بخش یک‌صدوسوم
  جلسه چهارم
بعد از آن‌که تحولات عظیمی در بعد نظامی جهاد افغانستان به وقوع پیوست، شورای فرماندهان تصمیم گرفت جلسه بزرگ دیگری را که شورای سوم خوانده می‌شد، دایر کند تا در آن اکثر قوماندانان جهاد و کسانی که در جلسات گذشته غایب بودند، شرکت کنند؛ خصوصاً بعد از این‌که هیات‌های شورای قوماندانان از جبهات مختلف دوباره به محل برگزاری شورا و یا به نماینده‌گی آن موفقانه برگشته و حمایت اکثریت قاطع فرماندهان را برای دایر شدن دور بعدی شورا حاصل کرده بودند.
کمیسیون عالی شورای سرتاسری قوماندانان جهادی افغانستان به تاریخ ۳۰ عقرب سال ۱۳۷۰ مطابق ۲۱ نوامبر ۱۹۹۱ در پایگاه جهادی ژور تشکیل جسله داد و بعد از سه روز بحث و گفت‌وگو، فیصله‌نامه چهار ماده‌یی را به تصویب رسانید.
در ماه اول فیصله‌نامه ذکر گردیده که اجلاس سوم شورای سرتاسری قوماندانان با اشتراک قوماندانان مهم از همه ولایات و اقشار کشور در ظرف چند هفته آینده برگزار می‌گردد. ماده دوم راجع به تصویب اجندا، ماده سوم از فرستادن هیات‌ها به داخل اطلاع داده بود و در ماده چهارم از قوماندانان خواسته شد که تا دایر شدن شورای سوم، از اظهارنظرهای منفرد خصوصاً راجع به مسایل سیاسی خودداری کنند.
قوماندانان اجندای تصویب شده را با خود به داخل افغانستان بردند تا بار دیگر دعوت عمومی به عمل آورند و راجع به محل تجمع و اجندای آن تایید آخری فرماندهان را بگیرند.
اجندای ده ماده‌یی ذیل برای شورای سوم تصویب شد:
۱ـ فیصله به عمل آمد تا اجلاس سوم شورای سرتاسری هرچه زودتر برگزار گردد.
۲ـ در اجلاس سوم شورای سرتاسری خط مشی واحد و روشن سیاسی – نظامی مبتنی بر اساسات اسلامی تعیین گردد.
۳ـ در آخر اجلاس شورای سوم، باید یک هیات باصلاحیت از طرف شورا منتخب شود تا موضوعات بعدی را پیگیری نموده و روی مسایل اهم تصمیم‌گیری لازم نماید.
۴ـ بعد از اجلاس سوم شوری سرتاسری باید تلاش شود تا منابع مالی و نظامی جست‌وجو گردد، هم‌چنان پلان عادلانه برای توزیع این عواید طرح شود.
۵ـ در اجلاس سوم شورای سرتاسری روی استراتژی قوماندانان بحث شده و تصامیم لازم جهت تداوم جهاد و اکمالات نظامی اتخاذ گردد.
۶ـ در اجلاس سوم، موضوع تعیین مرکزیت مناسب برای شورا بحث شود تا اگر خداوند (ج) خواسته باشد، مرکزیت شورا را به داخل افغانستان منتقل سازیم.
۷ـ جهت بازسازی کشور عزیز پلان‌های عملی ترتیب و به این منظور با تمام منابع خارجی مفاهمه صورت گیرد و در حصه تامین امنیت موسساتی که بدون غرض‌ورزی در اعمار مجدد سهم می‌گیرند، در حدود امکان مساعدت و تضمین صورت گیرد.
۸ـ شورای سرتاسری سوم باید در مورد تشکیل اردوی منظم اسلامی جهت امنیت در افغانستان و هم‌چنان رژیم اسلامی‌یی که در آینده تشکیل می‌شود، بحث و گفت‌وگو نماید.
۹ـ در صورت سقوط رژیم فعلی نجیب و یا احتمال کودتا در کابل، شورا باید موضع واحد داشته باشد.
۱۰ـ در اجلاس سوم شورای سرتاسری، یک طرح جهت به‌وجود آوردن شورای نماینده که پاسخگوی آرمان ملت بوده باشد، تشکیل شود و قدم‌های عملی برای ایجاد آن برداشته شود.

کمیسیون عالی شورا با تصویب آجندای بالا، به جلسه‌اش خاتمه داد و فرماندهان و یا نماینده‌گان‌شان راهی جبهات بزرگ شدند تا تایید سایرین را برای دایر شدن شورای سوم اتخاذ کنند.
اگرچه مشکل عمده در راه تشکیل شورای سوم، سرمای زمستان بود؛ ولی مولوی جلال‌الدین حقانی سرپرست شورا در مصاحبه‌یی دایر شدن شورای سوم را امر ضروری خوانده و اظهار داشت که اگر شورای سوم دایر نشود، قوماندانان اعتبار خویش را از دست خواهند داد.
«در شورای دوم منعقده ژور تصمیم گرفته شد تا شورای بزرگتر تا دو ماه آینده در داخل افغانستان تشکیل شود و در آن شورا راجع به رسمیت شناختن شورا بحث صورت گیرد، اساس‌نامه تعیین گردد و شرایط عضویت شورا معلوم و راجع به سرنوشت آینده افغانستان حرف زده شود. هم‌چنان دربارۀ دوام جنگ در افغانستان تصامیم اتخاذ گردد.
ولی بنا بر معاذیر متعدد از جمله شرایط اقلیمی، شورای سوم دایر نشد. در ماه میزان در منطقه شاه‌سلیم عده‌یی از قوماندانان مهم که عضو کمیسیون عالی بودند، با احمدشاه مسعود رییس شورای نظار دیدار کردند و نتیجه بر آن شد تا شورای سوم در موقع مناسب یعنی فصل بهار و یا تابستان در یکی از نقاط افغانستان دایر گردد و از قوماندانان سراسر افغانستان دعوت به عمل آید. اما با آمدن فصل بهار، جنگ در نقاط مختلف افغانستان شدت پیدا کرد. خوست فتح شد، ولسوالی‌های زیباک، کشم، واخان، قیصار، چمتال و در مجموع بیست‌وسه ولسوالی و علاقه‌داری درنقاط مختلف افغانستان آزاد شد. در آن زمان دوستان مشوره دادند که نباید در راه دایر شدن شورا عجله کنیم؛ زیرا حالت نظامی به نفع ماست و نباید قوماندانان از ساحۀ جنگ دور شوند. اما در شرایط امروز اوضاع سیاسی بسیار ناگوار شده است؛ عده‌یی به نام هیات مجاهدین، به مسکو سفر کرده‌اند و تبلیغات منفی به شدت جریان دارد، بنابران می‌خواهیم هرچه زودتر شورا را دایر سازیم.
قوماندانان به این نظر بودند که به دلیل سردی هوا شاید عده‌یی نتوانند به شورای سوم بیایند، لاکن به نظر من، اگر شورا را تا بهار سال آینده معطل سازیم، این شورا اعتمادش را از دست می‌دهد. خصوصاً در حال حاضر شما می‌بینید که نجیب، طرفداران ظاهرشاه، امریکایی‌ها، ایرانی‌ها و… به خواهش خود یا به خواهش ملل متحد که عیناً خواهش روس‌ها است، می‌خواهند یک حکومت دست‌نشانده دیگری را به افغانستان بیاورند و یا یک حکومت مشترک با کمونیست‌ها بسازند. این خطرات در این اواخر زیاد شده است. پس در چنین شرایط اعضای کمیسیون عالی شورا جمع شده و تصمیم گرفتند تا به نصرت خداوند (ج) الی دهم جدی، شورای سوم دایر گردد و برای این شورا آجندا ترتیب گردد و آجندا چندین نسخه چاپ و به دست قوماندانان قرار گرفت تا به داخل افغانستان رود. با سایرین راجع به آجندا بحث صورت گرفت و برای آگاهی آن‌ها نسخه‌های آجندا قبلاً توزیع شد که عده‌یی از این هیات‌ها حرکت کرده‌اند و عده‌یی دیگر در آینده‌یی نزدیک عازم جبهات مختلف افغانستان می‌گردند.» (۵۵)