از زمانِ تعیین‌شده توسط کمیسیون مستقل شکایت‌های انتخاباتی برای بازشماری و سنجشِ آرا مدتی سپری شده ‌است، اما هنوز کمیسیون شکایت‌های انتخاباتی نتیجۀ کارش را اعلان نکرده ‌است. در کنار این مسأله، اخیراً مباحثاتِ انتخاباتی در رسانه‌های کشور کمرنگ شده و دیگر جذابیتِ گذشته‌اش را برای مخاطبان از دست داده است. اما تکت‌های انتخاباتیِ معترض بر نتایج ابتدایی انتخابات همچنان چشم به‌راهِ کار کمیسیون شکایات اند و کمیسیون شکایات نیز ممکن است تا چند روزِ دیگر نتایج کارش را به کمیسیون انتخابات بسپارد؛ نتایج کاری که هنوز برای انجام درستِ آن مشکلاتِ زیادی بر سرِ راه کمیسیون شکایت‌ها وجود دارد. اکنون معلوم نیست که جدال‌ها میان کمیسیون شکایت‌های انتخاباتی و کمیسیون انتخابات به کجا رسیده و در واقع کمیسیون چه کارِ مفیدی را انجام داده است. برای مردم افغانستان بسیار مهم است که بدانند که سرنوشتِ انتخابات چه خواهد شد؛ زیرا نگرانی این است که کمیسیون شکایت‌ها زیر تأثیر فشارها و هدایت‎های ارگ، تصمیمی اتخاذ کند که هم اعتماد مردم را از این پروسه سلب نماید و هم افغانستان را به بحران‌هایِ ممتد سوق دهد.
در کنار این مسأله، جدال بزرگ، تعیین سرنوشتِ سه‌صدهزار رایِ مورد منازعه است. به نظر می‌رسد که این سه‌صدهزار رای به‌رغمِ آنکه مورد اعتراضِ اکثر تیم‌های انتخاباتی قرار دارد، مورد توجه کمیسیون قرار نگرفته است. با این حساب، اگر این سه‌صد هزار رای شمرده شده و مورد تأیید قرار گیرد، در آن صورت نتیجۀ انتخابات به نفعِ آقای غنی اعلان خواهد شد و این بدون شک جدالِ تازه‌یی را ـ با توجه به هشدارهایی که قبلاً از جانب نامزدان معترض صادر شده است ـ برخواهد انگیخت. اما اگر آن سه‌صد هزار رای باطل اعلان شوند، بازهم ممکن است نتیجۀ انتخابات به گونۀ دیگری به منازعه منجر شود؛ زیرا برای غنی پذیرش پیروزی داکتر عبدالله و حتا رفتن به دور دومِ انتخابات تلخی‌ها و دشواری‌های خاصِ خود را دارد. افزون بر این، طولانی شدن انتخابات و بحرانی‌تر شدن آن، جامعه را به سمت بی‌توجهی به انتخاباتِ آینده می‌کشاند و مردم را از رفتن به پای صندوق‌های رای باز می‌دارد.
انتخابات جاری که هنوز داستانِ پُرغصۀ آن تمام نشده است، یکی از بدترین انتخابات‌هایی بوده که در کشور برگزار شده و مورد انتقاد و سرزنشِ کشورها و سازمان‌های بین‌المللیِ مختلف قرار گرفته است و به همین دلیل با توجه به درکی که از پس‌لرزه‌های نتایج احتمالیِ آن نیز وجود دارد، خوب است که راهِ دیگری در پیش گرفته شود و آن این‌که: حکومتِ آینده از مشارکتِ تمام جناح‌های انتخاباتی ـ سیاسی ساخته شود تا در نهایت، آن حکومت بتواند به عنوان یک ادارۀ ملی و موقت، زمینه‌های برگزاریِ یک انتخاباتِ عاری از فساد و تقلب را در آیندۀ نزدیک فراهم آورد. البته چنین امری، مستلزم طرح کارشیوه‌هایِ علمی و عملی است؛ زیرا در غیر این صورت، این احتمال وجود دارد که حکومتِ مشارکتی‌ بدتر از حکومتِ مشروعیت‌باختۀ موجود عمل کنـد. بنابراین جنبه‌های مختلفِ این طرح می‌باید توسط شـورای نامزدان، جریان‌های سیاسی، نامزدانِ معترض و نخبه‌گانِ جامعه مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. فقط با یک چنین روشی می‌توان بحران‌های جاری را متوقف و قدمی به جلو گذاشت. در غیر آن، ما در وضعیتِ موجود گیر می‌مانیم؛ نه به انتخابات می‌رسیم و نه به صلح، و این یک برزخ سیاسیِ تمام‌عیار خواهد بود.