باشنده‌گان کابل با نگرانی از افزایش معتادان، می‌گویند که تجمع این قشر در جا‌های عامه و تفریحی، پارک‌ها و جاده‌ها سبب بی‌نظمی و دلهره برای آنان شده است.
آنان در گفت‌وگو با روزنامۀ ماندگار می‌گویند، پارک شهرنو که یکی از پارک‌های تفریحی است، به محل زیست معتادان تبدیل شده است.
به گفتۀ آنان، تجمع معتادان در مراکز تفریحی و کنار جاده‌های عمومی، سبب نگرانی شهروندان شده است حتا «مردم عادی در روز نمی‌توانند به راحتی در این پارک‌ها و مکان‌های عامه به راحتی گشت و گذار کنند».
احسان‌الله احمدزی یکی از باشنده‌گان کابل به روزنامۀ ماندگار می‌گوید: حکومت در مبارزه با تولید کننده‌گان و باند‌های مافیایی که تجارت مواد مخدر را دارند، ناکام بوده است و کمک‌ها و فرصت‌های پیش آمده را به هدر داده است.
آقای احمدزی می‌گوید که کشور‌های منطقۀ و جامعه جهانی نیز در برنامه‌های مبارزه با مواد مخدر در کشور بی‌توجهی کرده‌اند.
به باور این باشندۀ کابل: «قاچاق مواد مخدر توسط دولت مردان، گروه‌ها و باند مافیایی افزایش یافته است و این موضوع سبب افزایش اعتیاد در میان قشر جوان شده و شماری زیاد را به کام مرگ کشانده است».
او از حکومت می‌خواهد در امر جلوگیری این پدیدۀ شوم در همکاری با نهاد‌های بین‌المللی اقدام جدی کرده و برای کاهش کشت و تولید مواد مخدر به گونۀ عملی گام بردارد.
همچنان، محمد عمر باشندۀ دیگری کابل که داستان‌های تلخ و تأسف‌باری از زنده‌گی معتادان دارد، می‌گوید: پل سوخته و چندین محل دیگر به مرکز تجمع معتادان در کابل تبدیل شده است و آنان در زیر پل‌ها و خرابه‌ها زنده‌گی می‌کنند و پول مواد مخدر را از طریق دزدی و سرقت اموال مردم به دست می‌آورند.
این باشندۀ کابل گفت: «معتادان در پیاده‌روها با وضعیت ناگواری می‌خوابند و در انظار عمومی جان می‌دهند و افزایش آنان سبب شده است تا گراف جرایم و سرقت افزایش یابد».
او می‌گوید: «نمی‌توانیم درب منزل خود را باز بمانیم، معتادان هرچه را که در حویلی باشد با خود می‌برند و همیشه برای مردم مشکل خلق می‌کنند».
او گفت: معتادان در روز روشن بر عابران به‌خصوص زنان و دختران حمله می‌کنند و تلفون و سایر اشیای قیمتی آنان را با خود می‌برند.
در همین حال، اما معتادان فقر و تنگ‌دستی را عامل اصلی گرفتاری به این پدیده می‌دانند.
سید حسن که حافظ قرآن‌کریم و معتاد به مواد مخدر است می‌گوید: از ۲۲ سال بدین طرف از مواد مخدر استفاده می‌کند، او که در جریان جنگ‌های داخلی به کشور ایران مهاجرت کرده است، دلیل روی آوردن به مواد مخدر را فقر، تنگ دستی و وجود بی‌ثباتی در زنده‌گی خود می‌داند.
سید حسن از حکومت می‌خواهد برای بهبود وضعیت صحی معتادان توجه جدی کند و پس از تداوی آنان، زمینۀ‌های اشتغال‌زایی را فراهم سازد تا بار دیگر فشارهای روزگار و فقر باعث نشود به این مواد روی آورند.
جوانی دیگری که نمی‌خواهد در این گزارش از او نام برده شود، می‌گوید که مدت ده سال در صفوف نیروهای امنیتی در قول ‌اردوی ۲۰۱ سیلاب و ۲۰۷ ظفر به عنوان «فرمانده بلوک» در ولایات قندهار، زابل و هلمند ماموریت انجام داده است و دلیل روی آوردن به مواد مخدر را بی‌توجهی دولت در امر جلوگیری از قاچاق مواد مخدر دانسته و نبود مدیریت سالم در صفوف نیروهای امنیتی را یکی از دلایل آن می‌داند.
او می‌گوید: افراد با موترهای شاسی بلند برای‌شان مواد مخدر می‌آورند که بیشتر‌شان لندکروزر سوار اند. دخانیات و مواد نشئه‌آور را به گونۀ علنی در بدل پول به آنان تقسیم می‌کنند.
حکمت‌‌الله باشندۀ شهر نو کابل که در اتاق کرایی زنده‌گی می‌کند می‌گوید: پارک شهرنو که یکی از پارک‌های بزرگ تفریحی است به محل زیست معتادان تبدیل شده حتا مردم عادی در روز نمی‌توانند به راحتی در این پارک گشت و گذار کنند.
او گفت: «عابران و حتا راننده‌گان نیز شب‌ها با ترس و دلهره از محلات تجمع معتادان می‌گذرند و گاهی مورد حمله دسته‌جمعی معتادان قرار می‌گیرند و آنان در جاده‌های اصلی شهر دست به دزدی و راه‌گیری می‌زنند».
این در حالی است که آمار نهادهای بین‌المللی در امر مبارزه با مواد مخدر نشان می‌دهد که بیشتر از سه میلیون تن که در کُل ۱۲ در صد جمعیت افغانستان را تشکیل می‌دهند، معتاد هستند. همچنان وزارت صحت عامه نیز می‌گوید که از سه میلیون معتاد۱٫۴ میلیون آنان به استفاده کننده‌گان مواد مخدر و ۱٫۶میلیون آنان را کشاورزان و یا باشنده‌گان تشکیل میدهد که در محل‌شان مواد‌ مخدر کشت و قاچاق می‌شود.
این وزارت همچنان اعلام کرده است که در سراسر کشور بیش از ۲۵ هزار تخت بستر، برای تداوی معتادان وجود دارد که این رقم بسنده نبوده و همزمان نمی‌توانند به تمامی آنان ریسده‌گی شود.