دونالد ترامپ می‌گوید که واشنگتن علی‌رغم مضحک‌بودن جنگ افغانستان باید حضور نظامی خود را در آنجا حفظ کند.
او روز سه‌شنبۀ هفته گذشته، یک‌بار دیگر حضور ۱۹ ساله امریکا در افغانستان را «مضحک» خواند و گفت که شماری از نظامیان امریکایی از افغانستان خارج می‌شوند؛ اما امریکا باید در این کشور حضور داشته باشد.
او پیشتر بر حضور استخباراتی امریکا در افغانستان تاکید کرده بود.
ترامپ گفت می‌خواهد روی «گزینه‌های مختلف» غور کند و افزود که مذاکرات صلح با طالبان ادامه داشته و «ما مذاکرات را انجام می‌دهیم و گفت‌وگوهای خوبی انجام می‌شود و خواهیم دید چه اتفاق می‌افتد».
ترامپ یک‌بار دیگر تاکید کر‌د که اگر می‌خواست، می‌توانست در این جنگ در یک هفته برنده شود؛ اما «نمی‌خواهد ۱‍۰ میلیون افغان» کشته شوند.
دونالد ترامپ افزود: «ما برای ۱۹ سال در آنجا به‌مثابۀ حافظان صلح حضور داشته‌ایم، مدت زمانی که به اندازۀ کافی طولانی است».
صدر و ذیل سخنان ترامپ از یک آشفتگی نگران‌کننده رنج می برد؛ رهبری که از یک‌سو می‌خواهد بخشی از نیروهای نظامی کشورش را در افغانستان حفظ کند، همزمان از حضور طولانی به مثابه پولیسی صلحبان، خسته و مستأصل است و فکر می‌کند که ۱۹ سال زمانی کافی برای حضور نظامی در افغانستان است و اکنون زمان آن فرارسیده تا به این حضور پایان داده شود.
رییس‌جمهور امریکا از سوی دیگر در حالی که می گوید، گفت‌وگوهای خوبی میان امریکا و طالبان انجام شده، به طالبان عمیقاً بی‌اعتماد است و می‌گوید، هیچ اطمینانی وجود ندارد که طالبان به تعهدات شان وفادار بمانند.
او که می‌خواهد به هزینه‌های سرسام‌آور جنگ افغانستان برای امریکا پایان دهد، معتقد است که افغانستان جایی بسیار خطرناک است و امریکا باید همواره وضعیت را زیر نظر داشته باشد.
ترامپ پیشتر بر آغاز خروج نظامیان امریکایی از افغانستان تأکید کرده و گفته بود که ایالات متحده به حضور جاسوسی‌اش در افغانستان ادامه خواهد داد.
او در عین حال و با علم به اینکه موضع توهین‌آمیزش خشم مردم و حکومت افغانستان را برانگیخته، بارها به عمد بر این نکته تأکید می‌کند که اگر می‌خواست می‌توانست با کشتن ۱۰ میلیون نفر از مردم افغانستان در جنگ آن کشور «پیروز» شود. معلوم نیست که مفهوم «پیروزی» برای رهبر خودکامه‌یی که می‌خواهد آن را به قیمت جان ۱۰ میلیون نفر به دست آورد، چیست و چگونه می‌توان میان این موضع ضد انسانی و ادعاهای حقوق بشری کشوری که به ساده‌گی کشورهای دیگر را به بهانۀ نقض حقوق بشر، تحریم می‌کند، جمع بست.
این موضع‌گیری‌های آشفته و متناقض و پارادوکسیکال نشان می‌دهد که رییس‌جمهور ایالات متحده هیچ تصویر روشن و تصور دقیقی از چشم‌انداز جنگ و صلح امریکا در افغانستان ندارد. او نمی‌داند در حالی که طالبان، پیش شرط اصلی هرگونه توافق صلح و برقراری آتش‌بس را خروج کامل نظامیان امریکایی از افغانستان اعلام کرده اند، چگونه می‌تواند همزمان هم به نقش پولیسی و صلحبانی ایالات متحده در افغانستان پایان دهد و از آن خارج شود، هم در آن حضور استخباراتی و جاسوسی داشته باشد و هم بخشی از نظامیانش را برای کنترل اوضاع، حفظ کند.
به نظر می‌رسد همین آشفتگی‌ها و بی‌ثباتی‌های فکری و روانی است که رییس‌جمهور امریکا را به این فکر ضد انسانی وا می‌دارد که اگر می‌شد، امریکا می‌توانست با کشتن ۱۰ میلیون نفر در جنگ افغانستان پیروز شود!
او اخیراً با گروهی از مشاوران امنیتی و مقام‌های ارشد امریکایی دربارۀ فرایند صلح با طالبان، گفت‌وگو کرد. معلوم نیست که برایند آن رای‌زنی چه بود؛ اما مشخص است که رویکردهای متناقض ترامپ نسبت به وضعیت بحرانی و پیچیده افغانستان، سیاست‌گذاران کاخ سفید و استراتژیست‌های سیاسی و امنیتی امریکا را نیز گیج کرده است. اینکه طی سه سال، چندین مقام ارشد سیاسی و امنیتی و اجرایی دولت ترامپ، از کار با او انصراف می‌دهند و استعفا می‌کنند، خود نشانگر آن است که یک تصمیم‌گیری نهایی دربارۀ روند صلح افغانستان نیز در شرایطی که در نهایت باید به امضای ترامپ برسد، هرگز آسان نیست و باید همانند خود او، منتظر ماند و دید که از میان «گزینه‌های مختلف» و دیدگاه‌های متناقض او، سرانجام کدام تصمیم، مهر نهایی را می‌خورد و دورنمای صلح و جنگ افغانستان را شکل می‌دهد.