بعد از اعتراض‌های شدیدِ عبدالله مبنی بر عدم تطبیق توافق‌نامۀ سیاسی و نیز خط و نشان کشیدن‌ها برای حکومت غنی، حالا دوستم و احمدضیا مسعود نیز در عینِ موقف قرار گرفته اند و تهدیدهایی را در برابرِ غنی شکل داده اند. در واقع اکنون یک جبهۀ جــدی از بطنِ دولت وحدت ملی در برابرِ غنی شکل گرفته که رفته‌رفته می‌تواند دردسرِ شدیدی را برای غنی فراهم کند.
البته این‌همه در کنارِ آن است که چندی پیش احمدولی مسعود بنیان‌گذار آجندای ملی نیز در برابرِ دولت وحدت ملی حرف و سخن راند و از رهبرانِ حکومت خواست که به خود بیایند، پیش از آن‌که یک جریانِ نیرومندِ ملی و سیاسیِ مشروعیت‌بخش برای تغییر ساختار نظام و “پایان دادن به پادشاهیِ” آنان شکل بگیرد.
پیش از آن، برخی جریان‌های سیاسیِ دیگر نیز مانند جریانِ حراست و ثبات در برابرِ دولت وحدتِ ملی موضع گرفته بودند اما با این تفاوت که آن‌ها حرفی از تغییر نظام به میـان نمی‌آوردند. بنابراین آقای غنی اگر اندکی هم بیـداری و تأمل داشته باشد، به‌راحتی درخواهد یافت که در میدانِ سیاست تنها مانده و به غیر از حلقه‌یی خاص که از خوانِ قدرت و صلاحیتِ وی روزی می‌خورند، همۀ چهره‌ها و جریان‌های مطرحِ سیاسی در برابرش قرار گرفته اند.
آقای غنی در این روزها به‌شدت تلاش دارد که از جبهۀ مخالفانش نیز سربازگیری کند؛ به این ترتیب که یکی را در برابرِ دیگری قرار دهد و با جنگاندنِ آن‌ها، بیلانسِ قدرت را به نفعِ خویش حفظ کنـد. اما از آن‌جایی که این رویکرد و سیاستِ مبتنی بر خدعه و فریب در فضای سیاستِ افغانستان کهنه شده، به همان پیمانه موثریت آن اندک شده است.
مسلماً اوضاعِ داخلی کشور در این روزها به دلیلِ اوج گرفتنِ مخالفت‌ها در برابرِ غنی بیش از حد آشفته شده و فساد و تباهی در دستگاهِ آقای غنی چنان فربه و آشکار شـده که سرانجام دوستان و حمایت‌گرانِ بین‌المللیِ ارگ را به این نتیجه رسانده و خواهد رساند که غنی دچار افراط و تفریط در حکومت‌داری شده و نباید بیش از این، اجازۀ تک‌روی و بدمعاشی را به چنین شخصی داد. این احتمال وجود دارد که اوج مخالفت‌های سیاسی علیه انحصارگراییِ ارگ، در نهایت به تغییر ساختار دولتِ موجود منجر شود و فضا را به گونه‌یی رقم زند که جریان‌های سیاسیِ کشور به میکانیسـم‌های سیاسیِ مشروعیت‌بخش برای تغییر نظام دست یابند. هرچند آقای غنی و ادارۀ تحتِ امرِ او در برابرِ این موج قصد مقاومت داشته باشـند، اما ایستاده‌گی در برابرِ موجِ تغییرخواهیِ ملت، راه را بیش از پیش برای معترضان به وضعِ موجود هموار خواهد کرد.
اما پیش از فرا رسیدنِ این موج‌ها و توفان‌ها، می‌خواهیم یک بارِ دیگر تذکر دهیم که آن‌چه برای مردم افغانستان و جامعۀ جهانی یک اولویت است، تطبیق توافق‌نامۀ سیاسی است که جوهرِ اصلیِ آن نیز تغییر نظام ریاستی می‌باشد و تا زمانی که این نظام تغییر نیابد و قدرت از چنبرۀ ارگ و حلقاتِ قوم‌گرا بیرون نشود، نزاع‌ها و مطالبات ادامه خواهد یافت. زیر اصل مساله این است که مردم و جریان ها و چهره ها از انحصار قدرت در گذشته و حال دل خوشی ندارند و این انحصارگری سیاسی و اقتصادی به نفع یک حلقه، می‌تواند کل کشور را سرانجام به ستوه آورد. آقای غنی باید فکر کند و به تعهدات لازم و عملی‌یی که در بطن توافق‌نامۀ سیاسی است عمل کند و کشور را به فلاح و رستگاری رهنمون شود؛ نه با کج‌گری‌ها راه را کور سازد.