روز ۸ ثور، سالروز پیروزی جهادِ برحقِ مردم افغانستان و استقرار دولت کمبختِ مجاهدین در کابل در ارگ ریاست‌جمهوری گرامی داشته شد. این گرامی‌داشت اگرچه آن‌گونه که شایسته بود صورت نگرفت، اما بازهم به عنوان یادآوریِ رسمی از جانبِ دولت وحدت ملی، جای سپاس‌گزاری دارد.
در این محفل، در کنار یادآوری جهاد و مقاومتِ مردم افغانستان و شهدای کشور، سخنانی نیز در ارگ ریاست‌جمهوری بیان شد که در واقع حکایت از شکل‌گیریِ جریان‌های تنومندِ تعصب و آلوده‌گی در کشور و به‌خصوص در رأسِ قدرت و سیاست دارد؛ آلوده‌گی‌یی که با گذشت هر روز، مردم افغانستان را بیشتر به جانِ هم انداخته و سبب مشکلاتِ فراوان شده است. سخنان فردی به نام غلام فاروق اعظم از تریبیون ارگ نشان داد که این نهاد، تمام‌قد زیر سایۀ فاشیسم قرار گرفته و کسانی در ارگ ریاست‌جمهوری حضور دارند که فرصت‌ها را به پای فاشیست‌ترین، مریض‌ترین و بدبخت‌ترین آدم‌ها تلف می‌کنند.
فراموش نمی‌کنیم که در آغازین روزهای کارِ آقای غنی در ارگ، کسی از درونِ ارگ و از موقفِ یک کارمند به همۀ مردم افغانستان دشنام می‌داد و او حالا به مقام‌های بلندی دست یافته است. حالا هم جابه‌جا کردنِ شخصی که در مرضِ تعصب گیر مانده است در فهرست سخنرانانِ ارگ که بدون شک با آگاهی رییس‌جمهور غنی صورت گرفته است، نشان از آن دارد که ارگ در آتشِ تعصب می‌سوزد.
دشنام و اهانتی که در سخنرانی آن فردِ مجهول‌الهویه و متعصب در ارگ تبارز یافت، نشان داد که متأسفانه ذهنیت‌هایی که در برابر مردمِ افغانستان قرار دارند، در این نظام قدر می‌شوند و کسی ابایی از دشمنی با مردم افغانستان از آدرسِ ارگ ندارد. این تجربه از دورانِ آقای کرزی به‌راه افتاد و در دوران آقای غنی همچنان ادامه یافت. فقط با این تفاوت که دومی، متعصبانِ اولی را از ارگ کشید و متعصبانِ تازه‌دم را وارد کرد.
اما جای شکرش باقی‌ست که شخص آقای غنی در سخنانی که در آن مراسم داشت، به سخنانِ آن آقای متعصب تاخت و به مردم افغانستان فهماند که سخنان آن فرد، متعلق به دشمنانِ مردم افغانستان است. سخنانِ آقای غنی چنان با احساسات بیان شد که به‌شدت در برابرِ سخنانِ آن فرد فاشیست قرار گرفت؛ او با مثال دادنِ جان‌فشانی‌های مردمِ افغانستان در برابر طالبان و نام بردن از مناطق مختلفِ کشور گفت که دایکندی و ارزگان از هم فرق شده نمی‌تواند، اما دشمن در پیِ آن است که مردم افغانستان را متفرق سازد.
مسلماً سخنانِ آقای غنی آبِ سردی بود که بر روی احساساتِ داغِ مردم افغانستان ریخته شد و واکنش‌ها را نرم و نرم‌تر ساخت. سخنان آقای غنی نشان داد که او در برابرِ یک متعصبِ پیر ایستاده است و شرمش آمد که از آدرس ارگ در میان مردم افغانستان به این برهنه‌گی نفاق پخش شود و به همین دلیل در سخنانش به آن موارد توجه کرد و به شکل مستقیم سخنانِ آن مرد را بی‌آن‌که نامی از او ببرد، سخنانِ دشمنِ مردم خواند.
اما حالا آقای غنی بداند که در دور و برِ او افرادی هستند که می‌خواهند کُلِ قدرت و نظام را در برابرِ اهدافِ متعصبانه و مریضانۀ خودشان به کار ببندند و قربانی کنند. آقای غنی باید بداند که جا دادنِ آن شخصِ مریض و متعصب به نام غلام فاروق اعظم در فهرست سخنرانان ارگ، یک کارِ سازمان‌یافته و از طرفِ افرادی بوده است که در دور و برِ خودِ آقای غنی صلاحیت دارند. او باید از این افراد بپرسد که به کدام جرأتِ افراد روانی و متعصب را وارد فهرست ساخته‌اند. زیرا سخنرانیِ آقای غنی در شورای ملی و اظهاراتِ او در روز هشت ثور در ارگ نشان از آن داشت که آقای غنی می‌تواند اعتمادِ از‌دست‌رفتۀ مردم را جلب کند؛ اما سناریوهایی ترتیب شده تا این روند را متوقف سازند. بنابرین، او باید در برابرِ متعصبان و فاشیستان و آنانی که با دشمنان همکاری می‌کنند، بایستد. انتظار مردم افغانستان این است که غنی ارگ را به خانۀ مردم افغانستان تبدیل کند و بدسیرتان را از آن بیرون اندازد.