احمد مسعود: طالبان به هیچ تعهد خود به غیرقرارداد خود با آمریکا عمل نکردهاند.
گزارشگر:رسول خان امین - ۱۸ حوت ۱۳۹۷
بخش پنجاهوچهارم /
۳٫ اسامی افراد مهم را یاد بگیرید: یکی از مهمترین کارهایی که سخنرانانِ حرفهیی انجام میدهند این است که اسامی افراد مهم در جلسه را یاد میگیرند و در سخنرانیشان به آنها اشاره میکنند. اگر در سخنرانی از کسی تعریف کنید، او خوشحال میشود و احساسِ خوبی نسبت به سخنران و سخنرانی او پیدا خواهد کرد.
۴٫ از قبل آمادۀ ورود افراد مشهور به جلسۀ سخنرانی باشید: یک سخنرانِ حرفهیی همیشه از قبل، پیشبینِ ورود افراد مشهور به جلسۀ سخنرانی است و با توجه به میزان شهرت و جایگاه اجتماعی و… افراد کلمات، جملات و عکسالعملهای لازم جهت تکریم و استقبال از ایشان را آماده میکند.
۵٫ مراقب اتفاقات اطراف باشید: مثلاً وقتی سخنرانی میکنیم، صدای رعدوبرق میآید و توجه شنوندهگان را به خود جلب میکند. در اینجا میگوییم «امیدواریم لطف الهی شامل حالِ ما گردد و این رعدوبرق به باران الهی تبدیل گردد و کشاورزان ما را خوشحال نماید.»
۶٫ پیشبینی و آمادهگی برای بدترین حالت ممکن: همانطور که قبلاً در بحث ابزارهای سخنرانی گفتیم، سخنران باید برای بدترینها آمادهگی داشته باشد تا اگر شرایط خوب بود که هیچ، ولی اگر بد بود، غافلگیر نشود. یک سخنران حرفهیی باید به قدری برای وقوع مشکلاتِ احتمالی آماده بوده و برای هر یک برنامه و راهکاری داشته باشد که حتا اگر در حین سخنرانی زلزلهیی رُخ داد یا مخالفانش برایش ایجاد کردند، بتواند آن را اداره کند و اصطلاحاً توانایی مدیریت بحران را داشته باشد.
۷٫ تکرار پرسش مخاطبان: این کار چند حُسن دارد:
نخست اینکه به سوالکننده احترام گذاشتهایم که خوب گوش کردهایم.
دوم اینکه همۀ مخاطبان ممکن است سوال را نشنیده باشند، با تکرار سوال مطمین میشویم که همه سوال را شنیدهاند؛ زیرا مخاطبان وقتی جوابی را بشنوند که ندانند سوال آن چه بوده است، کمی مبهوت میشوند. بهتر است در سخنرانیها برای پرسش مخاطبان یک میکروفون جداگانه وجود داشته باشد تا همۀ حضار سوال را بشنوند.
سوم اینکه میتوانید همزمان که سوال را تکرار میکنید به جواب هم فکر کنید، چون آن بخشی از مغز که سوال را تکرار میکند با بخشی از مغز که راهحل را جستوجو میکند، متفاوت است.
۸٫ یخشکنی: گاهی اوقات در بعضی از جمعها، جو سنگینی بر جلسه حاکم میشود و سخنران وظیفه دارد که جو سخنرانی را تلطیف نماید که به آن یخشکنی میگویند. برای این کار ابزارهای مختلفی وجود دارد؛ مثلاً پرسیدن یک سوال یا استفاده از طنز یا اشاره به اتفاق یا پخش یک فلم و غیره. بهطور کلی در یخشکنی، هدف سخنران این است که فضای سرد حاکم بر جلسه عوض شود و نکتۀ مهم این است که سخنران باید این ابزارها را بشناسد و آمادهگی لازم برای استفاده از ابزارهای لازم برای شکستن فضای یخ جلسه را داشته باشد و با توجه به شرایط از یکی از این ابزارها استفاده نماید. به نظر من، بهترین ابزار یخشکنی صحبت و دیدن افراد قبل از سخنرانی هست. اینگونه وقتی سخنرانی را شروع میکنید، حداقل چند نفری از آنها غریبه نیستند.
۹٫ تیزحسی و تیزچشمی سخنران: سخنران باید تمام زوایای سالون را ببیند چرا که ممکن است مخاطبانِ سمت دیگر یا طبقۀ بالای سالون حس خوبی نگیرند و ناراحت شوند و فکر کنند که مخاطبان سخنران فقط یک عدۀ خاصی هستند. بنابراین سخنران باید چشمش به تمام مخاطبان باشد و همچنین با تیزحسی مرتباً از واکنشهای مخاطبان بازخورد بگیرد و با توجه به شرایط و موقعیت اقدام نماید.
۱۰٫ مکث هنگام نگاه به سلایدها: هنگامی که از سلایدهای پاورپاینت استفاده میکنید، میتوانید وقتی میچرخید تا به سلاید نگاه کنید، مکث کرده و سپس وقتی به مخاطبان رو میکنید صحبت کنید. این کار به شما کمک میکند که تماس چشمیِ خود را با مخاطبان حفظ کرده و صدای شما رساتر به گوش مخاطبان برسد.
Comments are closed.