کمیسیون انتخابات اعلام کرده است که طرح تازه‌یی را مبنی بر توزیع کارت‌های جدید رای‌دهی برای اتباع کشور در نظر دارد. این طرح، شامل توزیع کارت برای کسانی می‌شود که یا تازه واجد شرایط رای‌دهی شده‌اند و یا هم کارت‌شان مفقود شده است. این کمیسیون از توزیع شناس‌نامه‌های الکترونیکی نیز به عنوان یک راهکار یاده کرده و گمان می‌برد که با این شناس‌نامه‌ها، شماری از مردم نیز می‌توانند پای صندوق‌های رای بروند.
طرح کمیسیون انتخابات در حالی اعلام می‌گردد که چند روز قبل، رییس‌جمهور توزیع کارت‌های جدید را منتفی دانست و بیان داشت که برای توزیع کارت‌های جدید، حدود ۸۰ میلیون دالر نیاز است و این پول را افغانستان ندارد. بنابراین، باید همان کارت‌های قدیمی ‌مورد استفاده قرار گیرند.
طرح جدید کمیسیون انتخابات نشان می‌دهد که توزیع کارت‌های جدید با در نظرداشت یک قید (توزیع کارت برای واجدان شرایط جدید رای‌دهی و کسانی که کارت‌شان مفقود شده باشد) که آن کمیسیون در نظر دارد، حدود ۱۵ تا ۲۰ میلیون دالر هزینه برمی‌دارد که این مبلغ را کمیسیون یادشده در اختیار دارد. به نظر می‌رسد که این طرح و تصمیمِ کمیسیون انتخابات، به‌نوعی جبران اظهاراتی‌ست که از جانب رییس‌جمهور بیان شده بود. زیرا منتقدان حکومت، سخنان آقای کرزی را رد کرده و گفته‌ بودند که در هر صورت، باید پروسۀ توزیع کارت‌های رای‌دهی عملی گردد؛ در غیر آن، کسی انتظار یک انتخاباتِ شفاف را نخواهد داشت.
اما طرح جدید کمیسیون انتخابات نیز چند مشکل بنیادین دارد که نه تنها گرهی از کار نخواهد گشود، بل مشکل انتخابات را پیچیده‌تر خواهد ساخت.
اشکال نخست این طرح، در ابهام مکانیسم توزیعِ آن است. طوری که مقامات کمیسیون بیان داشته‌اند، کارت‌های جدید تنها برای واجدان جدید شرایط رای‌دهی و کسانی که کارت‌های‌شان مفقود شده باشد، توزیع خواهد گردید. اما روشن نیست که با چه مکانیسمی. چون بسیار سهل خواهد بود که شمار زیادی به بهانه این‌که کارت‌های‌شان مفقود شده است، صاحب کارت جدید گردند. این روش در دوره‌های قبل هم به کار رفت و باعث شد که شمار زیادی از افراد، چندین بار رای بدهند.
اشکال دوم آن است که با این طرح، مشکل کارت‌های تقلبیِ موجود نیز حل نمی‌گردد. بر همه‌گان معلوم است که در انتخابات گذشته، میلیون‌ها قطعه کارت رای‌دهیِ تقلبی تولید شد که باعث سرافکنده‌گی حکومت و حتا زیر سوال رفتنِ مشروعیت انتخابات گردید. تکلیف آن‌همه کارت تقلبی هنوز روشن نیست. هنوز برملا نشده که آن‌همه کارت چه‌گونه تولید و توزیع گردید و با تقلب‌کاران چه برخوردی صورت گرفت. دست‌کم انتظار می‌رفت که طرح کمیسیون انتخابات، رفع‌کننده مساله کارت‌های تقلبی باشد، که متاسفانه چنین چیزی در این طرح دیده نشد.
راهکار دیگری که کمیسیون انتخابات بر آن تکیه زده است نیز خالی از اشکال نیست. این کمیسیون از توزیع شناس‌نامه‌های برقی به عنوان بدیل توزیع کارت رای‌دهی نام برده است. اما مقامات کمیسیون انتخابات دقت نکرده‌اند که هنوز خود این شناس‌نامه‌ها مشکل دارند و تا کنون آمادۀ توزیع نشده‌اند. بسیار محتمل است که توزیع این شناس‌نامه‌ها بازهم به تعویق بیافتد. در ضمن پروسۀ توزیعِ آن نیز (از آغاز تا پایان) دست‌کم پنج سال را دربر می‌گیرد و با توجه به این‌که فقط یک سال به موعد انتخابات باقی مانده است، این شناس‌نامه‌ها نمی‌توانند بدیلی برای کارت‌های رای‌دهی باشند.
از این‌رو باید گفت که طرح کمیسیون انتخابات، یک طرح بسیار خام است و به نظر می‌رسد این طرح بیشتر از این‌که راهِ چارۀ شفافیت در انتخابات را بجوید، به دنبال پیاده کردنِ نیت رییس‌جمهور و همراهانش است. چرا که طرح کنونیِ کمیسیون انتخابات، به‌ساده‌گی می‌تواند زمینۀ تقلب گسترده را در انتخاباتِ پیش رو فراهم آوَرد.