مساله این است؛ باید افغانستان از جنگ خارج شود

- ۱۸ دلو ۱۳۹۹

 

در حالی که کنگرۀ امریکا، هفتۀ گذشته خواهان تعویق خروج نیروهای امریکایی از افغانستان شده‌است و به‌جای “عجله” در این امر “اندیشه” را توصیه کرده‌است، زلمی خلیلزاد با وزیر خارجۀ امریکا دیدار کرده‌است و در این دیدار بحث آتش‌بس دایمی در مذاکرات صلح افغانستان به عنوان اصل مطرح و از اطمینان به تهدید نشدن امریکا از ناحیه تروریزم سخن گفته شده است.

بربنیاد اعلامیۀ وزارت خارجه امریکا، بحث محافظت از امریکا در برابر تهدید تروریسم، دستیابی به یک توافق سیاسی عادلانه و پایدار در افغانستان و همچنین برقراری آتش‌بس دایمی و جامع در این کشور از موارد اساسی در این دیدار بوده‌است.

به نظر میرسد که امریکا بحث‌بازبینی در توافق‌نامۀ سیاسی میان امریکا و طالبان را جدی گرفته است و به همین دلیل ممکن است که بخش‌هایی از این توافق‌نامه به تعلیق برسد و یا در روش اجرای آن تغییراتی وارد شود. از همین رو، دولت افغانستان از اصل طرح مسالۀ آتش‌بس دایمی در افغانستان و بازبینی توافق‌نامه، استقبال کرده‌است و طالبان با آن مخالفت کرده‌اند. زیرا به گزارش بی بی سی، در این نشست درباره استراتژی مشروط امریکا صحبت شده‌است؛ به گونه‌ای که بتواند به افغانستان صلح بیاورد، آیندۀ امن و با ثبات را برای مردم افغانستان در پی‌داشته باشد و امریکا و متحدانش مصون باشند که از خاک افغانستان تهدیدی متوجه‌شان نشود.

این مساله نشان می دهد که بحث گفت‌وگو و های صلح ضمن اینکه راهی درازی را در پیش دارد، برای امریکا هم سرنوشت‌ساز است. امریکا در پی یافتن آن ضمانت‌هایی به نظرمیرسد که بتواند تهدیدات تروریستی از ناحیه دولت پسا توافقات را از افغانستان رفع کند.

بنابراین، اگر پای تعدیل در توافقات امریکا و طالبان جدی به میدان کشیده شود، ممکن است که دور دوم مذاکرات با طالبان به بنبست بخورد‌.  زیرا اگرچه طالبان خود اعتراف می‌کنند که در انجام برخی حملات با امریکایی ها هماهنگ عمل کرده‌اند و توافق با امریکا را حفظ کرده‌اند اما دیدگاه‌های رقیب این، هم در امریکا و هم در افغانستان بیشتر دیده می‌شود.

دولت آقای غنی در این میان، خورسند است که روند مذاکرات هرچه زودتر به تحلیل برود یا به درازا کشانده شود تا زمان بیشتری برای تغییراتی که گفته می‌شود بر اثر یک تعامل میان طالبان و دیگر طرف‌ها در افغانستان به شمول حکومت موقت به وجود بیاید، گرفته شود و این سبب تکمیل شدن زمان بیشتر ریاست جمهوری آقای غنی خواهد شد.

آن وضعیت با توجه به اطلاعاتی که از پایان یافتن حکومت آقای غنی خبر می‌دهد و نیز توقف مذاکرات در روند صلح، ابهامات بیشتری را به وجود آورده‌است و مردم نمی‌دانند که سرنوشت شان به چی چیزی مختوم خواهد شد.

با این وجود تجربه یک سال از گفت‌وگوهای طالبان با امریکا، نشان می‌دهد که ایالات متحده امریکا درقبال جنگ و صلح افغانستان فقط بر بنیاد منافع امریکا عمل می‌کند و منافع افغانستان به عنوان حاشیه مساله قرار دارد و در مرکز روند صلح طالبان و امریکا دیده نمی‌شود. هنوز ثابت نیست که در برنامه امریکا فرجام صلحی با این وضعیت چه خواهد بود. اما روشن است که هنوز در امریکا گذینۀ صفر کردن قوت‌های امریکایی از افغانستان طرفدار ندارد؛ زیرا آنان هنوز به این قناعت نرسیده‌اند که با خروج کامل امریکا از افغانستان این کشور دوباره کانون تروریزم نمی‌گردد و او امنیت غرب به خصوص امریکا از آن تهدید نمی‌شود؛ نگرانی ای که در دیدار خلیزاد با وزیر خارجه امریکا نیز مطرح شده است.

اگرچه ممکن است که در آخر طالبان هم با ماندن نیروهای امریکایی در یک کمیت مشخص در افغانستان به عنوانی به هدف یک شانس بر داشتن حمایت امریکا از دولت مورد نظر شان موافق شوند؛ اما این هم به معنای آمدن صلح در افغانستان نیست.

این در حالی است که شاید راهی که برای خروج از جنگ امریکا با طالبان متعدد بوده و یکی آن انتخاب شود اما مهم برای مردم افغانستان این است که چگونه از جنگ بیرون شوند و افغانستان چگونه وارد یک سیستم عادلانه و به وجود آمدن صلح پایدار باشد.

بنابراین پیشنهاد ما به دولت امریکا این است که امریکا به عنوان راه انداز گفت و گو با طابان و نیز حامی دولت ما و افغانستان، باید اقدامات مسوولانه را در مذاکرات با طالبان به خرچ دهد و فقط برای خروج امریکا از جنگ افغانستان نیاندیشید؛ بلکه باید این روند به خروج افغانستان از جنگ نیز منجر شود؛ زیرا مساله ما این است.

 

 

اشتراک گذاري با دوستان :

Comments are closed.