نتیجۀ انتخابات نشان می‌دهد شی جین پینگ، رییس‌جمهور چین باید رویکرد متعادل‌تر و عملگرایانه‌تری نسبت به تایوان اتخاذ کند. وب سایت خبری – تحلیلی «بلومبرگ» نوشته است: رای‌دهنده‌گان تایوانی خانم تسای اینگ- ون را به عنوان رییس‌جمهور خود برای چهار سال آینده انتخاب کردند. اکنون، چین باید یاد بگیرد که چطور با او کنار بیاید. پکن می تواند دشمنی خود را با تایوان بیشتر کند یا اقداماتی عملی انجام دهد که دو کشور بتوانند زنده‌گی مسالمت‌آمیزی در کنار هم داشته باشند (جای اینکه به مردم دو کشور فشار بیاورد تا متحد شوند، موضوعی که تایوانی‌ها نخواهند پذیرفت).
این چهارمین پیروزی تسای در انتخابات ریاست‌جمهوری و حزب پیشروی دموکرات اوست و نشان‌دهندۀ کاهش حمایت از کومینتانگ یا جبهه ملی چین است، این حزب هنوز هم آرزوی بازگشت به چین و به قدرت رسیدن را دارد، چیزی که در سال ۱۹۴۹ از دست داد. مجموع آرای او توانست رکورد سال ۲۰۰۸ جبهه ملی چین را بزند و این پیام واضحی به پکن بود که حمایت از تسای و سیاست‌های او شانسی نبوده است.
نتیجه‌یی که پکن می‌خواست این نبود، چرا که می‌داند جبهۀ ملی چین تنها حزب قابل اعتمادی است که می‌تواند تایوان را به ادغام با چین سوق دهد، خواسته‌یی که طیف وسیعی از مردم تایوان با آن مخالف اند. حزب کمونیست چین (که سیاست چماق و هویج و تنبیه و تشویق را به کار می‌برد) سال‌ها پیشتر از چماق و گاهی از هویج استفاده کرده است تا بتواند فشار بیشتری به تایوان وارد کند. اما موضوعی دربارۀ دموکراسی سرکش تایپه (پایتخت تایوان) وجود دارد: اینکه انتخاب با چین نیست.
همه اینها متوجه شی جین پینگ، رییس‌جمهور چین می‌شود- کسی که از زمان به قدرت رسیدن در سال ۲۰۱۳ موضوع تایوان را پیچیده‌تر کرده – و فرصت شروع دوباره به تسای داده است. باید دوباره به پکن یادآور شد که رفتار محترمانه همیشه بهتر جواب می‌دهد. پس از انتخاب «مااینگ جیو» از حزب ملی چین در سال ۲۰۰۸، این کشور پیوندهای تجاری، حمل و نقل و سرمایه‌گذاری خود را افزایش داد تا جایی که موجب تقویت اقتصاد تایوان شد و به این کشور کمک کرد تا از بحران مالی جهانی و تحریک احساسات مردم فرار کرده و خود را احیا کند. برای مدتی کوتاه، مردم زیادی در تایوان این طور فکر می‌کردند که شاید چین آن دیو وحشتناکی که گفته می‌شد، نبوده است.
این رویکرد نشان‌دهندۀ معکوس کردن تاکتیک‌‌‌های قبلی است؛ تاکتیکی مانند پرتاب موشک به آن سوی ساحل از سوی چین در ۲۵ سال پیش برای ترساندن رای‌دهنده‌گانی که در اولین انتخابات ریاست‌جمهوری دموکرات تایوان شرکت کرده بودند. اما پس از روی کار آمدن تسای، شی رویکردی بی‌رحمانه و سازش ناپذیر اتخاذ کرد، او روابط تجاری و گردشگری خود را با این کشور قطع کرد. با این حال اقتصاد این کشور ضربه چندانی ندید و شیوه حکومت جدید تسای نشان‌دهندۀ شکست این تهدید است.
اگر شی واقعاً خواهان به دست آوردن تایوان است، خصوصاً پس از اعتراضات مفتضحانۀ هنگ کنگ، باید رویکرد نرم‌تری اتخاذ کرده و پیشنهادات شیرین‌تری ارایه دهد. بازگشایی جریان گردشگری اولین گام ساده و مشخصی است که می‌تواند بدون واگذاری زمین به حکومت انجام شود. اگر او می‌خواهد سخاوت به خرج دهد، اجازه به تایوان برای پیوستن به نهاد تصمیم‌گیری سازمان بهداشت جهانی به عنوان ناظر می‌تواند با حفظ این موضع که تنها یک کشور چین وجود دارد، انجام شود.
تسای در دستورالعمل جدید خود، همچنین مسوولیت تلاش برای بهبود روابط را به اشتراک می‌گذارد. او برخلاف چن شویی بیان، رییس‌جمهور سابق تایوان، در دوره اول خود برای چین خط و نشان نکشید، اگرچه به کسی هم اجازه قلدری نسبت به کشورش را نداد. او در موارد زیادی چین را به ساده‌گی نادیده گرفت و بر ایجاد روابط با کشورهای دیگر تمرکز کرد که از این میان می‌توان به تماس او با دونالد ترامپ، رییس‌جمهور امریکا به محض پیروزی خود در انتخابات اشاره کرد.
اما او نمی‌تواند به استفاده از این ترفند ادامه دهد. در حالی که شی ستیزه‌جو بوده و ممکن است در این حالت باقی بماند، تسای می‌تواند با ارایه پیشنهاد صلح در امور غیر سیاسی، از این موضوع به نفع خود استفاده کند.
برای مثال، تایوان می‌تواند در زمینه بهداشت و سلامت حرف زیادی برای گفتن داشته باشد. پیشنهاد تسای می‌تواند راه‌اندازی سکویی برای تبادل اطلاعات باشد تا در جنگ چین علیه آنفلوانزای خوکی و ذات‌الریه به این کشور کمک کند.
سیاست داخلی او در مورد انرژی تجدیدپذیر زمینۀ مشترکی است که پکن باید به دلیل نیاز مفرط خود به برق خواهان همکاری در آن باشد. احتمالش خیلی زیاد است که با هر کدام از پیشنهادات تسای مخالفت شود. مشکلی نیست. او با پیشنهادات اخلاقی مستمر خود به جهان نشان می‌دهد چه کسی خواهان بازی جوانمردانه است و چه کسی روش قلدری را در پیش گرفته است.
چنین رویکردی باید نگرانی‌های امریکا را نیز کمتر کند. واشنگتن احساس کرد می‌تواند با تحریک پکن در مورد مسایل مهمی مانند حاکمیت، امریکا را درگیر جنگ کند. بر اساس قانون ایالات متحده، این کشور مستلزم دفاع از تایوان است، از فروش اسلحه گرفته تا احتمالاً مداخله در درگیری نظامی. از سوی دیگر، «ما» تایوان را بیش از میزانی که واشنگتن می‌خواست به چین نزدیک کرده بود و از ادامه خرید سلاح‌های امریکایی استقبال نکرد. اعتراضات هنگ کنگ باید به شی جین پینگ یاد داده باشد هنگامی که مردم انتظار شنیده شدن دارند، سخت‌گیری نتیجه نمی‌دهد. این انتخابات نشان داد که صدای جمعیت ۲۴ میلیونی تایوان رسا است.