وزارت دفاع ملی اخیر تصمیم گرفته است تانک‌ها و تجهیزات نظامی بازمانده از نیروهای اتحاد جماهیر شوروی سابق را جمع‌آوری و به فروش برساند. بخشی از این تجهیزات و تانک‌ها در منطقۀ «پشتۀ سرخ» ولسوالی جبل‌السراج ولایت پروان موجود است. اخیراً وزارت دفاع تصمیم گرفته است تمام این تجهیزات را جمع‌آوری و ذوب کند.
اما این کار با واکنش شمار زیادی از شهروندان و باشنده‌گان ولایت‌های پنجشیر، پروان و کاپیسا مواجه شده است. شهروندان می‌گویند که تجهیزات نظامی باقی مانده در این منطقه مربوط «موزیم جهاد» و بخشی از تاریخ افغانستان است و نباید ذوب و یا به فروش برسند. گزارش‌ها هم می‌رساند که دولت تلاش کرد این تجهیزات را انتقال دهد و ذوب کند، اما با مخالفت مردم روبه‌رو شد و باشنده‌گان محل از انتقال آن جلوگیری کردند.
شهروندان از حکومت می‌خواهند تا این تصمیم‌اش را پس بگیرد، زیرا به باور آنان، این تانک‌ها روایت‌گر بخشی از تاریخ مردم افغانستان است و باید زنده نگه‌ داشته شود.
ظهیر سعادت، نمایندۀ پیشین مردم در مجلس نماینده‌گان در صفحۀ رسمی فیسبوکش نوشته است که فروش نشانی‌های جهاد و مقاومت زیر نام آهن‌پاره‌های مخروبه، «توطئه‌یی» برای «لیلام» کردن ارزش‌های مردم افغانستان است. آقای سعادت در ادامۀ یادداشت کوتاهش افزوده است که این کار «تاراج» ارزش‌های مردم است و او در هماهنگی با مردم، اجازه نمی‌دهند که این تجهیزات به فروش برسد.
بشیر احمد انصاری، نویسنده در صفحۀ فیسبوکش تصمیم وزارت دفاع را «چپاول» خوانده و نوشته است: آنچه منطق حکم می‌کند، این است که مسوولیت اصلی این امر به دوش والی بوده و نماینده‌گان مردم هم مسوولیت نظارت در همچو مسایل را به دوش دارند.
خان آغا رضایی، نمایندۀ مردم کابل در مجلس نوشته است که «نشانه گرفتن ارزش‌های ملت‌ها و ملیت‌ها از شناسه‌های دوران استبداد، حاکمیت مغرض و تحریف‌کننده‌گان تاریخ است که در عصر و ‌شرایط فعلی کشور ما و جهان کنونی، نتیجه‌یی جز ایجاد و افزایش گسست و ترویج فرهنگ عدم تساهل ندارد».
آقای رضایی می‌افزاید که ایجاد موزیم جهاد و مقاومت یک «ضرورت و مکلفیت ملی» است و آنان تلاش خواهند کرد موزیم آثار جهاد و مقاومت ایجاد شود. او در ادامۀ یادداشتِ فیسبوکش، نوشته است که حکومت این تجهیزات و تانک‌ها را به کمپنی‌یی می‌فروشد که در انتخابات ریاست‌جمهوری به تیم ارگ کمپین می‌کند.
این نمایندۀ مردم می‌نگارد که از نگاهِ درآمدزایی به خزانه کشور نیز موزیم‌ها دارای درآمد بیش‌تر، دوام‌دارتر و ماندگارتر خواهد بود تا فروش تاریخِ پای‌مردی ملت بزرگ افغانستان.
محب بابک، کاربر دیگر فیسبوک به این باور است که انتقال تانک‌ها از پروان و پنجشیر به معنای فراموشی تاریخ است. او می‌نویسد که مردم افغانستان نباید تاریخ شان را فراموش کنند.
کاوه کهزاد، یکی دیگر از شهروندان کشور به این باور است که تصمیم وزارت دفاع ملی در واقع به «یغما» بردن «جغرافیا» و «ارزش‌های» افغانستان است. آقای کهزاد می‌نگارد: «جغرافیای که من در آن به دنیا آمدم (افغانستان) باربار به یغما برده شده و باربار به فروش رسیده است. این بار نوبت به موزیم جهاد و مقاومت است؛ همانگونه که ارزش‌های این امر مقدس از بدو تأسیس حکومت موقت در بن به تاراج رفت».
عبدالمتین قدوسی، کاربر دیگر فیسبوک نوشته است که این تانک‌ها و تجهیزات، حیثیت و آبروی مردم افغانستان است. آقای قدوسی در یاداشتش نگاشته است که این تانک‌ها با قربانی بیش از یک‌ونیم میلیون مجاهد به دست آمده است و به آسانی نابود نخواهد شد. او در ادامه از وزارت دفاع ملی خواسته است تا از تصمیم‌اش بگذرد.
در همین حال، حشمت رادفر، مشاور ریاست اجرایی در صفحۀ فیسبوکش نوشته است که بر اساس تصمیم تازۀ ادارۀ محلی، نهادهای مردمی و مسوولان وزارت دفاع ملی، مسألۀ انتقال آهن‌آلات مربوط به موزیم جهاد و مقاومت در پشتۀ سرخ جبل‌السراج حل شده است. آقای رادفر می‌نویسد که هیأت مختلطی از نهادهای مختلف بر روند جداسازی آهن‌آلات اضافه و بیکاره از تانک‌ها و وسایط رزهی ازکارافتاده که قابلیت نگهداری در موزیم مقاومت را دارند، نظارت خواهد کرد.
حشمت رادفر افزوده است که این تانک‌های کهنه، «شاهدان عینی» ۴۰ سال خون‌خواهی و سربداری و تاریخ مجسم مردمی است که «دستان خویش را بر گرد آفتاب کمربند کرده اند.»
گفتنی است که بقایای تجهیزات و آثار دوران جهاد و مقاومت در بسیاری از نقاط کشور موجود است، اما به دلیل نبود سیاست موزیم‌سازی و تاریخ‌سازی، این بخش‌ها متروکه باقی مانده است. حفظ نمادهای جهاد و مقاومت، بخشی از ارزش مردم افغانستان به شمار می‌رود و بی‌توجهی به این مهم، می‌تواند ضایعۀ بزرگی به تاریخ و حافظۀ جمعی مردم افغانستان بزند.
تاهنوز مسوولان در وزارت دفاع در این مورد چیزی نگفته‌اند و تماس‌های مکرر ما به این وزارت نیز بی‌پاسخ ماند.