فرار مغزها از کشور در حال افزایش است و دولت وحدت ملی امیدهای مردم را به یأس مبدل ساخته است.
برخی از نماینده‌گان مجلس و شهروندان با بیان این مطلب به روزنامۀ ماندگار می‌گویند: اگر بی‌برنامه‌گی‌ دولت وحدت ملی ادامه یابد و دولت مردان نتوانند گام‌های عملی برای تأمین حقوق مردم به ویژه جوانان بردارند، این باعث از بین رفتن این نظام خواهد شد.
آنان می‌گویند، دولت وحدت ملی برنامه‌یی برای ایجاد کار برای جوانان ندارد و فرار این قشر از کشور در حال افزایش است.
به‌گفتۀ آنان، بی‌کفایتی رهبران دولت وحدت ملی و نداشتن برنامۀ کاری، جوانان را به ستوه آورده است.
صالح محمد سلجوقی، عضو کمیسیون صحت و جوانان مجلس نماینده‌گان در مصاحبه با روزنامۀ ماندگار می‌گوید: شریکان دولت وحدت ملی با برنامۀ امیدوارکننده و شعارهای بزرگ روی صحنه آمدند، اما پس از ایجاد دولت وحدت ملی نه‌ تنها ظرفیت انجام وعده‌های داده شده را نداشتند، حتا برای کاهش مشکلات سطحی مردم برنامه‌یی پیاده کرده نتوانستند.
به‌گفتۀ او، برای جوانان بستری در داخل نظام سیاسی و اجتماعی دولت وحدت ملی وجود ندارد و این باعث نا امیدی جوانان از این نظام شده است.
این عضو مجلس نماینده گان خاطر نشان کرد: فاجعۀ فرار مغزها نسل جوان و با انرژی از افغانستان در حال افزایش است و مسوولان دولت وحدت ملی باید برای کاهش آن برنامه‌یی روی دست گیرند.
او با تأکید افزود: اگر بی‌ برنامه‌گی‌های دولت وحدت ملی ادامه یابد و دولت مردان نتوانند گام‌های عملی برای تأمین حقوق مردم به‌خصوص جوانان بردارند، این نظام متوقف شد و باعث از بین رفتن ساختار دولت وحدت ملی می‌شود.
هم‌چنان، حامد عزیزی فعال جامعه مدنی می‌گوید: پس از تشکیل دولت وحدت ملی، مردم افغانستان به خصوص جوانان امیدوار بودند که با پیاده‌شدن برنامه‌های مطرح شده دولت مردان؛ مشکلات مردم کاهش می‌یابد، اما آنچه که انتظار می‌رفت همه‌ به یأس و نا امیدی تبدیل شد.
او گفت: با تشکیل دولت وحدت ملی، زندگی در تمام عرصه‌ها برای مردم و جوانان تنگ شد، نبود کار، امنیت و …، از چالش‌های است که جوانان را مجبور به فرار از کشور کرده.
در این حال، شبنم شهرزاد خبرنگار می‌گوید: من منحیث یک شهروند از این نظام بیزار و دل سرد استم، در این کشور نه‌ برنامۀ برای جوانان وجود دارد و نه مصئونیت برای شهروندان و هیچ خواستی هم از دولت مردان این نظام ندارم.
او باور دارد: بی‌کفایتی، نداشتن برنامه کاری ‌ و کم ظرفیت بودن دولت مردان، جوانان را به ستوه آورده است.
این خبرنگار افزود: قشر جوان که سرنوشت خود را در هالۀ از ابهام در این کشور دیده اند، مجبور به ترک وطن شده که برخی شان در آب‌های یونان غرق شده و شمار دیگر شان در کشورهای اروپایی در حالت بی‌سرنوشتی به‌سر می‌برند.
از سوی دیگر، بلال احمد مهندس ساختمانی با بیان این‌که دولت مردان فعلی به انواع گوناگون فساد آلوده اند، می‌گوید: «مفسدین و مافیا در این کشور حرف اول را دارند، وقتی به نظام فعلی می‌بینم یأس و نا امیدی وجودم را می‌پوشاند».
او افزود: فاجعه بی برنامه‌گی دولت وحدت ملی برای جوانان از قبل آغاز شده و اکنون در حال گسترش است، فرار مغزها از کشور و استفاده سوء و بهره برداری توسط مخالفان دولت و شبکه‌های استخباراتی کشورهای منطقه از جوانان؛ این فاجعه را گسترش می‌دهد.
از سویی هم، خان محمد اسکندر استاد یکی از دبیرستان‌های شهر کابل می‌گوید: جوانان قشر با انرژی اند که فراز و فرودهای را طی نموده و خدمت به وطن و ملت را در ذهن، ضمیر و وجدان خود پرورش داده‌اند.
این استاد دبیرستان می‌افزاید: اما، وضعیت جوانان در افغانستان نسبت به‌جوانان کشورهای منطقه متفاوت است، ما هنوز برنامۀ توسعه‌یی برای جوانان افغانستانی به سطح کشورهای همسایه نداریم.
او باور دارد که دشواری‌های زیاد فرا راه توسعه جوان قرار دارد، فقر، عدم وجود شبکه‌های کاریابی برای جوانان، نبود مصئونیت شغلی، نامساعد بودن زمینۀ تعلیم و تحصیل، حاکم بودن فساد در ادارات دولتی امید کار را از جوانان گرفته است.
آقای اسکندری با بیان این‌که جوانان به‌خاطر استخدام در کار باید از یک مشت افراد زور مند محلی فرمان بردارند، افزود: مصروف بودن جوانان به کارهای شاقه، عدم احترام به جایگاه جوانان، قرار گرفتن در خدمت سازمان‌های مافیایی، سرکوب کردن اندیشه و انگیزه‌های جوانان به بهانه‌های مختلف، بی نتیجه ماندن و بی‌سرنوشت بودن پس از فراغت از دانشگاه‌ها؛ از جمله چالش‌های است که جوانان به‌آن دچار اند.
هم‌چنان، محمد اکرام فکور، دانشجو در دانشگاه شهید استاد برهان الدین ربانی باور دارد: بی برنامه‌گی دولت نسبت به جوانان باعث فرار این قشر از کشور شده که نگرانی جدی را به وجود آورده است.
او افزود: پس از به‌وجود آمدن دولت وحدت ملی و تحقق نیافتن وعده‌های دولت مردان، قشر جوان در یک سرخورده‌گی و بی‌سرنوشتی قرار گرفت که شمار‌شان کشور را به شکل غیر قانون ترک گفتند و شماری هم رو به اعتیاد آورده اند.
این دانشجو می‌گوید: نبود ﺯﻣﻴﻨﻪ کار، ﺗﺤﺼﻴﻞ، کاغذپرانی، واسطه بازی و فساد در نهادهای دولتی همچنان برای جوانان مشکل‌ساز بوده است.
این در حالی است که بررسی‌ها نشان می‌دهد ۷۵ تا ۸۰ درصد جوانان از عملکرد دولت وحدت ملی ناراضی اند.
ایجاد وزارت مستقل برای جوانان، حل مشکلات و سهیم ساختن در تصمیم‌گیری‌ها از وعده‌های نامزدان انتخابات ریاست جمهوری برای جوانان بود که تا هنوز تحقق نیافته است.