چگونه است که مردمان این سرزمین همواره آزادی را با قربانی‌های سنگین از متجاوزین گرفته اند، اما حکام افغانستان همین آزادی را با سرکوب‌گری و استبداد از مردم باز ستانیده اند؟
به این دور باطل در افغانستان چرا پایانی نیست؟ آیا این عقب‌گردها در فرهنگ سیاسی، به‌خصوص دولت‌داری ما نهادینه شده، یا ذهنیت سیاسیون ما همین‌گونه می‌باشد، زبونی بهخاطر حفظ بقای قدرت و یا هم نبود کوچکترین احساس تعلق به سرزمین، مردم، آزادی، ایدیولوژی‌های رنگارنگ و ارزش‌هایی از این دست؟
در افغانستان خداداد هر یکی از این عوامل می‌تواند پاسخی به چراهای زیادی باشند، اما از نظر من‌ جان گپ به قول نیلسن ماندیلا که می‌گوید: «برای آزادی لازم نیست زمین و آسمان را بخرید، تنها خودتان را نفروشید»، نهفته می‌باشد.
حالا نیروهایی‌ که سرگردان دور دنیا می‌گردند، تلاش دارند تا آزادی را برای‌مان بخرند با بفروشند؟
فقط انسان‌های آزاد از بندهای درون و ماحول خودش می‌تواند به مردم‌ و سرزمینش آزادی ببخشند. انسان‌های گیرمانده در صد بند، هنوز به خودش ارادۀ آزاد بودن را نکرده اند.
طلب تجاوز، روایت هموارۀ تاریخ زمام‌داران و دفع آن، رسالت همیشۀ مردمان ما بوده است.
احمدولی مسعود
رییس عمومی بنیاد شهید احمدشاه مسعود