ورزش افغانستان در این روزها دچار دو افت شدید شده و به باور تعدادی زیادی از ورزشکاران، کمیتۀ ملی المپیک افغانستان سیاسی شده است.
قابل یادآوری است که افغانستان نتوانست سهمیه مستقیم برای حضور در المپیک کسب کند و از سوی کمیتۀ جهانی المپیک، سه سهمیۀ افتخاری به کشور داده شد.
کاروان ورزشی افغانستان که با سه ورزشکار برای حضور در المپیک ریو ۲۰۱۶، راهی برزیل شده بود، نتوانست موفقیتی کسب کند.
توفیق بخشی، جودوکار افغانستان در اولین دیدار خود و تنها در ۹ ثانیه برابر حریفی از پرتگال ضربۀ فنی شد و از دور رقابت‌ها کنار رفت.
کیمیا یوسفی و عبدالوهاب ظاهر نماینده‌گان افغانستان در رشتۀ دوش صد متر (اتلتیک) نیز از دور رقابت‌ها حذف شدند.
ورزشکاران افغانستان در دو دورۀ قبلی المپیک نمایش‌های قابل قبولی داشتند و روح الله نیکپا موفق شد در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ مدال برنز این رقابت‌ها را کسب کند، اما در این دوره از رقابت‌ها ورزشکاران افغان نمایش ضعیفی داشتند.
این درحالی است که تعدادی از کارشناسان ورزشی می‌گویند، این ورزشکاران بدون آماده‌گی و بدون امکانات به این رقابت‌ها اعزام شده‌اند.
به باور کارشناسان، کمیتۀ ملی المپیک افغانستان در فساد غرق است و هیچ برنامه‌یی برای رشد ورزش در کشور ندارد.
هم‌چنان، تعدادی از ورزشکاران کشور می‌گویند، کسانی که به رقابت‌های المپیک فرستاده شده‌اند، به زور واسطه یا هم‌دادن رشوه به این رقابت‌ها اعزام شده‌اند.
گفته شده کسانی که به‌عنوان نماینده‌های افغانستان راهی المپیک شده‌اند، هیچ آماده‌گی برای این رقابت‌ها نداشته‌اند.
علی اکبر، عضو تیم ملی موی تای افغانستان می‌گوید، کمیتۀ المپیک در کشور‌های خارجی برای حضور موفق در عرصه‌های ورزشی با برنامه‌ریزی درست و فراهم‌سازی امکانات کار می‌کنند، اما در افغانستان، کمیتۀ ملی المپیک هیچ برنامۀ مشخصی برای موفقیت در میادین ورزشی ندارد.
به گفتۀ علی اکبر کمیتۀ ملی المپیک، هر ساله از سوی کمیتۀ جهانی المپیک بودجه دریافت می‌کند، اما تمامی این پول‌ها حیف و میل می‌شود.
نمایش سه نمایندۀ افغانستان در المپیک ریو واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی را نیز برانگیخته است حتا که شماری از این کاربران از نمایش ضعیف ورزشکاران انتقاد کرده و آن‌را مایۀ عبرت برای آیندۀ ورزش کشور خوانده‌اند.
نعمت رحیمی، کارشناس ورزشی کشور، حضور نماینده‌گان افغانستان در المپیک ریو را به بررسی گرفته و مطلبی را زیر عنوان (باختی که باخت خواهد ماند) منتشر کرده است.
آقای رحیمی گفته است که نماینده‌گان افغانستان پیش از این نیز بارها در المپیک شکست خورده و یا پیروز شده‌اند (دو مدال روح الله نیکپا)، اما نه شکست‌ها ورزشکاران را به تلاش مضاعف وا داشته‌اند و نه پیروزی‌ها توانسته‌اند صفحۀ جدیدی را در ورزش کشور باز کنند.
آقای رحیمی نوشته است: بسیاری کشورها نیز همین حالا شکست خورده‌اند و از همین امروز برای پوشش نقاط ضعف‌شان تا ۲۰۲۰ «توکیو» بی‌وقفه تلاش خواهند کرد تا نقاط تاریک امروز را چهار سال بعد نداشته باشند.
رحیمی در ادامه گفته: اما ما همیشه در خواب خرگوشی، گرفتار زد و بند، سمت‌گرایی، برخورداری بیشتر، کشمکش، موازی‌سازی، حق‌‌خوری و بی‌عدالتی هستیم. تا ۵ روز مانده به افتتاحیۀ المپیک «توکیو» بعد ممکن است به «کیمیا یوسفی» در مشهد زنگ بزنیم، به یکی در بدخشان و یا در هرات و… که دوست دارید به المپیک بروید؟
به باور رحیمی، با این وضعیت، باخت‌ها تا هزار سال دیگر نیز هم‌چنان ادامه خواهند داشت و چیزی در هیچ‌کجا و هیچ‌کس تغییر نخواهد کرد. با توجه بودجه‌یی اختصاصی وزارت مالیه به المپیک و شخص آقای «فهیم هاشمی»، اما ورزشکاران از آدرس المپیک جناب «اغبر» به ریو می‌روند و تربیت بدنی نیز که مأموریت اساسی‌اش در مسیر رشد ورزش نباشد، ورزش افغانستان راه به‌جایی نخواهد برد.
او تأکید کرده است که ورزش افغانستان دچار یک دور باطل، سر در گم، بی‌خاصیت، دگم‌اندیش، بی‌سواد و مشکل‌زا شده است.
شماری دیگر، اما با وصف از حضور سه نمایندۀ افغانستان، به‌ویژه کیمیا یوسفی در المپیک ریو گفته‌اند که با شرایط سنت حاکم بر جامعه مردسالار، کمبود بودجه و نبود زمین‌های تمرینی، خود یک دست‌آورد است.