شنبه ۱۰ اسد ۱۳۹۴

تائید اعلام مرگ ملاعمر، رهبر گروه طالبان، پس از دوسال از جانب منابع پاکستانی حقانیت مقاومت ملی و مقاومتگران افغانستان را به‌ویژه درستی عمق اندیشه‌ها، پیش‌بینی‌ها و نگرانی‌های شهید مسعود، رهبر مقاومت ملی را، به‌وضوح ثابت می‌سازد؛ اینکه: گروه طالبان، ساختۀ دست استخبارات پاکستان می‌باشد و این جنگ خانمانسوز به اساس استراتیژی و اهداف طویل‌المدت پاکستان راه اندازی گردیده است و در مقابل آن، مقاومت ملی افغانستان به خاطر دفاع از افغانستان ادامه دارد.
جنگ طالبان با مدیریت استخبارات خارجی، توظیف عناصر داخلی در رأس آن در جهت اهداف استراتیژیک دیگران، باعث اصلی کشته‌شدن هزاران افغان، ویرانی کشور و ادامۀ تراژیدی افغانستان می‌باشد و تا زمانی که استراتیژی پاکستان تغیر نیافته است، تراژیدی افغانستان همچنان ادامه خواهد یافت.
امروز با بیرون دادن خبر مرگ ملاعمر با گذشت دوسال، قطعاً پرسش‌ها، درس‌ها و آموزه‌هایی را بیرون می‌دهد؛ اینکه:
– چه کسانی- داخلی یا خارجی- شعور سیاسی مردم افغانستان را تا این حد به مسخره گرفته‌اند و چه‌گونه، دین و دموکراسی در این سرزمین، ابزار پیشبرد استراتیژی اسخبارات خارجی و آجنداهای شخصی عناصر داخلی قرار می‌گیرند؟
– کدام عناصر و نیروها، از این قدرت موهوم به نام ملاعمر رهبر گروه طالبان، به قیمت جان هزاران انسان این وطن، استفاده‌های سیاسی و اقتصادی نموده‌اند؟
– چرا رهبری چهارده سالۀ افغانستان – اینکه اطلاع داشتند یا نداشتند- وقت، انرژی، فرصت‌ها، ارادۀ جامعه جهانی و منابع اقتصادی کشور را با سیاست دلجویی از طالبان، آنهم به قیمت جان هزاران افغان تلف نمودند؟
– این همه پیام‌ها، مذاکرات صلح، نشست‌ها، جرگه‌ها و سفرها امروز چه توجیهی می‌توانند داشته باشند؛: حفظ قدرت، امتیازگیری مالی، مسوولیت‌گریزی یا بازی با سرنوشت یک ملت و یاهم ندانم کاری؟
– اینها و ده‌ها سوال دیگر که دولتمردان دیروز و امروز قطعآ به منظور روشن ساختن آن، در مقابل ملت افغانستان مسوول می‌باشند تا این ملت بار دیگر هیچگاه به چنین مضحکۀ تاریخی بر نخورد.
حالا که این راز پیرون افتاد و ادامۀ این درامه به‌نام داعش رقم می‌خورد، حکومت موجود قطعآ مسوولیت دارد تا همراه با شفاف سازی موارد قبلی، امروز تصویر روشن از داستان داعش بدهند؛ از رهبری و مدیریت آن؛ منابع، اهداف، پایگاه‌های اصلی و راه‌های نقل و انتقالات این گروه به سرتاسر افغانستان.
زیرا بیم ما این است که نشود ملت افغانستان، چند دهۀ دیگر را به‌نام صلح با طالب، در جنگ با داعش؛ گروه موهوم و ساخته شدۀ جدید در امتداد استراتیژی چینل‌های استخباراتی و آجنداهای عناصر داخلی، سپری کنند و بازهم قربانی بدهد.
سال‌هاست که می‌گوییم نه صلحی در کار است و نه اراده و نیتی به خاطر صلح، فقط عده‌یی بنام صلح، پروژه‌هایی را به خاطر منافع اقتصادی و سیاسی خود و در امتداد استراتیژی دیگران ادامه دادند و چیزی به‌نام منافع ملی برای‌شان اعتبار و اهمیتی نداشته و ندارد و این ملت افغانستان است که با همگرایی، تفاهم و ایجاد قدرت ملی در افغانستان، می‌توانند ضامن صلح پایدار در کشور باشند.