شورای امنیت ملی، هرگونه گفت‌وگو دربارۀ تبادلۀ دو استاد دانشگاه امریکایی با ۸۰ زندانی گروه طالبان را رد کرد.
طالبان در برابر رهایی دو استاد دانشگاهِ امریکایی * افغانستان، خواهان رهایی ۸۰ زندانی این گروه به‌شمول انس حقانی و حافظ رشید؛ از اعضای برجستۀ شبکه حقانی شده‌اند.
اما کبیر حقمل، سخنگوی شورای امنیت ملی می‌گوید: «حکومت افغانستان چنین درخواستی را دریافت نکرده است و چنین معامله‌یی نخواهد شد».
پیش از این حمدالله محب، مشاور امنیت ملی اشرف غنی گفته بود که هدف زلمی خلیل‌زاد از سفر اخیرش به کابل، رهایی استادان دانشگاه امریکایی بود که در نزد شبکۀ حقانی، اسیر و تحت شکنجه هستند.
صدیق صدیقی، سخنگوی ریاست حکومت وحدت ملی اما اعلام کرد که رهایی انس حقانی از زندان، خط سرخ دولت و مردم افغانستان است و افغانستان در این زمینه، سیاست خود را دارد.
آقای خلیل‌زاد پس از سفر به پاکستان بار دیگر به کابل بازگشته تا در این باره با حکومت افغانستان، رایزنی کند.
تلاش پیگیر فرستادۀ امریکا برای آزادی انس حقانی در قبال آزادی دو استاد ربوده شده دانشگاه امریکایی نشان می‌دهد که برای امریکا تأمین عدالت در خصوص یکی از بحث برانگیزترین عوامل تروریستی در افغانستان، هیچ اهمیتی دارد؛ بلکه در مقابل، اسارت طولانی مدت دو استاد دانشگاه امریکایی در نزد شبکه حقانی، یک نقطه ضعف جدی برای دولت ترامپ محسوب می‌شود و کاخ سفید می‌خواهد با استفاده از هر ابزار ممکن، آنها را آزاد کند تا در آستانۀ انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۰ امریکا و نیز وضعیت بغرنج و بحرانی حال حاضر ترامپ در مسایل داخلی امریکا، جایگاه او را در نزد افکار عمومی آن کشور بهبود بخشد.
با این حال، نباید فراموش کرد که در حال حاضر، انس حقانی، ارزشمندترین کارتی است که در اختیار دولت افغانستان قرار دارد. کابل می تواند با استفاده از این کارت، خود را بر روند صلح امریکا و طالبان، تحمیل کند.
تا زمانی که انس حقانی و سایر اسرای طالبان و شبکه تروریستی حقانی در اختیار دولت قرار داشته باشند، دولت می‌تواند به عنوان یک بازیگر موثر، در روند صلح، حرفی برای گفتن داشته باشد و بیش از این، با حقارت، نادیده گرفته نشود.
بر این اساس، انتظار می‌رود کابل، دست کم به منظور حفظ قدرت و جایگاه خود در روند صلح، مغلوب و مرعوب فشارهای امریکا در آزادی انس حقانی نشود و به این معامله ننگین، تن ندهد.
ضمن آنکه دولت حتماً می‌داند که انس حقانی به عنوان یکی از سرشاخه‌های شبکه خون‌‌ریز حقانی که دستش به خون هزاران انسان بی‌گناه در افغانستان آلوده است، مورد خشم و نفرت همه مردم افغانستان است و کم نیستند شمار کسانی که خواستار اعدام این مهره مخوف می‌باشند. بنابراین، در صورتی که دولت تحت فشارهای جاری امریکا و طالبان قرار بگیرد و به آزادی انس حقانی، تن دردهد، بی تردید باید آماده هزینه های سنگین آن در داخل کشور نیز باشد.
عکس این قضیه هم صادق است؛ به این معنا که اگر دولت تسلیم فشارهای امریکا نشود و در قبال درخواست آزادی انس حقانی در برابر آزادی دو استاد دانشگاه امریکایی، همچنان مقاومت کند، میزان اعتبار و محبوبیت‌اش در نزد مردم و افکار عمومی به شدت افزایش خواهد یافت. از این منظر، ترامپ و اشرف غنی در نقطه مقابل همدیگر قرار دارند. هریک از آنها در این چالش بزرگ، برنده شود، مورد تحسین مردم اش قرار گرفت و به همان میزان، طرف دیگر باید مهیای هزینه های سنگین خشم و نفرت و انزجار مردم‌اش باشد.
در این میان، گروه‌های حقوق بشری و سازمان‌هایی که در زمینه حقوق قربانیان جنگ، فعالیت می‌کنند نیز در برابر ادامه بازداشت و محاکمه انس حقانی، مسوولیت دارند. آنها نباید اجازه دهند که حقوق هزاران قربانی خون‌ریزی‌های جنون‌آمیز شبکه تروریستی حقانی، در برابر آزادی دو استاد اسیر دانشگاه امریکایی، زیر پا شود و به این ترتیب، یکی از مخوف‌ترین رهبران تروریسم پاکستانی، به ساده‌گی از زندان آزاد گردد.
امریکا اگر خواستار آزادی استاد دانشگاه ربوده شده است، آنها را با اسرایی که در زندان‌های خودش زندانی هستند، مبادله کند؛ نه اینکه با لگدمال کردن حقوق قربانیان حملات مرگ‌بار شبکه حقانی، در برابر خواسته آن گروه، تمکین کند و برای آزادی انس حقانی، مذبوحانه تقلا نماید.