش در لیست اعضای بورد مشورتی صلح نیز آمده است، می‌گوید که این یک تصمیم «معقول» و «منطقی» است. آقای صالح در صفحۀ فیسبوکش نگاشته است که مذاکره با «دشمن» و «حامی خارجی دشمن» با دور زدن و پشت پا زدن به ساختارهای دولتی در هرنوع نظام و سیستم، «خیانت حساب» می‌شود.

آقای صالح مخالفت با رییس حکومت و قرار گرفتن احزاب و جریان‌های سیاسی را در جایگاه اپوزیسیون، «حق مشروع و قانونی» آنان می‌داند، اما می‌گوید که احزاب، شخصیت‌ها و جریان‌هایی که فکر می‌کنند با مذاکرۀ مستقیم، امتیاز بهتر به دست می‌آورند، «اشتباه بزرگی» را مرتکب می‌شوند.

به گفتۀ رییس پیشین امنیت ملی: “در صورتی که مذاکرات با طالبان از مجرای دولت صورت نگیرد، در واقع احزاب می‌روند و با امارت تروریستی طالبان سازش می‌کنند و خود را در محور آن‌ها به چرخش می‌آورند”.

این مقام پیشین امنیتی، نظام و دولت افغانستان را دستاوردِ همه‌گانی مردم افغانستان و نتیجۀ قربانی‌های مردم می‌داند و تأکید دارد، کسانی که رییس حکومت را نمی‌خواهند، حق دارند و می‌توانند برای برکناری او از ریاست دولت، از مجرای قانون اساسی و روش‌های تعین شده مبارزه کنند.

او هر نوع مذاکره و گفت‌وگو با طالبان را با دور زدن دولت، «سازش» می‌خواند و اظهار می‌دارد که «سازش» با جریانِ «تروریست» و «خون‌خوارِ طالب» هیچ نوع توجیه داشته نمی‌تواند.

رییس پیشین امنیتی ملی «دولت» را «نهاد و ملکیت شخصی» رییس حکومت نمی‌داند و می‌گوید که نباید به‌خاطر مخالفت با شخص اشرف غنی، تیشه به ریشۀ خود بزنیم، زیرا به گفتۀ امرالله صالح: “طالب خواهان براندازی کُلِ نظام است و احزاب خواهان تغییر در رأس نظام. این دو از هم تفاوت زمین و آسمان دارد”.

همزمان بااین، محمد ناطقی، عضو ایتلاف احزاب سیاسی به این باور است که در شرایط کنونی، سه محور براى مذاکره و صلح قدم علم کرده اند: محور حکومت، محور داکتر خلیل‌زاد و محور احزاب سیاسی. او در صفحۀ رسمی فیسبوکش نوشته است که طالبان به عنوان طرف منازعه اعلام کرده اند که با امریکا و با احزاب سیاسی مذاکره می‌کنند و استراتژی احزاب، گفت‌وگوی «بین‌الافغانی، فراگیر و ملی و با مشارکت جهت‌های تأثیرگذار» می‌باشد.

آقای ناطقی می‌گوید: “احزاب همان‌گونه که در انتخابات و قراردادن تکنولوژی در متن انتخابات تلاش کرد و فردا برای تغییر سیستم انتخابات گام‌های اساسی بر خواهند داشت، حالا می‌خواهند نقش بنیادی خود را در صلح و پایان جنگ هم داشته باشند”.

از سویی هم، کمیتۀ احزاب سیاسی با نشر بیانیه‌یی گفته اند اعلام کرد که احزاب سیاسی برگزاری مذاکرات «بین‌الافغانی» را تنها راه، برای حل بحران جاری و ختم جنگ در کشور می‌داند و باور دارند که تمامی اطراف داخلی باید بدون هیچ پیش‌شرطی در مذاکرات حضور داشته باشند.

در ادامۀ این بیانیه گفته شده است، در صورت نادیده گرفته شدن یکی از جهت‌های مطرح سیاسی کشور در پروسۀ مذکرات صلح، این پروسه «موفق» نخواهد شد. در بیانیۀ کمیتۀ احزاب سیاسی که روز گذشته نشر شد، آمده است، احزاب سیاسی توافق کرده اند که هیأتی را موظف کنند تا با تفاهم نزدیک و آشکار با طالبان، پروسۀ آغاز مذاکرات بین‌الافغانی را تسریع ببخشند.

در بیانیه از تلاش‌های اخیر زلمی خلیل‌زاد، نمایندۀ ویژۀ امریکا برای پایان جنگِ افغانستان، استقبال شده و آمده است که تحریک طالبان با این ابتکار احزاب سیاسی موافقت کرده است.

گفتنی است که نخستین جلسۀ بورد مشورتی صلح در ارگ به روز دوشنبۀ برگزار شد. در آن نشست تأکید به پیشبرد گفت‌وگوهای صلح از سوی دولتِ افغانستان شد. در نشست بورد مشورتی صلح همچنان گفته شد که گفت‌وگو و مذاکره برای پایان جنگِ افغانستان، کار دولت است و احزاب سیاسی نمی‌تواند گفت‌وگوهای صلح را به تنهایی به پیش ببرند.

از سویی هم، حامد کرزی، جنرال دوستم، عبدرب الرسول سیاف، صبغت‌الله مجددی، شیخ آصف محسنی، گلبدین حکمتیار، محمدیونس قانونی، امیر اسماعیل‌خان، عطامحمدنور، سید منصور نادری و سید حامد گیلانی که از اعضای بورد مشورتی صلح اند، در این نشست اشتراک نکرده بودند.