بخش سی‌وششـم/

اگر می‎خواهید بدانید که چگونه می‎شود ارتباط چشمیِ مؤثری برقرار کرد، به موضوعاتی که در ادامۀ این فصل می‎آید، توجه کنید.
نگاهِ شما باید مثل یک پرتوِ نور لیزر باشد. باید نگاه یک نفر در سالون را به نگاهِ خود جذب کنید، برای حدود یک ثانیه آن را نگه دارید، سپس به سراغ شخصِ دیگری در جایی دیگر از سالون بروید و همین کار را تکرار کنیـد. این کار در سالون‌های بزرگی که تعداد مخاطبان در آن بیشتر است، متفاوت خواهد بود. در این شرایط شما باید مخاطبان را به گروه‌هایی تقسیم کنید و نگاهِ خود را از یک گروه به گروه دیگر ببرید. متأسفانه باید بدانید که در هیچ حالتی شما نباید ارتباط چشمیِ خود و مخاطبان‎تان را قطع کنید. در هر صورت شما دوست دارید که مخاطبانِ شما به شما توجه کنند و شما را نگاه کنند. پس شما هم سعی کنید به آن‎ها نگاه کنید، نه به دیوارهای سالون. به گونۀ مطمین، خانم‎هایی را دیده‌اید که از نداشتن ارتباط چشمی همسرشان می‎نالند و می‎گویند: وقتی با من حرف می‎زنی، به من نگاه کن!
یک ارتباط چشمیِ خوب کمک می‌کند تا مخاطب احساسِ آرامش بیشتری نماید و در توانایی‌هایی کلامیِ شما نیز اعتماد به‎وجود می‌آورد. ارتباط چشمی خود را پیوسته حفظ کنید؛ برای این کار باید آن‌قدر بر متن سخنرانی خود تسلط داشته باشید که فقط گاه‌گاهی نیاز به نگاه کردن به متن خود پیدا کنید.
چند چهرۀ صمیمی را ـ که به مضمون سخنان شما واکنش نشان می‌دهند ـ در بین حضار پیدا کنید و سخنرانی خود را با تمرکز روی آنان انجام دهید. در هر نوبت، ارتباط چشمی خود را چهار تا پنج ثانیه حفظ کنید و سپس به سراغ نفر بعدی بروید.

دقیقاً کجا را نگاه کنیم؟
در یک ارتباط چشمی مؤثر دقیقاً باید به کجا نگاه کنیم؟… ما برای این‌که ارتباط چشمی مؤثر داشته باشیم، دقیقاً باید به چشم‎ها (یا اطراف چشم و صورت) طرفِ مقابل‎مان نگاه کنیم. اگر ما حواس‎مان به اطراف باشد، به احتمال خیلی زیاد آن فرد ناراحت می‎شود، چون احساس می‎کند که ما اصلاً توجهی به او نداریم. ما در یک لحظه فقط می‎توانیم به یکی از چشمان طرفِ مقابل‎مان نگاه کنیم. بنابراین پیشنهاد می‎کنم هر چند دقیقه یک بار نگاه‎تان را از یک چشم به چشم دیگرش معطوف کنید، این‌گونه مخاطبِ ما احساس بهتری پیدا می‎کند.

ارتباط چشمی ما چه‌قدر طول بکشد؟
شاید این پرسش برای شما هم پیش آمده باشد که «ارتباط چشمی ما چه‌قدر طول بکشد؟»
قطعاً مدت زمانِ ارتباط چشمیِ ما می‎تواند بسته‌گی داشته باشد به:
ـ شخص یا اشخاص مقابل ما.
ـ موقعیت و جایی که در آن قرار داریم.
مدت زمان ارتباط چشمی ما با هر شخصی، بسته‌گی به صمیمیت ما با آن طرف دارد؛ هرقدر صمیمت ما با آن شخص بیشتر باشد، مدت زمان نگاه کردن به او هم می‎تواند بیشتر باشد، یا حتی می‎توانیم برای شوخی به چشماش زل بزنیم یا خیره نگاه کنیم. امـــــا اگر با شخص مقابل‎مان زیاد دوست و صمیمی نیستیم، بهتر است که مدت زمان زیادی را به او نگاه نکنیم.