وزارت داخله اعلام کرده که پنجاه‌هزار نیـروی بیشتر اعم از پولیس و ارتش برای تأمین امنیت انتخابات گماشته شده‌اند. این نیروها وظیفه دارند که در روز برگزاری انتخابات شرایطی را فراهم کنند که شهروندانِ کشور بتوانند با خیالِ آسوده به پای صندوق‌های رای رفته و به نامزدانِ مورد حمایتِ خود رای بدهند. به گفتۀ وزارت داخلۀ افغانستان، فقط ۱۹ ولسوالی با تهـدیدِ جدیِ امنیتی روبه‌رو هستند. وزارت داخله مدعی است که انتخابات پارلمانی سال روان، تنها انتخاباتی است که به‌وسیلۀ نیروهای افغانستان تأمین امنیت می‌شود. در کنار این، ناتو نیز اظهار آماده‌گی کرده که با توجه به تهدیدهای امنیتی در مناطق مختلفِ افغانستان، با نیروهای امنیتیِ این کشور در صورتِ ضرورت همکاری خواهد کرد.
با این حال، تهدیدهای امنیتی همچنان به عنوان نگرانیِ جدی در برابر برگزاری انتخابات قرار دارد. روز شنبه نیروهای مخالف موفق شدند که در ولایت تخار و هرات به کمپاین‌های انتخاباتی حمله کرده و نشـان دهند که می‌توانند باعث اخلالِ جریان کمپاین‌های انتخاباتی شوند. در همین حال، جنگ و ناامنی حداقل در پانزده ولایتِ کشور به‌شدت جریان دارد و نیروهای امنیتی می‌کوشند تا زمان برگزاری انتخابات، وضعیتِ این ولایت‌ها را برای برگزاری انتخابات تغییر دهند. طالبان پیش از این، هشـدار داده بودند که برگزاری انتخابات یک روند امریکایی است و با تمام نیرو برای متوقف کردنِ آن تلاش خواهند کرد.
به نظر می‌رسد که اخلال امنیت هنوز باید به عنوان جدی‌ترین مانع بر سرِ راه برگزاری انتخابات شمرده شود. نیروهای امنیتی هرچند تلاش‌های موثری داشته اند، اما هنوز نگرانی‌های مردم نسبت به آن کاهش نیافته است. در انتخابات سال۱۳۹۳ گروه طالبان با آن‌که گفته بود مانع برگزاری انتخابات نخواهد شد ولی در رویدادهای بسیار خونین، فاجعه‌های بزرگی را خلق کرد. از کشتنِ رای‌دهنده‌گان شروع تا قطع کردنِ انگشت‌های آن‌ها، از جمله اقدام‌های سبعانه‌یی بود که طالبان و دیگر گروه‌های تروریست برای اخلال انتخابات صورت دادند. اما امسال وضع فرق می‌کند. این گروه در سالِ روان اعلام کرده که مانع برگزاری انتخابات خواهد شد!
گزارش‌ها از بسیاری ولایت‌ها و مناطقِ دوردستِ کشور نشان می‌دهند که طالبان از مردم خواسته‌اند که در روز انتخابات از رفتن به پای صندوق‌های رای خودداری ورزند. احتمال این‌که مراکزی با خطر امنیتی و انتحاری روبه‌رو شوند، بسیار زیاد است. از حالا که چند روزی بیشتر به برگزاری انتخابات باقی نمانده، باید این چالش‌ها از سوی مقام‌ها و نهـادهای امنیتی مورد بررسی قرار گیرند. رویکرد تأمین امنیت در سال روان باید متناسب به تهدیدهایِ صورت گرفته اتخاذ شود. هرگونه کوتاهی در این زمینه نه‌تنها فرصت را برای تقلب و مهندسی آرا مسـاعد می‌سازد، بل خطری جدی برای انتخاباتِ بعدی که در سال آینده برگزار می‌شود نیز خواهد بود. شاید برخی از قدرتمندان و به ویژه جناح ارگ که خواهان ادامۀ قدرتِ خود هست، این‌گونه تهدیدها را به نفع خود بداند، ولی عدم برگزاری به‌موقعِ انتخابات ریاست جمهوری بحرانِ کلانی را برای کشور به وجود می‌آورد.
مردم از وضعیتِ فعلی به جان آمده‌اند. میزان حمایت از آقای غنی و حکومت وحدت ملی به پایین‌ترین سطحِ خود تنزل یافته است. کُلِ امیدواری شهروندان کشور به برگزاری انتخابات آیندۀ ریاست جمهوری است تا بتوانند حداقل این بار حکومتی را به وجود آورند که موفق شود به تعهداتِ خود عمل کند و شرایط بحرانی کنونی را به نفع مردم تغییر دهد. شرایط انتخابات بعدی را، انتخابات پارلمانیِ سال روان تا حدِ زیادی مشخص می‌سازد. اگر این انتخابات با موفقیت برگزار شود و چه از بُعد امنیتی و چه از بُعد فنی با مشکلِ بزرگی روبه‌رو نگردد، میزان مشارکت در انتخاباتِ بعدی بسیار بالا خواهد بود. اما اگر وضعیت خلافِ آن باشد، بدون تردید تأثیرهای بسیار ناگواری بر انتخاباتِ بعدی خواهد گذاشت.
موضوع دیگر که به امنیت ربط مستقیم دارد، عدم توانایی کمیسیون انتخابات در برگزاری آن است. بر اساسِ آخرین گزارش‌ها در مورد فرستادن مواد حساسِ انتخاباتی به ولایت‌های کشور و آموزش برای استفاده از ماشین‌های بایومتریک هنوز موفقیت چندانی را نشان نمی‌دهد. کمیسیون انتخابات گفته که مواد حساسِ انتخاباتی به ۳۳ ولایتِ کشور منتقل شده اما هنوز این مواد وارد ولسوالی‌ها و مناطق دوردست نشده است.
با توجه به زمانِ باقی مانده برای برگزاری انتخابات، احتمال این‌که در بسیاری از مناطق کشور به دلیل وضعیت امنیتی مواد انتخاباتی نرسد، بسـیار زیاد است. چگونه می‌شود که انتخابات بدون امکانات و لوازم انجامِ آن برگزار شود؟ آیا کمیسیون انتخابات برنامه‌هایی برای انتقال این مواد در همکاری با نیروهای امنیتی سرِ دست دارد و یا خیر؟ زیرا گزارش‌هایی وجود دارد که کمیسیون انتخابات به هر شکلِ ممکن می‌خواهد نشان دهد که تمامِ ثبت‌نام‌شده‌گان در انتخابات حضور داشته اند. اگر چنین باشد و انتخابات در برخی مناطق برگزار نشود اما رای مردم با تقلب و تزویر وارد سیستم گردد، باز احتمال به وجود آمدنِ یک بحرانِ دیگر را باید داشت.
مسالۀ مهم دیگر، استفاده از ماشین‌های بایومتریک در انتخابات است. کمیسیون هنوز موفق نشده که به همۀ مناطق کشـور این ماشین‌ها را انتقال دهد و یا به افراد استخدام شده، آموزش‌های لازمِ استفاده از آن‌ها داده شود. کمیسیون انتخابات گفته است که این مشکل یک روز قبل از برگزاری انتخابات حل می‌شود و آموزش ماشین‌های بایومتریک در تمام کشور به پایان می‌رسد.
این پیش‌بینی به نظر نمی‌رسد که بسیار واقع‌بینانه صورت گرفته باشد. احتمال این‌که در بسیاری از مناطقِ دوردست حتا همان سیستم افلاین استفاده از ماشین‌های بیومترک انجام نشود، بسیار زیاد است. وقتی در رنگ کردنِ انگشت در سال‌های گذشته آن‌همه سروصدا به وجود آمد، آن‌گاه هیچ بعید نیست که در استفاده از ماشین‌های بایومتریک مشکلاتی به مراتب بزرگ‌تر و جدی‌تر به میان بیاید. پس از حالا باید نگران وضعیت انتخابات هم از بُعد امنیتی و هم از بُعد فنی بود. نهادهای جامعۀ مدنی و ناظران ملی و بین‌المللی وظیفه دارند که سیستمی را در میانِ خود به وجود بیـاورند که مردم در روشنیِ مسایل انتخابات از نزدیک قرار داده شوند. در غیر این صورت، بازهم باید شاهدِ «انتخابات گوسفندی» در کشور باشیم!…