در قرون وسطی رسم بود که کشورهای اروپایی، قاتلان و جنایتکاران خطرناک را به سرزمین‌های دور و جزایر غیرقابل دسترس، تبعید می‌کردند تا از شر آنان در امان باشند. انگار در تاریخ معاصر نیز این رسم وجود دارد، اما با این تفاوت که جنایتکاران جای خود را به تروریستان بین‌المللی و سرزمین‌های دور، موقعیت خود را به افغانستان داده اند.
در چهل سالِ گذشته، هر چه قاتل و جنایتکار بین‌المللی بود، به افغانستان فرستاده شدند تا در این کشور بسوزند و افغانستان را هم بسوزانند. گویا این داستان هنوز ادامه داشته و افغانستان هنوز جایگاه سرزمین قاتلان تبعیدی را دارد. اگر یادتان باشد، ماه گذشته ارتش رژیم اسد برای حمله گسترده نظامی به منطقه «ادلب» سوریه که در دست تروریست‌های چندملیتی است، آماده‌گی گرفت. این تصمیم دولت سوریه، امریکا، ترکیه و سایر حامیان تروریسم بین‌المللی را به شدت نگران کرد؛ تا جایی که روسیه را واسطه قرار دادند که به ادلب حمله نشود.
سرانجام، ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه روز دوشنبه ۱۷ سپتامبر برابر با ۲۶ سنبله، پس از دیدار با همتای ترکیه‌یی خود در شهر «سوچی» روسیه اعلام کرد که با رییس جمهور ترکیه بر سر نحوه تعامل با بحران ادلب به توافقاتی رسیده و دو کشور می‌خواهند یک منطقه غیرنظامی به وسعت ۱۵ کیلومترمربع در ادلب ایجاد کنند. این توافق‌نامه که ۱۰ بند دارد، در سه مرحله اجرا خواهد شد. مرحله نخست، شامل ایجاد یک منطقه «عاری از سلاح» در عمق ۱۵ کیلومتری در اطراف شهر ادلب خواهد بود و پیش از نیمه اکتبر یا ۲۳ میزان اجرا خواهد شد.
در مرحله دوم، سلاح‌های سنگین جمع‌آوری شده و این روند تا دهم نوامبر یا ۱۹ عقرب با نظارت روسیه و ترکیه ادامه خواهد داشت. پس از آن در مرحله سوم، بعد از آن‌که همه سلاح‌های سنگین از تروریست‌ها تحویل گرفته شد و از مناطق غیرنظامی دور شدند، نهادهای دولتی سوریه پیش از پایان سال جاری میلادی در ادلب فعالیت خود را آغاز خواهند کرد. نکته‌یی که در این توافق‌نامه مبهم باقی مانده، سرنوشت و تکلیف تروریست‌های حاضر، به ویژه تروریست‌های بین‌المللی در منطقه ادلب است. در حال حاضر اوضاع سوریه به گونه‌یی است که دیگر تروریست‌های غیرسوری در این کشور جایی ندارند.
یکی از گمانه‌ها این است که امریکا قصد دارد آنان را در همکاری با ترکیه، به افغانستان یا در هماهنگی با پاکستان به مناطق قبایلی پاکستان منتقل کند. همین گمانه‌ها بود که چندی پیش، محمودخان اچکزی، رهبر حزب «ملی عوامی پشتون‌خواه» گفت که تلاش‌های برای انتقال ۴۰ هزار تن از اعضای شکست‌خورده داعش از سوریه و عراق، به بلوچستان و منطقه پشتون‌خواه پاکستان صورت می‌گیرد. او به ارتش پاکستان هشدار داد که اگر این جنگجویان به مناطق قبایلی منتقل شوند، حزبش در برابر این اقدام خواهد ایستاد. محمودخان با صراحت گفت که مردم بلوچستان اجازه نخواهند داد که داعش از مناطق قبایلی برای جنگ به افغانستان اعزام شوند.
از آنجا که محمودخان در سطح بین‌المللی چهره شناخته شده‌یی نیست، حرف او را کسی جدی نگرفت، اما سرگی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه سه روز پیش در نشست خبری خود در نیویورک، بر سخن محمودخان صحه گذاشت و گفت: «روسیه اجازه نخواهد داد که در چارچوب توافق با ترکیه برای خودداری از عملیات نظامی در ادلب، پیکارجویان حاضر در سوریه به افغانستان یا کشور دیگری فرستاده شوند.» وی تصریح کرد که جنگجویان، تندرو یا باید ریشه‌کن شوند و یا روند قضایی را طی کنند. از اظهارات وزیر خارجه روسیه چنین برمی‌آید که قضیه انتقال تروریست‌های بین‌المللی از سوریه به افغانستان، جدی است.
به نظر می‌رسد که اکنون این تروریستان، به زامبی‌هایی تبدیل شده که حامیان‌شان نیز از آنان احساس خطر کرده اند. اگر امریکا برای انتقال جلبک‌ها و زالوهای سوریه به افغانستان، موانعی در برابر خود نبیند، قطعاً به این ریسک خطرناک، دست خواهد زد. شاید در قدم نخست، طرح انتقال تروریست‌ها از سوریه به افغانستان، تئوری توطئه به نظر برسد، اما اگر کمی عمیق به موضوع نگاه کنیم، از دیدگاه امریکا و متحدان آن، تروریست‌های حاضر در سوریه، باید در محلی قرنطینه شوند که هم بتوان در آینده به راحتی از آنان بهره جست و هم غرب از گزند آنان در امان باشد و افغانستان بهترین مکان برای قرنطینه کردن آنان است.
جدای از حرف و حدیث‌های غیرموثق در خصوص آغاز انتقال تروریست‌ها از سوریه به افغانستان، اگر روزی این گمانه به یقین تبدیل شود، افغانستان در آستانه یک فاجعه دیگر قرار خواهد گرفت که بی‌شباهت به قضیه سوریه نخواهد بود.