افغانستان این‌گونه به صلح و ثبات نمی‌رسد؛ وقتی تعریفِ واحد از سود و زیانِ ملی در مناسبات داخلی و روابط خارجی توسط اهل سیاست و گروه‌های مختلفِ سیاسی در حاکمیت و بیرون از حاکمیت وجود نداشته باشد.
طالبان برای عده‌یی، از کرزی تا رییس‌جمهور غنی؛ افغان بچیان، برادر، ناراضی و مخالفِ سیاسی است و برای شماری، تروریست و جنایت‌کار. دیدگاه‌ها و باورهای سیاست‌ورزان و گروه‌های مدعی سیاست و حتا حاکمانِ شریکِ سفرۀ حاکمیت در مورد همسایه‌گان و کشورهای منطقه و جهان که در افغانستان دخالت دارند نیز متفاوت و متناقض است. حاجی محمد محقق در تهران از قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس جمهوری اسلامی ایران و سیدحسن نصرالله رهبر حزب‌الله لبنان و جنگ‌شان در سوریه و عراق تقدیر می‌کند، اما رییس جمهور غنی وزیر دفاع حکومتِ خود را برای ایستاد شدن زیر بیرق ائتلاف نظامی به رهبری عربستان سعودی می‌فرستد که چهار سال است این ائتلاف در کشور یمن خون می‌ریزاند و ویرانی می‌آفریند تا دست حکومت ایران را از منطقه قطع کند. حامد کرزی رییس جمهور قبلی، امریکا را عامل و حامی داعش می‌خواند، خواستار خروج قوای امریکایی از افغانستان می‌شود، و بر عکس از روس‌ها می‌خواهد تا به کمک افغانستان بیایند.
وقتی در افغانستان حکومت و حاکمانش، سیاست‌ورزان و گروه‌های سیاسی‌اش بر سرِ سیاست داخلی و خارجی که سود و زیان کشور، مردم و حکومت را تعریف و مشخص و معین می‌کند، دیدگاه و موقفِ واحد نداشته باشند و حتا در رسیدن به این تعریف و توافق، زبان تفاهم به کار نبرند و گفتمان ملی به‌راه نیندازند، افغانستان چگونه می‌تواند از این میدان بازی خونین همسایه‌گان و بازیگران متخاصم منطقه‌یی نجات یابد؟
حتا اگر در چنین وضعیتی، افراد و گروهی به نام طالبان وارد مصالحه با این حکومت شوند، هیچ تغییری را در بازی خونینِ بازیگرانِ منطقه‌یی و همسایه‌گان در زمین افغانستان ایجاد نمی‌کند؛ همان‌گونه که مصالحۀ حکمتیار با این حکومت و حضورش در کابل و زیر سایۀ این حاکمیت، تغییری در امنیت و ثبات نیاورد و برعکس، میزان حملات تروریستان و پیچیده‌گی‌های این عملیات تشدید و گسترش یافت. همین حالا مسؤولیت خونین‌ترین و پیچیده‌ترین حملات انتحاری و تروریستی را در کابل و بیرون از کابل داعش به گردن می‌گیرد. این داعش که از آسمان نمی‌بارد و از زیر زمین هم بیرون نمی‌شود. مگر داعش چیزی غیر از طالبان است؟ آن‌که طالب را تقویت کرد و تقویت می‌کند تا در افغانستان مأمور خون و خشونت باشد، مگر نامش را نمی‌تواند داعش بگذارد تا این خون و خشونت را شدیدتر، گسترده‌تر و پایدارتر بسازد؟