تنها یک سال با برگزاری انتخاباتِ ریاست‌جمهوری و شوراهای ولایتی فاصله داریم؛ اما متأسفانه چالش‌های زیادی فرا راهِ این انتخابات از هم‌اکنون متصور است. سیاست مصادرۀ انتخابات به‌شدت روی میز تیمِ حاکم قرار دارد و آن‌ها از کوچک‌ترین فرصت برای چنین کاری دریغ نمی‌ورزند.
تلاش‌ها برای انتقال جغرافیای جنگ از جنوب به شمال نیز در همین راستا می‌تواند معنا پیدا کند.
جدا از این، با خروج نیروهای خارجی در سال ۲۰۱۴، افغانستان وارد مرحلۀ جدیدی از حیات سیاسی‌اش می‌شود و در این برهه انتظار این است که انتخابات به‌طور شفاف و عادلانه برگزار شود و انتقال مسوولیت‌های سیاسی به یک دولت جدید، به شکل مسالمت‌آمیز صورت گیرد.
این انتخابات، آزمون دیگری را نیز با خود دارد و آن این‎که: مردم افغانستان این انتخابات را به تنهایی تجربه می‌کنند؛ چنان‌که با انتقال مسوولیت‌های امنیتی به نیروهای داخلی، امنیت کشور و تضمین امنیتِ انتخابات نیز بر عهدۀ نیروهای امنیتی کشور قرار می‌گیرد. در چنین حالتی، حملاتِ مخالفان و هم‌چنان گسترش میدان‌های جنگ در افغانستان نیز مضاعف یا چندبرابر خواهد شد.
در کنار این‌همه، تقلب گسترده‌یی‌ که در انتخابات ریاست‌جمهوریِ گذشته صورت گرفت و مشروعیتِ حکومت منتجۀ آن را شدیداً لطمه زد، وجه اعتباریِ انتخابات آینده را از هم‌اکنون بسیار پایین آورده است.
با در نظرداشتِ این اوضاع، وظیفۀ هر افغانستانیِ متعهد، دل‌سوز و بادرک است که با همسویی و همگرایی و با ایجاد یک تفکر ملی، نقشِ خود را در این مرحلۀ حساسِ رفتن به سوی یک انتخابات شفاف به عنوان یگانه گزینۀ سیاسی برای تحول در افغانستان، ایفا کند.
واضح است که حکومت با برگزاری انتخابات، چندان موافق نیست و تلاش‌ها برای مصادرۀ آن به‌شدت جریان دارد؛ بنابراین مدیران اجتماعی، رهبران سیاسی و نخبه‌گانِ افغانستان، باید پیش‌آهنگانی باشند برای مقابله با سیاستِ مصادرۀ انتخابات.
تلاش و عزم راسخ مردمِ افغانستان و جریان‌های سیاسی و مدنی کشور، تنها امیدی‌ست که می‌تواند سرنوشت مردم افغانستان را در انتخاباتِ پیش رو رقم بزند. هم‌چنان همکاری‌ها و حمایت‌های جامعۀ جهانی از روند دموکراتیک در افغانستان نیز می‌تواند به عنوان سپری بزرگ در برابر هر دسیسه‌ برای برگزار نشدن انتخابات، عمل کند.
برای نایل آمدن به یک انتخاباتِ شایسته و آبرومند، لازم است که از هم‌اکنون جریان‌های مختلف سیاسی، بستری کلانی را شکل دهند تا هم‌آییِ ملی را در برابر توطیه‌ها به هدف برگزار نشدن انتخابات، سامان دهند.
رسانه‌ها به عنوان مهم‌ترین حربۀ سیاسی و اجتماعی، می‎توانند نقش به‌سزایی را در آماده کردنِ مردم برای رفتن به انتخابات بازی کنند.
این یک مسوولیت وطنی، یک فریضۀ دینی و یک ارزش انسانی می‌باشد که با یک ارادۀ قوی و با الهام از قانون اساسی کشور، از انتخاباتِ پیش رو به گرمی استقبال کنیم. و هم‌چنین حکومتِ آقای کرزی نیز با درکِ این‌که نباید بیش از این با سرنوشت ملتِ افغانستان بازی کرد، باید در امر برگزاریِ انتخابات همکارِ مردم باشد.
کمیسیون مستقل انتخابات نیز باید با درک مسوولیت تاریخی و وجدانی خویش، در همکاری با جریان‌های سیاسی و نهادهای مدنی کشور، تلاش به خرچ داده و انتخابات را طبق قانون برگزار کند. زیرا افغانستان بعد از سال ۲۰۱۴، وضعیتِ حساس و ویژه‌یی را تجربه خواهد کرد و فقط انتخابات به عنوان یک فرصت استثنایی، می‌تواند یک امیدواری و دگرگونی را به وجود آورد.
اکنون فقط یک سالِ دیگر به موعد انتخابات ‌مانده و این مدت نیز به‌سرعت سپری خواهد شد؛ از این‌رو ایجاب می‌کند که تمام جریان‌ها و ائتلاف‌های سیاسی کشور، برنامه‌های‌ خویش را منسجم و فشرده‌ سازند و به استقبالِ انتخابات بشتابنـد.