خانواده اولین پایه‌گذارِ شخصیت و ارزش‌ها و معیارهای فکریِ کودک است و نقش مهمی در تعیین سرنوشت و سبک و خط‌مشی زنده‌گی آینده او دارد. خانواده نخستین محیط زنده‌گی فرد است و در حقیقت، الگوی کوچکی از الگوی وسیع‌ترِ اجتماعی به شمار می‌رود که در آینده با آن مواجه خواهد شد. در آن‌جاست که کودک با جهان آشنا می‌شود و ارکان شخصیتش کم‌کم شکل می‌گیرد.
احترام گذاشتن به کودکان را به شکل‌های مختلف می‌توان نشان داد که از جمله، وقت گذاشتن برای آن‌هاست. با وقت گذاشتن برای آن‌ها در واقع پیامِ غیرمستقیم به او می‌دهیم که برای تو ارزشِ زیادی قایلیم و دوست داریم وقت‌مان را با تو بگذرانیم. کودکان در هر سنی که باشند، چه نوزاد باشند چه در سنینِ بالاتر به سر ببرند، نیاز به گذراندن زمانی خاص با والدینِ خود دارند. منظور از زمانِ خاص آن است که در آن ساعت‌ها پدر و مادر به انجام دادن هیچ کاری مشغول نباشند و کودک این احساس اختصاصی بودنِ زمان را برای خود درک کند. خیلی از والدین، بودن با فرزندان‌شان را فوق‌العاده می‌دانند. شما هم هر هفته یک شبِ خاص برای با هم بودن را برنامه‌ریزی کنید و به فرزندتان اجازه دهید که خودش تصمیم بگیرد که چه‌گونه زمان را بگذراند. اما بهترین انواع وقت گذاشتن برای کودکان عبارت اند از:

بازی کردن با آن‌ها
ـ بازی کردن واقعاً هنر است؛ چون باید هم‌بازی خوبی باشید.
ـ نشان ندهید از او بیشتر می‌دانید.
ـ در سطح فکری کودک با او هم‌بازی شوید.
ـ مدام او را راهنمایی نکنید.
ـ تا وقتی پیش‌بینی می‌کنید که اوضاع خطرناک نشده، برای کنترل کودک اقدامی نکنید. بسیاری از والدین آن‌قدر وقت صرف کنترل کردن کودک‌شان می‌گذارند که از وقت گذاشتن با کودک آن‌گونه که هر دو از کیفیتش راضی باشند، غافل می‌مانند.
ـ گاهی گیچ‌بازی در بیاورید و اعتراف کنید که اشتباه کرده اید.

گفت‌وشنود
احترام به فرزندان را در مراحل مختلف رشد می‌توان با خوب گوش کردن و توجه به حرف‌های آن‌ها نشان داد. با گوش کردن به حرف‌های کودک در واقع نشان می‌دهیم که برایش ارزش قایلیم و دوست داریم شنونده حرف‌های او باشیم. از طرفی خوب گوش کردن والدین باعث می‌شود که کودک احساسِ خود را با والدین مطرح کند و بر آن سرپوش نگذارد.
ـ اگر برای صحبت با کودک وقت گذاشته نشود، او احساس خــواهد کــرد که به انـدازه کافی خوب نیست و برای والدین بی‌اهمیت است.
ـ برای صحبت کردن پهلو به پهلو و در کنار هم بنشینید.
ـ نظرشان را در مورد چیزهایی که به آن‌ها مربوط است، بپرسیم.
ـ از تجربه‌های دوران کودکی خودمان و نیز وقایع زنده‌گی خود کودک برایش حرف بزنیم. کودکان عاشقِ این هستند که درباره خودشان بیشتر بدانند.
نشان دهید که عشق شما به فرزندتان، غیرشرطی است. کودکان باید بی‌قیدوشرط مورد محبت قرار بگیرند. محبت بی‌قید وشـرط، یعــنی محبتی که هیچ شرطی برای ابراز آن تعیین نشده و بی‌دریغ نثار کودک می‌شود. در خانواده‌هایی که صمیمیت و محبت و مهربانی وجود دارد، کودک می‌تواند با اطمینان به شخصیتِ خود با مشکلات روبه‌رو شود و از سوی دیگر، بدون داشتن اضطراب و تشویش، رفتارهای نامناسب خود را مورد تردید قرار داده و سعی کند آن‌ها را به نحو مطلوبی تغییر دهد.