اعتراض‌ها، در بارۀ نتایج ابتدایی انتخابات بسیار بالا گرفته است. از تیم ثبات و همگرایی تا شورای نامزدان انتخابات ریاست جمهوری و دیگر نامزدان در برابر آن اعتراض کرده اند. البته این قاعده بازی انتخابات است که یک نفر در آن به ریاست جمهوری میرسد و دیگران به آن تمکین می‌کنند؛ اما متاسفانه در افغانستان انتخاباتی در کار نبوده و یک مرحله از تقلب و مهندسی بر آرای مردم عملی شده‌است. اکنون با نتیجه اعلام ابتدایی انتخابات و واکنش‌هایی که در برابر آن صورت گرفته است، به درستی زنگ بحران نواخته است و به نظر نمی‌رسد که کمیسیون شکایات هم بتواند کاری در خوری در خود نشان بدهد. بسیاری از نامزدان معتقد اند که کمیسیون ارقام آرا را مهندسی کرده و با آن سیاسی برخورد کرده‌است. زیرا قبل از برگزاری انتخابات و در زمان کمپیان‌های انتخاباتی، به گونه واضح گفته می‌شد که کمیسیون در یک برنامه از قبل مهندسی شده، برای نامزدان فیصدی از قبل مشخص کرده است. اکنون ارقام اعلام شده دقیق با همان فیصدی از قبل تنظیم شده، مطابقت دارد. در عین حال رای برخی نامزدان فقط در کنار بحث مهندسی به دلیل ضربه زدن به جایگاه معنوی یک اسم و یک آدرس مشخص هم کاسته شده است. بنابرین ارقام خیالی و خط کشی شده که توسط کمیسیون در تبأنی با حکومت به عنوان نتایج انتخابات اعلام گردید، در واقع باز نمودن صندوق بستۀ بحران بود دیده شود که دنبالۀ این ماجرا به کجاها منتهی خواهد شد و مسؤولین چگونه از زیر بار این بحران پای خود را بیرون میکشند؟ حالا دیگر تیر از کمان پریده، نه کمیسیون شکایات می‌تواند این تیر بحران را متوقف سازد و روپوشی کند به غلط کاری‌های کمیسیون انتخابات و حکومت و نه هم خارجیان. بنابراین به نظر میرسد که انتخابات به مسیر پیچیده شدن به پیش رفته و علاج و راه آن جز دست زدن به یک طرح وبرنامه جدید دیده نمی‌شود. جلوگیری از به کرسی نشستن نتیجۀ تقلب با توافق روی ایجاد یک “حکومت مشارکت ملی” تنها راهی است که می‌تواند مسیر درستی را برای کشور باز کند. زیرا کمیسیون انتخابات نتوانست که طبق آنتظار مردم و انتظاری که از کمیشنران جدید این کمیسیون میرفت، به شفافیت در انتخابات توجه کنند. از این رو، ضمن انتظار اخلاقی که می توان از کمیسیون انتخابات داشت، تا انتخابت را به مسیر اصلی اش برگرداند، به نظر میرسد که این بار هم انتخابات تقلبی شده به عنوان یک یک معضل سیاسی و اجتماعی کشور را به بحران می برود و باید از قبل برای جلوگیری از آن برنامه ریزی صورت گیرد.
انتظار می رود که جامعۀ جهانی، این کشور را برای رشد دمکراسی، همکاری کنند و باید گزینه دیگری برای مهار بحران انتخابات را به خاطر حمایت از روند دیمکراتیک برای تحویل قدرت، در افغانستان حمایت کند. شکل گرفتن یک دولت بر بستر همین انتخابات به شکل حکومت مشارکت ملی انتخاباتی گزینه عملی مشروع و به اساس یک مصلحت ملی است که در آن سلامت افغانستان ضمانت شود.