کمیسیون انتخابات ضمنِ آن‌که به‌جای اعلام نتایج ابتـدایی معذرت‌خواهی کرده؛ این را هم نمی‌گوید که نتایج انتخابات سرانجام در چه تاریخی اعلان خواهد شد.
اگرچه پیش از این، مسوولان در نهـادهای انتخاباتی از احتمال تأخیر در اعلام نتایج سخن گفته بودند اما در کنار آن، ادعاهای پیروزیِ دو تیم حکومتی در انتخابات سبب شده بود که شورای نامزدانِ ریاست‌جمهوری هم در کنفرانس‌هایِ اعتراضیِ پی‌هم‌شان، از نیاز به تأخیر در اعلام نتایج ـ به جای اعلامِ نتایجِ مهندسی‌شده ـ حمایت کرده بودند با این منطق که اگر نتایج ابتدایی به‌صورتِ شفاف ولی با تأخیر اعلام شود، بهتر است از نتایجِ جعلی و ساخته‌گی‌یی که اصلاحِ آن در نتایج نهایی ناممکن باشد و همین مسأله سبب بروزِ منازعه و بحران در کشور گردد. افزون بر این موضوع، تردد و ترافیکِ دیپلومات‌های خارجی در کمیسیون انتخابات و ابراز نظرهایی که سفارت‌خانه‌هایِ مختلف داشته‌اند نیز نشان می‌داد که کار در کمیسیون انتخابات زیر نظرِ اشخاص و نهـادهای ملی و بین‌المللی، دشواری‌هایی را به همراه خواهد آورد؛ دشواری‌هایی که فارغ از اِعمالِ نقطه‌نظراتِ خارجی‌ها در پروسۀ شمارشِ آرا و پهلوهایِ منفی و مثبتِ احتمالیِ آن نخواهد بود. چنان‌که در هفتۀ گذشته، الیس ویلز معاون وزارت خارجۀ امریکا به افغانستان آمد و با مسوولان نهادهای انتخاباتی و رهبران دولت وحدت ملی که نامزدان انتخابات ریاست‌جمهوری نیز هستند، دیدار کرد و در پایانِ دیدارش در نشستی با مسوولانِ رسانه‌ها گفت که طرف‌دارِ انتخاباتِ شفاف و شمارشِ آرایِ بایومتریک‌شدۀ دقیق در انتخابات پیشِ روست و از همۀ طرف‎‌ها می‌خواهد که به آزادی و استقلالیتِ کمیسیون‌های انتخاباتی ارج بگزارند.
اکنون به نظر می‎رسد که کمیسیون انتخابات با توجه به تقلباتی که در انتخابات صورت گرفته است و با توجه به تجربۀ انتخاباتِ گذشته و انتظارات و توقعاتی که از آن وجود دارد، تأخیر در اعلانِ نتایج را بهترین راه برای رهـایی از فشارهایِ موجود تشخیص داده‌است. اما این تأخیر در صورتی که بی‌رویه و ناسگالیده باشد، ممکن است کارِ انتخابات را به بُن‌بست بکشاند. تأخیر در نتایجِ انتخابات در صورتی پسندیده است که رویکردِ منطقی و اصلاحی داشته باشد؛ اما اگر این تأخیر خارج از سویه باشد، اعلان نتایجِ نهایی را نیز زمان‌بر می‌سازد و به‌خصوص اگر انتخابات به دورِ دوم برود، در آن‌صورت برگزاری دورِ دوم به‌دلیل دشواری‌های زمستانی، به بهارِ پیشِ رو منتهی می‌شود و این تأخیرِ بسیار طولانی در تعامل با سایرِ واقعیت‌هایِ افغانستان می‌تواند به تزویر بینجامد!
انتخابات ششم میزان سالِ جاری به‌دلیل استفاده از سیستم و تکنالوژیِ بایومتریک، متفاوت با انتخابات‌هایِ گذشته بوده است. در عین حال، کمیت اندکِ رای‌دهنده‌گان می‌تواند به روند تفکیک و شمارشِ آرا سرعت و سهولت ببخشد. اما باید گفت که تأخیر در اعلام نتایج که به‌ جهتِ تأمین شفافیت مورد استقبال قرار گرفته، اگر به درازا بکشد؛ معنایِ سیاسی و نشان از پیچیده‌گیِ بازی‌ها در روند انتخاباتِ افغانستان دارد. بنابراین کمیسیون انتخابات با توجه به رسالت و مسوولیتِ سنگینی که دارد، باید مستقلانه و بدون قبولِ فرمایش‌های داخلی یا خارجی، به اعلام نتایج در یک بازۀ زمانیِ محدود و منطقی اقدام کند. مسلماً کارِ درست به سرانجامِ درست و کارِ غلط به سرانجامِ بد می‌انجامد. از همین رهگذر، اعلام نتایج بر اساسِ شفافیت و صداقت، بهتر است از فرمایشی عمل کردن و به سخره گرفتن آرایِ مردم بر اساسِ ایده‌های این و آن. اگر نتیجۀ انتخابات ششمِ میزان غیرواقعی و مهندسی‌شده اعلام گردد، با توجه به حساسیتِ مسأله و تجارب انتخابات‌های گذشته، عاقبتِ کار مرگِ دموکراسی و انتخابات خواهد بود. روی این اوصاف، به کمیسیون انتخابات توصیه می‌شود که مسوولیتِ ملی و تاریخیِ خویش را دریابد و اجازه ندهد تأخیر در انتخابات به تزویر در آن بینجامد.