روز گذشته قرار بود مجلس نماینده‌گان پس از یک‌سالِ بی‌مشغله‌گی، برای نخستین‌بار فرمان تقنینی در مورد طرح قانون خط آهن را به بحث و رأی‌گیری بگیرند، اما این نشست با تنش و درگیری لفظی بین نماینده‌گان و رییس دبیرخانه روبه‌رو شد و مختل گردید. یکی از نماینده‌گان وقتی در ساعت امتیازی اجازۀ صحبت نیافت، اعتراض کرد، اما اعتراض او از سوی رییس مجلس و رییس دبیرخانه ناموجه خوانده شد و رد گردید. به دنبال آن، مجلس منشعب شد. برخی نماینده‌گان طرف رییس دبیرخانه و برخی هم طرف نمایندۀ معترض را گرفتند. رمضان بشردوست نمایندۀ مجلس به رسانه‌ها گفته است که مشکل دیروز این اتاق، ریشه در تهیۀ فهرست نماینده‌گان غایب داشت. آقای بشردوست گفت که دبیرخانۀ مجلس نماینده‌گان فهرستی از نماینده‌گان غیرحاضر را تهیه کرده و در اختیار رسانه‌ها قرار داده است. او افزود که این فهرست سلیقه‌یی ساخته شده و برخی از نماینده‌گان هم اعتراض داشتند که در صورت همه‌گانی شدن نام‌های نماینده‌گان غایب، استثنا در نظر گرفته نشود. حفیظ جلیلی هم گفت که رییس دبیرخانه به رییس مجلس می‌گوید: «ایلایش کو ای آدم تکلیف داره».
از سخنان نمایندۀ معترض که دیروز پس از پایان مجلس با رسانه‌ها صحبت می‌کرد و آقای بشردوست چنین نتیجه گرفته می‌شود که نمایندۀ معترض می‌خواسته به سلیقه‌یی بودن فهرست نماینده‌گان غایب اعتراض کند، اما قادر زازی وطن‌دوست، رییس دبیرخانۀ مجلس به رییس مجلس می‌گوید که اجازه ندهد این وکیل صحبت کند. تنش دیروز مجلس از این واقعیت هم پرده برداشت که رییس مجلس نماینده‌گان ضعف مدیریتی دارد. این تنش نشان می‌دهد که آقای رحمانی نمی‌تواند مجلس را درست مدیریت کند و حتا رییس دبیرخانه که حقِ مداخله در امور مجلس را ندارد، می‌تواند به ساده‌گی برای رییس‌اش خط و نشان بکشد. رییس دبیرخانه بدون اطلاع رییس مجلس، فهرست نماینده‌گان غایب را تهیه و در اختیار رسانه‌ها قرار می‌دهد. این کار غیر از دور زدن بروکراسی مجلس و دور زدن رییس و معاونان این اتاق، چیز دیگر تعبیر شده نمی‌تواند. غیابت دوام‌دار اعضای مجلس هم مصداق عینی این مدعا است. یکسال از دور تازۀ مجلس می‌گذرد، اما برخی از نماینده‌گان حتا یک هفته به مجلس حاضر نشدهاند.
گذشته از ضعف مدیریتی رییس مجلس، نماینده‌گان نیز احساس مسوولیت نمی‌کنند. تردیدی نیست که برخی از نماینده‌گان با پشتوانۀ پولی و خرید رأی وارد مجلس شده‌اند. این نماینده‌گان، تجارت‌پیشه اند و صاحب میلیون‌ها دالر سرمایه در داخل و خارج اند و حاضر نیستند سرمایه‌گذاری و تجارت‌شان را فدای معاش چند هزار دالری مجلس کنند. این شمار وکلا برای پیدا کردن پشتوانۀ سیاسی، مصونیت و امتیازهای وکالت، خود را به این پست نامزد کردند. تردیدی نیست که کرسی وکالت برخی امتیازهای استثنایی دارد که برای نماینده‌گان تجارت‌پیشه، سهولت در کار و بار ایجاد کرده است. اما واقعیت امر این است که این امتیازها از بهر خوش و بُش کردنِ وکلا نیست. برای نماینده‌گان امتیاز و مصونیت در نظر گرفته شده تا در امور کاری‌شان کمتر به مشکل بر بخورند. برای نماینده‌گان امتیاز و مصونیت در نظر گرفته شده تا در امر قانون‌گذاری و نظارت از اعمال حکومت، دچار سکته‌گی و پریشانی نشوند. استفادۀ سوء از این امتیازها هم غیرقانونی است و هم غیراخلاقی.
یک‌سال از دور هفدهم مجلس نماینده‌گان می‌گذرد، اما کسی شاهد کار موثر و دندان‌گیری از اعضای آن نبوده است. وکلای پارلمان در بحبوحۀ انتخابات و صلح، بیشتر درگیر و سرگرمِ پلیت‌های «و ج» و به دست آوردن سلاح و موترهای تعقیبی بوده و تا کنون موثریتی از خود نشان نداده اند. انتظار می‌رود وکلای پارلمان جایگاه این خانه را درک کنند، لایحۀ وظایف‌شان را بخوانند و مطابق اصول وظایف داخلی عملکردشان را تنظیم کنند. پارلمان به عنوان یک واحد دولت، حتا می‌تواند رهبری گفت‌وگوهای صلح را به دست گیرد. طالبان حاضر نیستند با حکومت وارد مذاکره شوند، اگر اعضای مجلس مساعی به خرج دهند، می‌توانند وارد بازی شوند و به عنوان یک طرف، از آدرس مردم با طالبان گفت‌وگو کنند. از نقش پارلمان در پروسۀ انتخابات به‌ویژه روند شمارش آرا نیز خبری نیست. انتظار می‌رود اعضای مجلس تنش‌های سلیقه‌یی و برخوردهای جناحی را کنار گذاشته و به عنوان بخشی از دولت، از روند شمار آرا و چگونه‌گی این روند، نظارت کنند. این هم واقعیت است که همۀ وکلا چنین نیستند. برخی وکلا، هم ارزش جایگاه خود و هم وقار مجلس را درک و حُرمت می‌گذارند. تعمیم ناکاره‌گی و ضعف به همۀ وکلا، کار درست و عادلانه نیست. حساب وکلای صادق و پاک‌نفس جدا است.
این شب و روزها افغانستان در شرایط حساسی قرار گرفته و نیاز است تا مجلس نماینده‌گان درست مدیریت شود و این خانه نقش خود را به درستی ایفا کند و میررحمان رحمانی که مسوولیت ریاست مجلس را به دوش دارد، کارهای خود را پیوسته به معاونانش واگذار نکند و مواظب باشد که دبیرخانۀ مجلس هر روز گل تازه‌یی را به آب ندهد و مجلس را از مسیر اصلی‌اش منحرف نسازد.