سخنان اعضای کمیسیون انتخابات در برابر نماینده‌گان دسته‌های انتخاباتی معترض به وضعیت انتخابات و تقلب‌هایی که صورت گرفته است، به وضوح نشان دادند که دیگر کمیسیون انتخابات یک کمیسیون غیرجانب‌دار و متکی به قوانین و اصول انتخاباتی نیست و به عنوان مجری سیاست‌های یک تیم مشخص انتخاباتی عمل می‌کند.
کمیسیون انتخابات برای حل مشکل به وجود آمده در مورد آرای مشکوک روز یکشنبه نشستی را با حضور نماینده‌گان دسته‌های انتخاباتی معترض برگزار کرد. در این نشست نماینده‌گان دسته‌های معترض با اشاره به قوانین انتخابات و اصول‌نامه‌هایی که در این راستا وجود دارد، با سند و ادلۀ حقوقی و قانونی از مواضع‌شان دفاع کردند. آنها که در برابر رسانه‌ها سخن می‌گفتند، نشان دادند که اعتراض‌شان نسبت به وضعیت انتخابات کاملاً بهجا و درست است و هیچ طرزالعملی وجود ندارد که بتواند آرای تقلبی و جعل شده را اعتبار بخشد. اما وقتی نوبت به صحبت‌های اعضای کمیسیون و به‌ویژه رییس آن رسید، بدون در نظر داشت دیدگاه‌های قانونی معترضان از وضعیت موجود دفاع کرده و حتا هشدار دادند که بدون شمارش آرای هفت ولایتی که هنوز بازشماری آرا در آنها صورت نگرفته و با اعتبار بخشیدن به سی‌صد هزار رایی که بایومتریک نشده و یا در زمان برگزاری انتخابات به صندوق‌ها ریخته نشده اند، نتیجۀ انتخابات را اعلام می‌کنند. این موضع از یک نهاد مستقل نه تنها غیرقابل پذیرش است، بل به صورت واضح در مغایرت با قوانین و اصول‌نامه‌های انتخاباتی قرار دارد. اعضای فعلی کمیسیون انتخابات با فراتر شمردن خود از قانون از جایگاهی صحبت می‌کنند که یک دستۀ انتخاباتی می‌تواند صحبت کند. جالب از همه این که اعضای کمیسیون انتخابات بهتر از هر کسی می‌دانند که در مغایرت با قوانین انتخاباتی عمل می‌کنند و کاری که انجام می‌دهند، نه تنها که جرم شناخته می‌شود، بل بالاتر از آن خیانت ملی به حساب می‌رود. اعتماد به نفسی را که رییس کمیسیون انتخابات در روز یکشنبه از خود نشان داد، غیرقابل تصور بود. او پیش از آن وقتی با رسانه‌ها رو به‌رو می‌شد، با لکنت زبان و حرف‌های دو پهلو و ابهام‌آمیز تلاش می‌کرد که خود را از مخمصه برهاند، اما در روز یکشنبه حوا علم نورستانی هیچ دغدغۀ خاطر و نگرانی از خود نشان نداد. او ضمن این که می‌فهمید که سخنانش غیرقانونی است، اما آنها را با صراحت لهجه بیان کرد و انگشت خود را به گونۀ تهدیدآمیز متوجه کسانی کرد که نمی‌خواهند در برابر تصمیم غیرقانونی و ناعادلانۀ کمیسیون تمکین کنند. حالا وضعیت روشن شده و معلوم است که نتیجۀ انتخابات چه خواهد بود.
دسته‌های معترض به وضعیت انتخابات حالا باید موضع خود را در برابر کمیسیون مشخص کنند. آنها نیز دو راه بیشتر در برابر خود ندارند، نخست این که بگذارند بار دیگر تقلب و جعل‌کاری در انتخابات پیروز شود و صدای خود را در برابر آن بیرون نکنند و یا مردانه پا به میدان بگذارند و از حق قانونی مردم افغانستان در برابر تقلبکاران و توطیه‌گران دفاع کنند. چارۀ دیگری در برابر کمیسیون فاسد و فرورفته در لجن تقلب و جاه‌طلبی وجود ندارد. یا بگذارید که دیکتاتور کوچک اینبار با جسارت و خودکامه‌گی بیشتر بر سرنوشت مردم حاکم شود و یا این که با به زور مردم از اریکۀ قدرت به زباله‌دان تاریخ سپرده شود. بدون شک از تاریخ مصرف آقای غنی مدتها می‌شود که گذشته است. او طی پنج‌سال گذشته نشان داد که فاسدترین زمام‌دار کشور می‌تواند باشد. کسی که برای فردی مثل قیومی سرپرست وزارت مالیه چک سفید امضا می‌کند که دارایی‌های افغانستان را از کشور خارج کند. کسی که با بودنش در قدرت هر روز بر نفوذ افراط‌گرایان و قاتلان مردم افزوده می‌شود. کسی که هیچ صداقتی برای مردم و کشورش قایل نیست و همه چیز را می‌خواهد در خدمت دوستان، خانواده و اقوامش قرار دهد. اگر یک دورۀ دیگر آقای غنی بر مسند قدرت نشسته باشد، افغانستان بدون هیچ تردیدی به زمان‌های تاریک گذشته، به آن دورانی که مردم حق نفس کشیدن نداشتند، بر می‌گردد. اگر این‌بار و در این انتخابات مردم نتوانند حق خود را از تقلب‌کاران بگیرند، افغانستان برای دهه‌های متوالی دست‌خوش بحران‌های خان‌مانسوز و ویران‌گر می‌شود. بحران‌های از همان نوع پس از کودتای ۷ ثور که مردم مجبور شدند کشور شان را ترک کنند و یا برای به دست آوردن آزادی و حق زنده‌گی دست به تفنگ ببرند. متاسفانه آقای غنی و هم‌قطاران او هیچ راه دیگری برای مردم باقی نگذاشته اند. این‌بار جامعۀ جهانی نیز چندان تمایلی به مسایل انتخابات و سرنوشت سیاسی افغانستان از خود نشان نمی‌دهد. کشورهای جهان هم از آن چه که در افغانستان می‌گذرد، خسته شده اند. آنها هم دیدند که با پول و امکانات شان یک عده که از غرب به کشور برگشته اند و دعوای تکنوکرات بودن و دموکرات بودن دارند، چه کردند. آنها نیز خسته شده اند که هر سال جنجال‌های انتخاباتی افغانستان را حل‌وفصل کنند. پس فقط یک راه باقی می‌ماند که باید در برابر تقلب و جعل‌کاری ایستاد و سرنوشت خود را خود رقم زد. دیگر نباید به تقلب‌کاران و مهندسان آرا اجازه داد که هر بی‌ریشه و فرصت‌طلبی را بر مسند قدرت کشوری بنشانند که سه دهۀ متوالی برای آزادی و حریت خود رزمیده است و بهای سنگین پرداخته است.