خبرهای غیررسمی حاکی از آن است که نماینده‌گان طالبان و امریکا در قطر با هم به توافق رسیده اند. گزارشِ رسمی این توافق تاکنون همه‌گانی نشده است. اما رسانه‌ها از قول منابع طالبان گزارش داده اند که نماینده‌گان امریکا در نشستی پذیرفته اند که به صورت تدریجی از افغانستان بیرون شوند. طالبان هم در مقابل تضمین داده اند که از خاک افغانستان در برابر منافع امریکا در هیچ کشور جهان استفاده نخواهند کرد.
حکومت افغانستان هم تاکنون به این گزارش‌ها واکنش نشان نداده است، اما موقف رسمی حکومت همواره این بوده که هرگونه گفت‌وگو و مذاکره در پیوند به پایان جنگ افغانستان، بدون حضور حکومت افغانستان، بی‌نتیجه و غیرقابل قبول برای حکومت خواهد بود.
واقعیت دیگر این است که حکومت افغانستان در این نشست دور زده شده است. هیچ نمایندۀ افغانستان در این نشست دعوت نشده و ظاهراً جزییات و توافق این دیدار هم با حکومت افغانستان شریک نشده است. این دیدار در آستانۀ انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار شده است و مطمیناً پس از رو شدنِ جزییات این خبر، بر روند انتخابات هم اثرات خود را خواهد داشت. این چهارمین‌بار است که امریکایی‌ها با دور زدن افغانستان، وارد مذاکره با طالبان می‌شوند. چنین می‌نماید که برای امریکایی‌ها نگرانی مردم افغانستان هیچ مهم نیست. نماینده‌گان امریکا در گفت‌وگوهای شان با طالبان، موقف مردم افغانستان را نادیده گرفته اند. گفت‌وگوهای پشت پردۀ طالبان و امریکایی‌ها، از این واقعیت نیز پرده برداشت که دست سران حکومت وحدت ملی در مسایل کلان، از پشت بسته است و تصمیم را کسان دیگری می‌گیرند. دور زدن افغانستان این احتمال را هم به میان آورده است که در صورت توافقِ امریکایی‌ها با طالبان، حکومت افغانستان برای حفظ وجهه‌اش، با طالبان صلح نکند، بر طبل دشمنی با این گروه بکوبد و آتش جنگ افغانستان را همچنان شعله‌ور نگه دارد.
گزارش‌های غیررسمی از جزییات نشست طالبان و امریکا، تنها در دو محورِ «خروج نظامیان امریکایی از افغانستان» و «تضمین امنیتی طالبان به امریکا» خلاصه شده است. مشخص نیست که آیا دو طرف روی چگونه‌گی و میکانیسم پیوستن گروه طالبان به روند سیاسی پس از بن بحث کرده اند یا نه؟ موقف طالبان و امریکایی‌ها در این نشست در پیوند به انتخابات نزدیک ریاست‌جمهوری هم مشخص نیست. ظاهراً تنها خواست و پیش‌شرط امریکایی‌ها از طالبان، تضمین امنیتی است. شاید امریکا‌یی‌ها از طالبان می‌خواهند منافع امنیتی و اقتصادی امریکا را در افغانستان لحاظ کنند. ظاهراً ارزش‌های مدرنی که امریکایی‌ها سنگ داعیۀ آن در سطح دنیا را به سینه می‌زنند هم قربانیِ بازی‌های سیاسی درون حزبی شان کرده اند. چنین می‌نماید که برای امریکایی‌ها، فردای پس از خروج افغانستان هیچ مهم نیست. اگر محاسبۀ ادارۀ ترامپ همین باشد، بی‌تردید، محاسبۀ نادرست است و زنگ خطرِ بزرگی را برای منطقه و جهان به صدا در خواهد آورد.
واقعیت دیگر این است که گروه طالبان پس از مرگ ملا محمد عمر، انشعاب کرد. شعبه‌های دیگر این گروه نیز در افغانستان و کشورهای منطقه حضور دارند. شعبه‌های دیگر طالبان را کشورهای منطقه تمویل می‌کنند و به آنان مشروعیت می‌فروشند. معلوم نیست نماینده‌گان امریکا با کدام شعبۀ گروه طالبان مذاکره کرده است؟ برخی از کشورهای منطقه که رقیب امریکا هستند، از این گروه به سود منافع امنیتی شان استفاده می‌کنند. معلوم نیست آنانی که در قطر با نماینده‌گان امریکا مذاکره می‌کنند، نماینده‌گان کدام شعبۀ این گروه اند؟ چه تضمینی وجود دارد که گروه مذاکره کننده با نماینده‌گان امریکا، دسته‌های دیگر این گروه را به هم قناعت به دست کشیدن از جنگ می‌دهد؟
مسوولان ارشد نظامی افغانستان بارها گفته اند که علاوه بر طالبان، نزدیک به بیست گروه تروریستی دیگر در افغانستان مصروف جنگ اند. نیروهای ناتو هم صحت این مدعا را تأیید کرده اند. حالا پرسش این است که پس از به میان آمدن توافق با طالبان، با گروه‌های دیگری که جنگ افغانستان را شعله‌ور نگه‌داشته اند، چه می‌شود؟ امریکایی‌ها باید موقف شان در برابر سایر گروه‌های تروریستی فعال در افغانستان را مشخص کنند.