بخش دوم و پایانی

کودکان عاشق پدر و مادرهایی هستند که شنونده‌گانی خوب می‌باشند. آن‌ها دوست دارند که والدین‌شان به حرف‌های آن‌ها خوب گوش دهند و همین امر نیز کمک می‌کند تا آن‌ها تمایل بیشتری به عمل کردن به حرف‌های والدین خود داشته باشند.
به فرزندت نگاه کن!
در هنگام حرف زدن با فرزندتان به او نگاه کنید. بسیاری از والدین به ظاهر به حرف‌های فرزند خود گوش می‌دهند، در حالی که حواس‌شان جای دیگری است. این کار کودک را عصبی می‌کند و پیام بی‌اهمیت بودن را به او منتقل می‌کند. بهترین کار در این زمینه این است که در طول صحبت، تماس چشمی خود را با او حفظ کنید. روان‌شناسان حتا توصیه می‌کنند که در صورت تمایل کودک، دستان او را نیز در دست خود بگیرید تا حس نزدیکی و توجه به فرزند بیشتر منتقل گردد.
طعنه زدن ممنوع!
در پاسخ به سوالات فرزندتان جواب‌هایی را به او دهید که فضای ادامۀ صحبت را نیز حفظ کند. شما با پاسخ‌های طعنه‌آمیز یا نصیحت‌گونه، فقط او را عصبی می‌کنیـد و این گونه جواب‌ها، کودک را وادار به مقاومت بیشتر و گاهی نیز لج‌بازی‌های شدید می‌کند.
اگر خواهان تغییر مثبت در فرزندتان هستید، مراقب انتخابِ کلمات و نحوۀ بیان آن‌ها باشید. یادتان باشد شما در باطن، از صمیم قلب به دنبال بهبود رابطه یا کمک به فرزندتان هستید، ولی انتخاب و به‌کارگیری اشتباه کلمات، شما را از مسیر اصلی‌تان دور می‌کند.
به تمام حرف‌هایش گوش بده!
به حرف‌های هرچند بی‌اهمیت فرزندتان نیز گوش دهید. متأسفانه بسیاری از والدین فکر می‌کنند که اگر زمانی را به گفت‌وگو با فرزند خود اختصاص می‌دهند، حتماً باید در مورد مسایل بسیار مهم البته از نظر خود آن‌ها صحبت کنند و حرف زدن در مورد مسایل دیگر را بی ثمر می‌دانند.
اما بد نیست بدانیم که فرزندان ما، حداقل دو یا سه دهه از ما کوچک‌تر هستند و دغدغه‌های ذهنی آن‌ها با ما بسیار متفاوت است و شاید حرف‌های بی‌اهمیتی که آن‌ها می‌زنند، بخشی از ذهن‌شان را درگیر کرده باشد به گونه‌یی که فرصت اندیشیدن به مسایل مهمی که ما فکر می‌کنیم را نداشته باشند.
به طور کلی، برای تبدیل شدن به یک والد خوب، شرط اول داشتن گوشِ شنواست. هرگز از فرزندتان توقع نداشته باشید که شنوندۀ مطلق باشد. گاهی به او نیز فرصت حرف زدن دهید و صبورانه به آن‌چه در درونش می‌گذرد، گوش داده و به او این اطمینان را دهید که همیشه دوستش دارید، حتا اگر حرف‌هایش مورد قبول شما نباشد. البته تمام سعی خود را کنید تا عمل‌کرد شما نیز همانند حرف‌های‌تان باشد و به گونه‌یی برخورد نکنید که کودک از درد دل کردن با شما پشیمان شود.

منبع: تبیان