کابل دیروز شاهد یک حمله تروریستی بر وزارت مخابرات و تکنالوژی معلوماتی بود. گروه‌های مسلح بار دیگر در یک اقدام باپیشینه و تکراری اما این بار به وزارت مخابرات حمله کرده‌اند و ساعت‌ها با نیروهای امنیتی در گیر شدند. هنوز از تلفات این رویداد دقیق خبری نیست. این حمله درست بعد از یک آرامش نسبی در کابل در حالی که همه‌گان به بحث گفت‌وگوهای صلح فکر می‌کنند، صورت گرفته است. سال‌هاست که طالبان با یک تکتیک ساده زمستان را در بحث صلح سپری می‌کنند و بهار شدیدترین حمله‌های‌شان را سامان می‌دهند و یک بار دیگر هم چنین کرده‌اند اما این بار با روش تازه‌تر و جدی‌تری که حتا ایالات متحدۀ امریکا هم گول آن مذاکرات را خورد وارد معرکه‌یی گردید که حالا نمی‌داند چگونه از آن خودش را بیرون کند. یعنی بحث صلح با طالبان، با حمله دیروز این گروه به وزارت مخابرات یک بار دیگر این را به اثبات رساند که مذاکرات صلحی که جریان دارد راهی بجایی نمی‌برد و طالبان مثل گذشته به حمله‌ها و انفجارهای شان تا مادامی که هستند ادامه می‌دهند و این داستان به زودی پایان نخواهد یافت و ای کاش که پایان بیابد.
از جانب دیگر، حمله مهاجمان مسلح به وزارت مخابرات یک‌بار دیگر ثابت کرد که دولت بارها از یک سوراخ گزیده شده‌است و هیچ تجربه‌یی هم نسبت به آن نیاموخته است. سال‌هاست که نیروهای طالبان بر مواضع ملکی و نظامی این گونه حمله‌هایی را انجام می‌دهند اما هنوز هیچ میکانیزمی که مانع شکل گرفتن چنین حمله‌هایی در کشور شود ایجاد نشده است. در کنار آن هنوز به این مساله بسیار ساده پاسخ داده نشده‌است که چه کسانی و چگونه چنین حمله‌هایی را چگونه سامان میدهند و چگونه ممکن است که نیروهای مسلح و تادندان مجهز به تا ابزارهای ثقیل جنگی و مواد انفجاری می‌توانند خودشان را به مهم‌ترین اهداف در مهمترین نقطه شهر برسانند.
پاسخ به این سوال‌ها بسیار هم دشوار نیست زیرا اگر مسوولان قصدی برای آموختن از رویدادها میداشتند امروز بسیاری از رویدادهای مشابه صورت گرفته، قبل از هدف خنثا می‌شدند؛ اما متاسفانه قاعده چنین بوده‌است که هرباری که طالبان خواستند حمله‌های هدفمند این چنینی را سامان بدهند بدون هیچ مشکلی آن را انجام داده‌‎اند.
در چنین صورتی نتیجه‌یی که ما میگریم این است که دولت افغانستان با گذشت این همه سال‌ها و امکانات وافری نظامی و استخباراتی‌ای که در اختیار دارد، هنوز نتوانسته است که بر یک چنین معضل بسیار ساده و بارها تجربه‌شده رسیده‌گی کند. در حالی که امروزه امکاناتی در اختیار دولت افغانستان گذاشته شده‌است که به کمک آن می‌تواند چنین رویدادهایی را تا اصل منشا پیگیری کند و بعد مانع حمله‌های مشابه بعدی شود. اما تا جایی که دیده شده‌است، دولت حتا ابزارها و سکنرهایی را کشور چین به هدف به هدف کمک به نیروهای امنیتی در کشف عرده‌جات حامل مواد انفجاری باید در مسیرهای مهم نصب شود هرگز استفاده نکرده است و بلکه به دلایلی آن ابزارها از بین رفته اند. به هرصورت تا زمانی که نظامیان و صاحب‌منصبان و مسوولان امنیتی کشور به اساس شایسته‌گی و دانش تخصصی و تجارب لازم شان در سمت‌های بلند و پایان امنیتی قرار نگیرند و تا زمانی که نهادهای امنیتی در همه سطوح از وجود همکاران آی. اس. آی پاک‌ نشود، چنین حملاتی همیشه صورت خواهد گرفت.