پاکستان با بستن حریم هوایی خود به‌روی تمام طیاراتی که از افغانستان به‌سوی هند عبور می‌کنند، ۸ میلیون دالر در یک ماه گذشته به افغانستان خساره وارد کرد. پس از برخورد نظامی در ماه پیش میان هند و پاکستان، اسلام‌آباد اجازه نداد که هواپیماهای افغانستان و سایر هواپیماهای خارجی به مقصد هند از فضای پاکستان عبور کند.
افغانستان عواید ۳۵۰ پرواز خارجی از آسمان خود را به مقصد هند در عبور از آسمان پاکستان از دست داد. افزون بر آن، هند تمام پروازهای خود را به افغانستان قطع کرد، قیمت تکت طیاره از کابل به دهلی از ۳۵۰ دالر به ۷۰۰ دالر بالا رفت و همچنان زمان پرواز از دونیم ساعت به شش ساعت افزایش یافت.
افغانستان در طول ۶۸ سال منازعۀ مرزی و ارضی با پاکستان نه تنها قادر به آن نشد تا از اختلاف و خصومت هند و پاکستان در جهت منافع خود استفاده ببرد، بلکه بر عکس با سیاست‌های نادرست دولت‌ها و زمام‌داران خود به یکی از قربانیان اصلی در میدان دشمنی دهلی و اسلام‌آباد تبدیل شد. کمک‌های هند هیچ‌گاه متناسب به ویرانگری‌های پاکستان در افغانستان نیست تا کم از کم با آن کمک‌ها بتوان تخریب و ویرانگری پاکستان را که بخشی آن از رابطۀ دهلی و کابل ناشی می‌شود و برای پاکستانی‌ها قابل توجیه است، جبران کرد.
این راز پوشیده‌یی نیست که بخشی از خصومت پاکستان برای بی‌ثباتی افغانستان و ادامۀ جنگ و تخریب کشور ما توسط جنرالان و زمام‌داران پاکستانی به رابطۀ کابل و دهلی بر می‌گردد. صرف نظر از اینکه افغانستان این رابطه را حق مسلم خود به عنوان یک کشور مستقل با تاریخ پنج هزار ساله در برابر یک کشور نو تشکیل مصنوعی با تاریخ ۶۸ ساله به‌نام پاکستان، تلقی می‌کند، اما هند هیچ‌گاه و در هیچ مقطع زمانی در این ۶۸ سال برای افغانستان آن‌گونه یاری و همکاری نداشته است که کابل بتواند جلو دخالت و ویرانگری پاکستان را بگیرد. به همین قطع پروازهای دهلی به کابل نگاه شود که هندی‌ها به‌خاطر افزایش ساعات پرواز که باید حریم هوایی پاکستان را دور بزنند تا به کابل برسند، از پرواز به کابل خود داری کردند.
هندوستان هفتۀ پیش چهار چرخبال نظامی به افغانستان کمک کرد و سال‌های پیش نیز دو سه چرخبال دیگر به افغانستان صدقه داد. حالا باید دید و با دقت و تعمق نگاه کرد که آیا این چهار چرخبال و چند چرخبال دیگر هند که از شمار انگشتان دست بیشتر نیست، وایرنگری‌های پاکستان را در مورد طیارات و قوای هوایی افغانستان در این چهل سال اخیر جبران می‌کند؟ آیا هند حاضر است به همان شمار هواپیماهای میدان هوایی ولایت خوست را به افغانستان اعطا کند که در اواخر دهۀ هشتاد توسط موترهای لاری به پاکستان انتقال داده شد و به عنوان آهن پاره به فروش رسید؟ آیا هند حاضر خواهد بود تا به همان شمار طیاراتی به افغانستان بدهد که در سال‌های جنگ توسط پیلوتان و افسران نظامی افغانستان به پاکستان انتقال یافت و ارتش پاکستان و آی.اِس.آی آنها را هرگز به افغانستان تحویل نداد؟ همان‌گونه که پاکستان و آی.اِس.آی در افغانستان افراد و طرفدارانی بسیاری دارد که از آب و نان آن ها تغذیه می‌شوند و برای منافع آنها کار می‌کنند، هند و سازمان‌های استخباراتی آن نیز از همین روش در نفوذ بر افغانستان بهره می‌گیرند. در چنین وضعیت است که زمام‌داران و دولت‌های افغانستان نتوانسته اند و نمی‌توانند طراح و مجری یک سیاست متوازن و منطبق بر منافع ملی در بازی‌ها و خصومت‌های دهلی و اسلام‌آباد باشند و کشور خود را از میدان بازی‌های خصمانه و ویرانگرانۀ این دو دشمن سنتی مصوون نگه‌دارند؛ چونکه در میان آنها و در جامعۀ سیاسی و دولت افغانستان طی این ۶۸ سال، مهرهای بسیاری، مهره‌های بازی دهلی و اسلام‌آباد بوده اند.