ـ کنار رفتن آقای حنیف اتمر، به‌حیث کارآمدترین مهرۀ درون حکومت، همۀ شک و تردیدها را در مورد شاریده‌گی درون دولت به یقین تبدیل کرد. روی‌هم‌رفته فروپاشی حکومت موجود از آغاز تطبیق سیاست قومى آقاى غنى و در مقابل، سکوت داکتر عبدالله یک امر طبیعی بود.
ـ از آقای محب منحیث یک جوان به‌خاطر نقش وی در مهندسی تخنیکی انتخابات ۲۰۱۴ به نفع آقای غنی و اهدای تصدی سفارت در آمریکا به‌عنوان پاداش به وی شنیده‌ام.
ـ اختیار صلح – جنگ و مسایل مهم ملی کشور از دست آقای غنی بیرون شده است، به‌همین ملحوظ کشورهای منطقه و فرامنطقه به‌سرعت جاگزین و افغانستان به‌میدان جنگ تبدیل می‌شود. کناررفتن آقای اتمر مثال روشن آن است.
ـ اما آقای غنی در برزخ ذهنیت قبیلوی گیرمانده و صلح و عدالت و همۀ ارزش‌ها را در ترازوی ذهنیت افراطی خود قضاوت نموده یک به یک قربانی می‌کند. اخیرأ هیأتی را به وزارت شهرسازی فرستاده تا ترکیب کارمندان را به‌نام عدالت قومی، مانند هرنهاد دولتی دیگر قومی‌تر بسازد. این درحالی‌ست که تا هنوز حکومت آقای غنی حتی در سطح یک دفتر نمونه‌یی از دست‌آورد برجسته به‌جا نگذاشته است.
ـ در این روزها در ایالات متحدۀ آمریکا رایزنی‌ها در مورد بحران افغانستان جریان دارد. اگر امریکا اراده کند و سیاسیون افغانستان به اساس منافع علیای کشور عمل نمایند، با راه‌اندازی انتخابات شفاف و عادلانه و روی‌کارآمدن چهره‌های جدید و نیک‌نام و تشکیل یک دولت ملی و متعادل به‌سرعت وضعیت کشور تغییر می‌کند.