سینما بهارستان‌، یکی از پرآوازه ترین سینمای شهر کابل اکنون ویران شده است. هیچ کسی دقیق نمی‌داند که جای این سینمای مشهور پایتخت افغانستان را چه چیزی خواهد گرفت. در منطقه بهارستان در ناحیه دوم شهر کابل سینمای دیگر وجود ندارد.
به گزارش بی بی سی، امروز با ساکنان این منطقه هم کلام شدم. از سینما گفتند و از رونق آن در زمان‌های گذشته، که هم کسب و کاسبی را در منطقه رونق داده بود و هم پاتوق برای افراد تحصیل کرده و اقشار طبقه بالای جامعه شده بود.
کاکا عاصف، یکی از ساکنان این محله است که سرنوشت کار و زندگی‌اش در گذشته به رونق سینما بهارستان گره خورده بوده است. از وقتی که سینما از رونق افتاده کار او نیز دیگر رونق ندارد. او مجبور است که صبح تا شب در کنار جاده بنشیند و چشم‌هایش به دوچرخه سوارانی باشد که از جاده مقابل سینما عبور می‌کنند، که کدام یک نیاز به تعمییر دارد، تا از تعمیرش چند پولی به جیب او برود.

بلیط بازار سیاه فروخته می‌شد
او می‌گوید از زمان شروع سینما خودش کارگر سینما، از صبح تا شب مصروف رسیدگی به کار و پاک کاری سینما بوده است. به یاد می‌آورد که سالن‌های سینما پر از بیننده می‌شدند، خیلی وقت‎‌ها بلیط در بازار سیاه فروخته می‌شده، بلیط ۱۲ و ۱۵ افغانی به ۲۰۰ افغانی(۴ دالر) افزایش می‌یافته.
کاکا عاصف حسرت گذشته را به دل دارد و می‌گوید شبها خانواده‌ها می‌آمدند، سینما. امنیت بود و همه چیز رونق داشت. مردم شاد بودند و تا دیر وقت شب سینما باز بود و مردم در شهر در تردد بودند.
او تاریخچه فعالیت این سینما را لحظه به لحظه در سینه دارد. در دوران محمد داوود، اولین رییس جمهوری افغانستان که در سال ۱۳۵۷ با کودتا حکومت شاهی افغانستان را سرنگون کرد، به قول او سینما فیلم‌های هندی پخش می‌کرد و مردم بعضی فیلم‌ها را سه بار هم می‌دیدند.

پای خانواده‌ها از سینما گرفته شد
به گفته او در زمان کمونیست‌ها علاوه بر فیلم هندی؛ مقامات سفارش می‌دادند که فیلم‌های روسی نیز در این سینما نمایش داده شود.
او می‌گوید که مقامات می‌خواست مردم پیشرفت‌ها را ببینند. به گفته او سینما در دوران حاکمیت گروه مجاهدین که در سال ۱۳۷۱ با سقوط حکومت کمونیستی بر کابل مسلط شد، از رونق افتاد و ساختمان آن را کسی دیگری غصب کرد. در زمان حاکمیت گروه طالبان نیز سینما فراموش شده بود.
کاکا عاصف به یاد می‌آورد که بعد از سقوط گروه طالبان در سال ۲۰۰۱ دوباره سینما باز شد ولی هرگز رونق گذشته را بدست نیاورد. ولی دیگر آدم‌های با کلاس بالا به قول او به سینما نمی‌آیند. پای خانواده ها نیز از سینما گرفته می‌شود.
او می‌گوید که بیشتر نوجوانان به سینما می آمدند. اما آمدن آنها هیچگاه نتوانست به قول او ۸۰۰ صندلی سینما را همانند قبل پُر کند و حسرت بازار سیاه شدن بلیط‌ها بر دل او ماند. دیگر نه سینما درآمد داشت و نه برای کاکا عاصف کار در سینما درآمدزا بود.
سینما شبانگاه تخریب شد
سینما سه ماه قبل تخریب و خاک‌های آنرا کامیون‌ها به دشت‌های اطراف کابل بردند. عزیز احمد جوان افغان که خود بعد از استقرار دولت حامدکرزی عاشق سینما و فیلم‌ها بود، می‌گوید که هیچگاه سالن سینما را پر ندید.
به گفته عزیز احمد در روزها و شب‌های ماه مبارک رمضان سینما رونق بیشتری داشت. اول فیلم‌های هندی نمایش داده می‌شد، بعد که فیلم‌های هندی به دلیل افزایش سی‌دی ها در دسترس همه بود و در بازار از رونق افتاد، در سینما فیلم‌های به زبان پشتو نمایش داده می‌شد.
او می‌گوید که چندین سال سینما باز بود. ولی حمله انتحاری در مهرماه سال ۱۳۸۶ دیگر دروازه سینما را بسته کرد. او می‌گوید در حمله انتحاری که اتوبوس افسران ارتش ملی افغانستان را هدف قرار داد، ساختمان سینما هم آسیب دید و دروازه سینما با انفجاری انتحاری برای همیشه بسته شد.
در این انفجار انتحاری ۲۷ نفر که بیشتر افسران ارتش ملی افغانستان بودند،‌ کشته و بیش از این تعداد زخمی برجا گذاشت. ده‌ها مغازه نیز آسیب دید.
عزیز می‌گوید که شیشه‌های دکانهای اطراف شکست و تکه‌های چوب و آهن پاره در سراسر این خیابان پخش شده بود.
او می‌گوید که بعد از این حادثه سینما به یک فروشگاه تبدیل شد و محل فروش اجناس شد. حدود سه ماه پیش نیز تخریب شد.
سینما شب هنگام تخریب شد. اکنون شهرداری ناحیه دوم کابل اجازه ساخت مجدد ساختمان را نمی‌دهد. غلام محمد نورستانی، مسوول شهرداری این ناحیه می‌گوید که سینما بدون اطلاع شهرداری تخریب شده و اکنون این نهاد به وزارت اطلاعات و فرهنگ و افغان فیلم اطلاع داده و تا زمانی که صاحب ساختمان مجوز رسمی از وزارت اطلاعات و فرهنگ نگرفته، اجازه ساخت مجدد ساختمان نخواهد داشت.
هیج سندی از تاریخچه و زمان ساخت این سینما در شهرداری منطقه وجود ندارد و آقای نورستانی می‌گوید که خود او هم نمی‌داند که بعد از این بجای این سینما چه ساخته خواهد شد؟ مردم محل نیز هیچ اعتراضی نسبت به تخریب این سینما تاکنون نکرده اند.
شماری از ساکنان اطراف سینما بهارستان، این سینما را هویت این منطقه می‌دانند و می‌گویند که باید سینما بهارستان دوباره در این محل ساخته شود.