دو شنبه ۲۹ سرطان ۱۳۹۴

مجتبا امیری
رییس‌جمهور غنی، در روزهای عید طی تماس‌های جداگانۀ تلیفونی، عید سعید فطر را به مسوولان دولتی و بزرگان کشور تبریک گفته است.
بر اساس خبرنامۀ ارگ، آقای غنی دو روز پی‎هم طی تماس‌های جداگانه تیلفونی با والیان و سرپرست والیان تمام ولایات کشور، رهبران جهادی و شخصیت‌های سیاسی، فرماندهان قول اردوها، قوماندانان امنیه، رؤسای امنیت ملی، رؤسای محاکم، شمار زیادی از روسای دانشگاه‌ها، زنان نخبه، فعالین جامعه مدنی، مدیران مکاتب و مسوولان رسانه‌ها، عید سعید فطر را به آنان تبریک گفته است.
مسوولان، بزرگان و شخصیت‌های متذکره، ضمن تشکری از تماس‌های تلیفونی رییس‌جمهور، عید سعید فطر را به وی نیز تبریک گفتند و برای کشور صلح، امنیت و ترقی آرزو نمودند.
این درحالی است که دولت افغانستان را خطر فروپاشی تهدید می‎کند. نیروهای امنیتی در نبرد شدید با دهشت‎افگنانِ تا دندان مسلح قرار دارند و تلفات آنان در این نبرد سنگین نگران‎کننده است. بخش قابل توجهی از روستاهای کشور به کنترل طالبان درآمده است. بیکاری بیداد می‎کند. فساد و بی‌عدالتی به آخرین سرحد رسیده است. دولت از اتحاد و انسجام لازم برخوردار نیست. دولت وحدت ملی از نبود برنامه و استراتژی مدون و یکپارچه برای بیرون رفت از بحران به شدت رنج می‎برد و ده‎ها چالش و معضل کلان و پیچیدۀ اجتماعی، سیاسی و اقتصادی دیگر این کشور را رنج می‎دهد. اما رهبران دولت طی ده ماه گذشته در کارهای تشریفاتی، تبلیغاتی و در نهایت کمپاینی مشغول هستند. یکی طی سفرهایی از این ولایت به آن ولایت سفر می‎کند و دیگری دست به تلیفون، کل ملت را عید مبارکی می‎دهد!
رییس‌جمهور غنی چند روز پس از رسیدن به قدرت، در واکنش به نشر مقاله‌یی در روزنامۀ ماندگار، به نویسنده و ادارۀ روزنامۀ ماندگار تلیفون زد و از افشای فساد در یکی از اداره‎های دولتی سپاس‎گذاری کرد. او در این تماس وعده‎هایی کرده بود و ضرب‎الاجل‎هایی تعیین کرده بود که هیچ کدام محقق نگردیدند. تجربۀ ما نشان می‌دهد که پیام این تماس «توخالی» است و دکتر غنی به آنچه می‎گوید عمل نمی‎کند.
در واقع، آقای غنی راه مملکت‌داری گم کرده است. او به جای ضیاع وقت، به نیازمندی‏ها و خواست‎های اولیۀ مردم که همانا تأمین امنیت، ایجاد کار و شغل، مبارزه با بی‏عدالتی و فساد و در نهایت تغییر در دسترخوان خالی مردم می‌باشد، پاسخ دهد و سپس به کارهای تشریفاتی که ناشی از بیکاری و بی برنامه‌گی است بپردازد.
برای رییس‌جمهور «آخرین کشور بازمانده از جهان چهارم» نزیبد که دست به چنین کارهای تشریفاتی بزند و وقت خویش و ملت را برباد دهد!
آقای غنی باید بداند که ثانیه‌یی از زمان و وقت او، از مردم و جامعه هم هست
. امروز سرنوشت یک جغرافیا، یک سرزمین و یک ملت در دست اوست. او باید بداند که از فرصت‏‎های خویش چه‎گونه و در چه راستایی استفاده کند. تماس های تلفونی و جداگانه او با هر مقام و ماموری برای تبریکی عید جز ضیاع وقت و کمپاین ناوقت، چه دردی از دردهای این مردم مظلوم و بدبخت را درمان می‌کند؟