بخش پنجاه‌وپنجـم/

در مصاحبه با خارجی، سعی شود که یک پرسش برای سهولتِ ترجمه به چند قسمتِ خیلی کوتاه تقسیم گردد و زیر لغات و جملاتی که بسیار سیاسی و یا جنجال‌برانگیز است، خط کشیده و دوباره پرسیده شود تا از درک و پاسخِ آن به‌صورتِ دقیق اطمینان حاصل گردد.
مصاحبه نخست کلمه به کلمه یادداشت و بعداً با دقت به پرسش و پاسخِ مفهومی برگردانده شود. به همین ترتیب، اگر امکان داشت در صورت یاریِ وقت مصاحبه بار دیگر با ترجمان مرور شود و در اخیر مانند مصاحبۀ گرفته شدۀ نشریه، متن مصاحبه با نوارِ ثبت شده در اختیار مدیر مسؤول یا متصدی نشریه گذاشته شود.
هـرگاه مصـاحـبـه برای نـشرات صــوتی صـورت می‎گـیـرد، در آن‌صورت بازهم دو حالت دارد: یکی این‌که مصاحبه از جایی گرفته شده یا به زبان خارجی صورت گرفته و ترجمه می‎گردد، یا این‌که مصاحبه‎کننده با یک خارجی در موجودیتِ ترجمان مصاحبه می‎نماید.
در هر دو حالت، ترجمان باید تسلط کامل به هر دو زبان داشته باشد. ترجمان می‏تواند از طرفِ مصاحبه‎کننده و یا مصاحبه‎شونده تعیین ‎گردد. مصاحبه‎کننده باید آگاه باشد که مصاحبه‌شونده به کدام زبان‎ها آشنایی دارد و آیا برای مصاحبه به ترجمان نیاز دارد یا خیر. اکثراً زعما و سیاسیون ترجمان‎های مسلکی در اختیار می‎داشته باشند.
عیب بزرگِ این نــوع مصاحـبه‎هــا آن است که حالــت روانــی و حرکات بدنیِ مصاحبه‎شونده به مخاطبان بیان نمیشود و اگر ترجمان حاضر در مصاحبه باشد، باید متوجه بود که ترجمۀ هم‎زمان مهارتِ زیاد می‎خواهد.
اما اگر ترجمه بعد از ثبت مصاحبه صورت گیرد، در این حالت وقتِ بیشتر برای ترجمه موجود می‎باشد و بعد از ترجمۀ مصاحبه یک گوینده می‏تواند آن را روخوانی نماید. اگر در ثبت ترجمه از صداهایِ دو گوینده یکی مصاحبه‎کننده و دیگری مصاحبه‎شونده، استفاده شود، بهتر است. و اگر مصاحبه‎کننده و مصاحبه‎شونده یک زن و دیگری مرد باشند، بهتر است تا از گوینده‌گانِ زن و مرد استفاده صورت گیرد. به همین ترتیب اگر مصاحبه با طفل می‎باشد، از یک گویندۀ خُردسال باید کار گرفت. همچنان برای رادیو جالب است اگر مــطابقِ وظیفه و قیافۀ مصاحبه‎شــونده و مــصاحبه‎کننده، گوینده‌ انتخاب نماید.
اگر مصاحبه‎کننده برای نشر وقتِ کافی دارد و تهیه‎کننده موافقت می‎نماید، خوب خواهد بود که حالتِ روانی و حرکات بدنیِ مصاحبه‎شونده را در مقدمۀ کوتاهِ آن به‌دقت بگنجاند. البته این بیان واقعیت، مستلزم مهارت و تجربه و موقفِ مصاحبه‎شونده می‎باشد.
ترجمۀ مصاحبه‎های تلویزیونی مانند ترجمۀ مصاحبه‎های رادیویی است و علاوه بر نکته‎هایی ‎که در ترجمۀ مصاحبه‎های رادیویی بیان گردید، در مصاحبه‎های تلویزیونی جای قرار گرفتنِ ترجمان مهم است و باید این تعیین جای قبل از جریان ثبت مشخص می‎شود. عده‎یی از مصاحبه‎کننده‎گان و تهیه‎کننده‎گان دوست ندارند که چهرۀ ترجمان در صفحۀ تلویزیون نمایان شود. بنابراین در بیرون از ساحۀ ضبط کمره جایی برای ترجمان باید مد نظر گرفت.
اگر مصاحبۀ تلویزیونی بعد از ثبت ترجمه شد، بازهم از دو حالت خالی نیست. یکی این‌که مصاحبه را به زبان خارجی گذاشته، در زیر آن ترجمه‌اش را می‌نویسند و روی صفحۀ تلویزیون می‎آورند؛ و یا این‌که متن مصاحبه ترجمه گردیده و توسط گوینده خوانده می‎شود که در آن‌صورت تصویر گوینده پخش نمی‎شود.
اصول تخنیکیِ نشر این نوع مصاحبه‎ها طوری است که در آغازِ هر پرسش و پاسخ برای چند ثانیه صدای اصلیِ مصاحبه‎کننده و مصاحبه‎شونده انعکاس داده می‎شود و بعداً صدای گوینده که متنِ ترجمه‌شده را می‎خواند، پخش می‎شود که در اصطلاح تلویزیونی به آن وایس‌اوور یا مکس‎دون می‎گویند. در این نوع ترجمه‌ها نیز مانند رادیو اگر از دو گوینده استفاده شود، بهتر است و اگر صدای گوینده با موقف، سن، چهره و شخصیت مصاحبه‎شونده تطابق داشته باشد، یک کارِ مسلکی انجام شده است.

خلاصۀ فصل
• دیدگاه‎های متفاوت در ترجمۀ مصاحبه وجود دارد.
• مصاحبه برای رسانه‎های چاپی دو حالت می‎داشته باشد.
• مصاحبه می‏تواند کلمه به کلمه و یا مفهومی ‎باشد.
• در ترجمۀ مصاحبه‎های رادیویی، حالت روانیِ مصاحبه‎شونده بیان شده نمی‏تواند.
• ترجمۀ مصاحبه‎ها به دو حالت صورت می‎گیرد.