در این روزها، نهادهایی مثل دیده بان شفافیت یین‌المللی، نسبت به روند مبارزه با فساد در افغانستان خوش‌بینی نشان دادند و نیز برخی مقامات خارجی در دیدار با رییس‌جمهور غنی هم از موفقیت روند مبارزه با فساد سخن گفتند و اخیراً نمایندۀ سیگار، ادارۀ بررسی کننده نحوۀ مصرف کمک‌های امریکا به افغانستان، نیز گفته است که روند سرمایه‌گذاری در بانک‌ها موفقیت آمیز بوده است و این را گامی در راستای مبارزه با فساد خواندند. در عین حال ادارۀ دادستانی کل کشور هم روز چهارشنبه گذشته بر مبارزه با فساد تاکید و کرد و از ادامۀ مبارزه با فساد سخن گفت. در حالی از موفقیت درورند مبارزه با فساد بیشتر از آدرس نهادهای بین‌المللی سخن زده می‌شود و مقامات در حکومت هم بر موثریت این روند تاکید کرده اند که فساد در این کشور در اوجش به شکل عریان و روشن وجود دارد و کافی‌است که اندکی در این زمینه‌ها حرف زده شود تا دریابیم که سطح فساد در کجاست.؛ گرچه بحث مبارزه با فساد اداری، از مدت‌های زیادی بدین سو نقل مجلس‌ها و موضوع اصلی بسیاری از کنفرانس‌ها و گفتگوهایی است که در مورد افغانستان در آنجا بحث و گفتگو صورت می‌گیرد اما آنچه از این رهاورد می‌توان به حیث یک دستاورد در امر مبارزه با فساد اداری در افغانستان قلمداد نمود بسیار ناچیز و اندک به نظر می‌رسد. باوجود تشکیلات چندگانۀ کلان برای مبارزه با فساد هنوز هم می‌بینیم که دولت ما در اول کوچه مبارزه با فساد در چند قدمی آن گیرمانده است. شما همین اکنون سری به یکی از نهادهای عدلی و قضایی یاهم به ادارۀ دولتی دیگر بزنید، برای انجام یک کار قانونی و مشروع تان بروید، کمتر کسی پیدا خواهد شد که بدون گرفتن رشوه ولو خورد یا بزرگ، به سلام شما پاسخ بگوید و این مبالغه و تصویر سازی هم نیست. همین اکنون در اداراتی که باید مبارزه با فساد کنند فساد وجود دارد. شما همین اکنون نمی‌توانید بدون داشتن یک مقدار پول داخل ادارات دادستانی در کشور شوید و یاهم به دادگاه بروید و یا ادارات دیگر مثل نهادهای پولیس و غیره. زیرا بدون پول، حتا اوامر مقامات به دربخور نیستند و این فقط پول است که کار را راه می اندازد.
یعنی افغانستان با داشتن سطح بلند فساد را می‌شود را می شود فسادستان لقب داد و مبلارزه در چنین کشوری با فساد اداری به شدت زمان گیر است و نیازمند اراده جدی و وجدان سالم و برنامه منظم. همین اکنون ساختار بسیاری از نهادهای عایداتی و مهم تقریبا یک قومیشده سات تا فساد در زنجیره خاص و حلقه خاص گردش کند و قصه آن هم به بیرون درز نکند. این وضع در ادارات زیادی حاکم است و خود نماینده‌گر سطح فساد سیستماتیک در کشور است که منفعتش به مقامات بالا هم میرسد و حتا بسیاری از فاسدان از طرف رییش‌جمهوری مورد تقریر و تشکر و قدردانی‌های زیادی هم قرار گرفته اند و نازول شده اند. به عنوان نمونه اگرمشکلات در گمرکات افغانستان را ببینید و سطح فساد و بیداد را مطالعه کنید، به قرار دادهای کلان و نامعلوم وزارت معارف طی این سال‌ها سر بزنید و به قرار دادهای کلان نهادهای امنیتی مراجعه کنید در میابید که سطح فساد در سطح بلند قرار دارد و شاید در منطقه بی‌مانند باشد. و در چنین موقعیتی گزارش‌های دهان پر کن برخی نهادهای بین الملی هم زیاد شفاف به نظر نمی‌رسند. بنابرین باور بیشتر مردم افغانستان این است که بحث مبارزه با فساد علی‌رغم این‌که برخی افراد در دولت به خصوص دولت وحدت ملی تلاش دارند که جدی گرفته شود و کارهایی را هم در حد توان انجام می دهند، بیشتر یک بحث سیاسی و یک شعار است و این امر هر روز در نهاد دولت نهادینه می‌شود و امروزه رشوه‌ستانی و رشوه‌گیری به یک امر معمول عادی و پیش پا افتاده تلقی شده است. در چنین حالتی خوش‌بینی‌های نهادهای بین‌المللی در امر مبارزه با فساد نشان دهندۀ آن است که یا این نهادها به شکل سیاسی برای دولت وحدت ملی به خصوص آقای غنی مشروعیت سازی می‌کنند و یاهم این که کورکورانه زیر تاثیر تبلیغات دورغین دولت در امر مبارزه با فساد قرار گرفته اند.